Interpretacja Impossible - James Arthur

Impossible w wykonaniu Jamesa Arthura to poruszająca ballada o stracie, złamanym sercu i bolesnej świadomości, że to, co wydawało się niewyobrażalne, stało się rzeczywistością. Choć utwór ten został spopularyzowany przez Arthura po jego zwycięstwie w programie X Factor w 2012 roku, pierwotnie piosenka została wydana przez barbadoską wokalistkę Shontelle w 2010 roku, a napisali ją Arnthor Birgisson i Ina Wroldsen. Shontelle stworzyła ten utwór z myślą o wypełnieniu luki w radiu, braku "ballad o złamanym sercu", mających dać nadzieję ludziom przechodzącym przez rozstanie. James Arthur w swojej interpretacji przesiąknął ten tekst własnym doświadczeniem i emocjami, czyniąc go niezwykle osobistym i rezonującym z milionami słuchaczy.

Tekst zaczyna się od wspomnień narratora, który „remember[s] years ago / Someone told me I should take / Caution when it comes to love”. To uniwersalne ostrzeżenie, które często słyszymy od bliskich lub czerpiemy z własnych doświadczeń. Mimo to, w obliczu intensywnego uczucia, narrator przyznaje: „I did. And you were strong and I was not”. To moment, w którym ostrożność ustępuje miejsca bezbronności i idealizacji. Wyrażenia takie jak „My illusion, my mistake / I was careless I forgot” doskonale oddają proces zaślepienia miłością, który prowadzi do zignorowania początkowych obaw i całkowitego oddania się drugiej osobie. To pokazuje, że nawet mając świadomość ryzyka, bohater piosenki nie potrafił uchronić się przed zranieniem, co jest często spotykane w życiu.

Kulminacją pierwszych zwrotek jest chór, który stanowi emocjonalne wyznanie bólu i rozczarowania: „Tell them all I know now / Shout it from the rooftops / Write it on the skyline / All we had is gone now”. Jest to publiczna deklaracja żalu, pragnienie, aby świat dowiedział się o jego cierpieniu i zdradzie, której doświadczył. Prośba „Tell them I was happy / And my heart is broken / All my scars are open / Tell them what I hoped would be / Impossible, impossible!” to gorzki paradoks. Narrator chce, by świat wiedział o jego wcześniejszym szczęściu, a jednocześnie o obecnym, głębokim złamaniu serca. To, co uważał za niemożliwe – koniec tej miłości, zdrada, ten nieznośny ból – stało się jego rzeczywistością. Wykonanie tego utworu przez Jamesa Arthura w finale X Factor w 2012 roku przyniosło mu ogromną popularność. Jego cover stał się najszybciej sprzedającym się singlem X Factor od czasów "Hallelujah" Alexandry Burke z 2008 roku, rozchodząc się w 490 000 egzemplarzy w pierwszym tygodniu. Dotarł na szczyty list przebojów w Wielkiej Brytanii i Irlandii, a także w pierwszej dziesiątce w 20 innych krajach. Do 2021 roku sprzedano ponad 1,9 miliona kopii tego utworu w samej Wielkiej Brytanii. Warto również wspomnieć, że zyski ze sprzedaży singla Arthura zostały przekazane na rzecz organizacji charytatywnej „Together for Short Lives”, pomagającej dzieciom z chorobami zagrażającymi życiu.

Druga zwrotka zagłębia się w naturę samej zdrady i jej skutki: „Falling out of love is hard / Falling for betrayal is worse / Broken trust and broken hearts / I know, I know”. Podkreśla tu, że rozstanie samo w sobie jest trudne, ale upadek spowodowany zdradą jest o wiele gorszy, ponieważ narusza fundamenty zaufania. Narrator przyznaje, że „Thinking all you need is there / Building faith on love and words / Empty promises will wear”. Odzwierciedla to ślepą wiarę w drugą osobę i budowanie nadziei na słowach, które okazały się puste. Wiedza o tym, że obietnice były próżne, pogłębia ból i poczucie oszukania. James Arthur, znany ze swojej wrażliwości i otwartości na temat własnych zmagań z depresją i presją sławy, z pewnością wniósł osobisty ładunek emocjonalny do tej interpretacji, co sprawiło, że jego wykonanie było tak autentyczne. Wielokrotnie podkreślał w wywiadach, jak cieszy się, że jego interpretacja pomaga ludziom poczuć się lepiej i mniej samotnie w obliczu własnych trudności.

Powtórzenie chóru pod koniec utworu wzmacnia jego przesłanie, a wydłużone, wielokrotne powtórzenie słowa „Impossible” staje się echem niewyobrażalnego bólu i ostatecznego przyjęcia okrutnej prawdy. Ten utwór to nie tylko opowieść o złamanym sercu, ale także o sile przetrwania i odwadze, by publicznie wyrazić swoje cierpienie. Dzięki surowej, emocjonalnej wokalizie Jamesa Arthura, ta ballada o rozstaniu została przekształcona w historię bólu i determinacji, doskonale odzwierciedlającą jego własną historię. Jego charakterystyczny, "gardłowy" głos nadał piosence unikalnego charakteru, dzięki czemu stała się ona jedną z najbardziej rozpoznawalnych w jego repertuarze. Mimo iż piosenka jest coverem, James Arthur zdołał uczynić ją swoją własną, tworząc ikonę popkultury, która nadal porusza serca.