Utwór „No Church in the Wild”, otwierający wspólne dzieło Jay-Z i Kanye Westa, Watch the Throne, to przesiąknięta nihilistycznym duchem refleksja nad władzą, moralnością i wiarą w świecie pozbawionym tradycyjnych filarów religijnych i społecznych. Już sam tytuł sugeruje brak „kościoła” – rozumianego jako sens, wartość czy cel – w „dziczy”, czyli w świecie, który odrzucił porządek społeczny i duchowe przewodnictwo. Jest to piosenka pełna dylematów, kwestionująca utarte hierarchie i zapraszająca do budowania własnych systemów wartości.

Kluczowy refren, zaśpiewany przez Franka Oceana, błyskotliwie wprowadza ten motyw, zadając serię pytań: „Human beings in a mob / What's a mob to a king? What's a king to a God? / What's a God to a non-believer who don't believe in anything?” Te słowa demontują pojęcie władzy, sprowadzając ją ostatecznie do jej braku znaczenia dla kogoś, kto nie wierzy w nic. Wers „Will he make it out alive, alright, alright, no church in the wild” jest ironicznym nawiązaniem do przetrwania w egzystencjalnej pustce, przypominającym, że nikt nie „wychodzi z życia żywy”. Warto dodać, że występ Franka Oceana w tym utworze spotkał się z ogromnym uznaniem, a jego partia, zdaniem producentów, została nagrana za jednym podejściem.

W swojej zwrotce Jay-Z maluje obraz świata naznaczonego hipokryzją i brutalnością. Słowa takie jak „Tears on the mausoleum floor, blood stains the Colosseum doors” przywołują skojarzenia z upadkiem cywilizacji, przemijającą naturą potężnych instytucji i ukrytą pod powierzchnią przemocą. Krytyka instytucji religijnych pojawia się w linijce „Lies on the lips of priests, Thanksgiving disguised as a feast”, sugerując fałsz i ukryte intencje. Raper przechodzi do opisu własnego życia w luksusie i bezprawiu: „Rolling in Rolls Royce Corniche / Only the doctors got this, I’m hiding from police / Cocaine seats, all white like I got the whole thing bleached”. Mimo tej ostentacji, Jay-Z zadaje fundamentalne pytanie: „I’m wondering if a thug’s prayers reach”, zderzając swój przestępczy image z poszukiwaniem odkupienia. Najbardziej filozoficznym momentem zwrotki jest bezpośrednie odwołanie do dylematu Eutyfrona Platona: „Is Pious pious cause God loves pious? Socrates asked whose bias do y’all seek?”. To starożytne pytanie filozoficzne kwestionuje źródło moralności – czy to, co jest pobożne, jest takie, bo kocha to Bóg, czy Bóg kocha to, bo jest pobożne? Jay-Z, używając gry słów „Pious pious”, nawiązuje również do hipokryzji papieży noszących imię Pius. Zwrotka kończy się blasfemicznym, lecz charakterystycznym dla obu artystów porównaniem: „Jesus was a carpenter, Yeezy he laid beats / Hova flow the Holy Ghost, get the hell up out your seats, preach”, wynosząc Kanye (Yeezy) i siebie (Hova) do rangi twórców i duchowych przewodników, na nowo definiując boskość w ich „dzikim” świecie.

Most, śpiewany przez The-Dreama, „I live by you, desire / I stand by you, walk through the fire / Your love is my scripture / Let me into your encryption”, choć brzmi jak wyznanie miłosne, można interpretować jako oddanie dla świeckich bóstw – pragnienia, władzy czy pieniędzy, które stają się nową „świętą księgą” w ich prywatnym kodeksie moralnym.

Zwrotka Kanye Westa jest jeszcze bardziej bezpośrednim manifestem hedonizmu i ustanawiania własnych zasad. Obrazy takie jak „Coke on her black skin / Make a stripe like a zebra, I call that jungle fever” czy „You will not control the threesome / Just roll the weed up until I get me some” podkreślają odrzucenie konwencjonalnych norm seksualnych. Kanye ogłasza stworzenie „new religion / No sins as long as there’s permission / And deception is the only felony / So never fuck nobody without telling me”. Jest to oświadczenie o budowaniu etyki opartej na zgodzie i transparentności, gdzie oszustwo jest jedyną prawdziwą zbrodnią. West zaznacza, że te prawdy są nieosiągalne w tradycyjnych instytucjach: „It’s something that the pastor don’t preach / It’s something that a teacher can’t teach”. Refleksja nad przemijalnością bogactwa („When we die the money we can’t keep”) jest szybko równoważona pragmatycznym podejściem do wydawania pieniędzy na radzenie sobie z bólem: „But we probably spend it all cause the pain ain’t cheap, preach”.

Produkcja utworu, za którą odpowiadają 88-Keys i Kanye West, jest równie znacząca. Piosenka charakteryzuje się „kinematograficznym” brzmieniem, zbudowanym wokół uderzającego sampla gitary z utworu „K-Scope” Phila Manzanery z Roxy Music oraz bębnów z „Sunshine Help Me” Spooky Tooth. 88-Keys odkrył „K-Scope” w koszu z wyprzedażami, a Kanye poprosił o dodanie ciężkiego basu i smyczków. Co ciekawe, Manzanera wspominał, że charakterystyczny, złowieszczy riff powstał dzięki spowolnieniu gitary i dodaniu nuty z harmonijki.

Teledysk, wyreżyserowany przez Romaina Gavrasa, przedstawia sceny chaotycznych zamieszek i starć z policją, kręcone w Pradze, co wizualnie wzmacnia przesłanie utworu o buncie przeciwko systemowi i anarchii w „dziczy”. „No Church in the Wild” zebrało bardzo pozytywne recenzje, chwalone za głębię tekstów i produkcję, a także zdobyło nagrodę Grammy w kategorii Best Rap/Sung Collaboration. Całość stanowi potężny manifest indywidualizmu, kwestionujący autorytety i poszukujący sensu w świecie, który odrzucił tradycyjne wierzenia.