Interpretacja Be the One - James Arthur

Utwór Jamesa Arthura „Be the One” to poruszająca ballada, która zgłębia tematy miłości, głębokiej zależności i przenikliwego lęku przed utratą. Od samego początku piosenka ukazuje znaczenie drugiej osoby jako swoistego wybawiciela, który wprowadza światło i stabilność do życia narratora. Słowa „Oh my God, I never would've seen the light / Oh my God, I never would've settled down if there's no you / Just know that, I know that I never would've made it out alive” doskonale oddają to poczucie wdzięczności i przekonanie, że bez ukochanej osoby narrator nie przetrwałby lub nie odnalazł sensu. Jest to charakterystyczne dla twórczości Arthura, który często odwołuje się do własnych doświadczeń, w tym zmagań z lękiem i uzależnieniami, co mogłoby tłumaczyć tak silne poczucie znalezienia „światła” i „wyjścia z tego żywym”.

Jednak radość z odnalezionej miłości jest natychmiastowo przeplatana z nurtującym lękiem i niepewnością. Refren zapowiada ten wewnętrzny konflikt, wyrażony w słowach: „I'm afraid you'll love and leave me here tonight, I / You might be the paranoia in my mind”. To wyznanie ujawnia, że mimo deklaracji wzajemności ze strony partnera („And you said, "Oh my God, I never wanna leave your side"”), w umyśle narratora wciąż krąży paranoja i obawa przed porzuceniem. To poczucie kruchości i niepewności dodaje głębi do eksploracji miłości i zaufania w utworze.

Chór piosenki jest desperackim wołaniem o całkowite przyjęcie i potwierdzenie. Sekwencja próśb – „Hold me, help me, love me, save me / Fix me, break me, take me, change me / I just wanna be the one” – świadczy o pragnieniu emocjonalnego wsparcia i przynależności. Narrator chce być tą jedną, jedyną osobą, która zajmuje szczególne miejsce w sercu partnera. Interesująca jest antyteza „Fix me, break me” (napraw mnie, złam mnie), która może sugerować gotowość na całkowite poddanie się ukochanej osobie, akceptację każdej części relacji, nawet tej bolesnej, byle tylko być „tym jedynym”. To ekstremalne wyrażenie miłości i zależności, gdzie nawet zranienie jest częścią pragnienia bycia w pełni zaangażowanym.

Zwrotka „Oh my darling, you look like Hollywood, mhmm / I think you'll hurt me even though you said you never would” opisuje partnerkę jako kogoś o niemal idealnym, olśniewającym wyglądzie, co może potęgować lęk narratora. Jej „hollywoodzka” uroda sprawia, że wydaje się nieosiągalna lub zbyt piękna, by pozostać. To prowadzi do wewnętrznej walki i wątpliwości, nawet pomimo wcześniejszych zapewnień o wierności. Powtórzenie tych obaw w dalszej części utworu podkreśla, jak głęboko zakorzeniony jest ten strach w psychice narratora. Linijka „Kill me, kiss me, your lips could save me right now” doskonale ilustruje intensywność i ambiwalencję emocji – pragnienie bliskości i intymności, która jednocześnie jest tak silna, że niemal graniczy ze zniszczeniem, ale też z ratunkiem. Usta ukochanej osoby są źródłem zarówno ostatecznej ulgi, jak i potencjalnego cierpienia.

„Be the One” ukazało się jako utwór bonusowy w deluxe edycji albumu Jamesa Arthura z 2021 roku, „It'll All Make Sense In The End”. Album ten powstał w czasie lockdownu i był dla artysty projektem introspektywnym, w którym eksperymentował z różnymi gatunkami, dążąc do ewolucji jako autor tekstów. Znany z autobiograficznych i emocjonalnych piosenek, Arthur wielokrotnie podkreślał znaczenie szczerości w swojej twórczości. Jego otwartość na temat zmagań ze zdrowiem psychicznym – lękiem i uzależnieniami – nadaje dodatkowego kontekstu słowom o paranoi i „wyjściu z tego żywym”. Piosenki Arthura często dotyczą miłości i wrażliwości, a jak sam przyznał, pisząc utwory o miłości, myśli o swojej córce, która stała się dla niego ogromną motywacją. Te elementy biograficzne wzmacniają przekaz „Be the One” jako głęboko osobistej refleksji nad zawiłościami miłości, potrzebą emocjonalnego połączenia i tęsknotą za byciem prawdziwie widzianym i docenionym przez partnera. Piosenka jest intymnym portretem człowieka, który pomimo odnalezienia miłości swojego życia, wciąż walczy z wewnętrznymi demonami, nieustannie prosząc o potwierdzenie, że jest „tym jedynym”, za którym pragnie podążać.