Interpretacja Listerine - Homeshake

Tekst piosenki "Listerine" Homeshake'a, artysty znanego z lo-fi, syntezatorowych brzmień i introspektywnych tekstów, stanowi przenikliwy portret poczucia monotonii, emocjonalnego dystansu i poszukiwania wewnętrznego spokoju w obliczu nieuchronnych końców. Utwór ten, pochodzący z albumu „CD Wallet” wydanego w marcu 2024 roku, wpisuje się w charakterystyczny dla Petera Sagara styl – tworzenia muzyki w domowym zaciszu, gdzie często szuka on ukojenia i kontroli nad własnym, sonicznym światem.

Początek piosenki natychmiast wprowadza słuchacza w stan znużenia i rutyny. Zwroty takie jak „Maybe nothing left to say / Same dinner I ate yesterday / The microwave / A snail's pace” malują obraz życia, w którym każdy dzień zlewa się z poprzednim, pozbawiony większych wydarzeń czy ekscytacji. Jest to uczucie stagnacji, powolnego upływu czasu, który zdaje się nie prowadzić donikąd. To właśnie w tym kontekście pojawia się intrygująca fraza „Copacetic drinking Listerine”. „Copacetic” oznacza "całkiem w porządku", "zadowalająco", a spożywanie płynu do płukania ust, takiego jak Listerine, może być interpretowane jako próba oczyszczenia, odświeżenia, a może nawet stłumienia gorzkiego smaku codzienności. To metafora próby zachowania spokoju lub nawet pewnej formy znieczulenia się na otaczającą rzeczywistość, na emocje, które mogłyby być zbyt przytłaczające. Peter Sagar w jednym z wywiadów wspomniał, że "solitarne wrażliwości" utworów takich jak "Basement" i właśnie "Listerine" paradoksalnie "czują się dla niego jak sanktuarium". Może to sugerować, że w akceptacji tej rutyny i nawet w symbolicznych aktach „płukania ust” znajduje się dziwny rodzaj komfortu czy ucieczki.

Dalsze wersy zagłębiają się w tematykę żałowania i pożegnania. „We got home late / So I travel back in time / To apologize in advance / I won't be there / To see you smile”. Narrator zdaje się przepraszać z góry za swoją przyszłą nieobecność, za fakt, że nie będzie w stanie świadkować czyjemuś szczęściu. To poczucie niemożności bycia tam dla kogoś, nawet z wyprzedzeniem, może być odzwierciedleniem głębokiego poczucia rezygnacji lub świadomości nieuchronnego końca relacji. Następuje bezpośrednie stwierdzenie: „It's over now / You'll live somehow / To be at ease / To rest in peace”. Te słowa są zarówno bolesne, jak i kojące. Mówią o zaakceptowaniu końca, ale też o nadziei (lub gorzkiej pewności), że druga osoba przetrwa. Frazy „To be at ease / To rest in peace” mogą odnosić się nie tylko do osoby, do której są kierowane, ale także do samego narratora – pragnienia, by zarówno on, jak i druga strona, znaleźli ukojenie i spokój po zakończeniu czegoś ważnego.

Druga zwrotka kontynuuje ten nastrój, eksplorując tematy pamięci i iluzji. „Is anyone here? It's feeling dead / Trying my best to remember if / I was walking past again and again”. Poczucie pustki i bezsensu (”It’s feeling dead”) łączy się z próbą rekonstrukcji wspomnień, co wskazuje na pewną niepewność co do własnej przeszłości lub tego, co było rzeczywiste. „An image of what it might have been / Tricky to see if the light is dim” podkreśla mglistość tych wspomnień, ich ulotność i trudność w uchwyceniu prawdy, gdy "światło jest przyćmione" – symbolizując być może czas, dystans lub emocjonalne zamazanie. Wers „It lets it be about anything / Recycle it, don't feel a thing” świadczy o próbie uniwersalizacji doświadczenia, o pozwoleniu, by ból czy wspomnienia stały się na tyle ogólne, by można było je przetworzyć i nie czuć już nic. To kolejna warstwa emocjonalnego dystansu, być może mechanizm obronny, by przetrwać. Sagar często w swoich utworach używa zniekształconych wokali, co, jak sam wspomniał, daje mu poczucie kontroli i spokoju, szczególnie w kontekście lęków związanych z występami na żywo. Ta technika może również podkreślać ten dystans do własnych uczuć w piosence.

Piosenka kończy się długą, mantryczną sekcją „And over and over and over and over...”. To powtórzenie jest esencją monotonii i cykliczności, o której mowa na początku utworu. Jest to zarówno odzwierciedlenie mechanicznego powtarzania się dni, myśli, jak i może symbolizować proces przetwarzania emocji, który nigdy się nie kończy, ciągłe wracanie do tych samych punktów w umyśle. Peter Sagar tworzy muzykę w sposób intuicyjny, często zbierając utwory, które "zostają w jego głowie", a następnie łącząc je w album. Ta sekcja "over and over" idealnie oddaje ten proces – echa, które nieustannie krążą, tworząc hipnotyzujący i melancholijny trans.

"Listerine" to zatem utwór o akceptacji rutyny, pożegnaniu i poszukiwaniu osobistego sanktuarium w obliczu emocjonalnego zmęczenia. Jest to piosenka o odnajdywaniu spokoju w powtarzalności, o mierzeniu się z przeszłością i pogodzeniu się z tym, co minęło, nawet jeśli oznacza to przyjęcie pewnego rodzaju chłodnej obojętności, symbolizowanej przez "Listerine". Jak sam Sagar mówi, nie lubi nadmiernie wyjaśniać swoich utworów, wierząc, że po ich wydaniu należą one do słuchaczy. Ta otwarta na interpretację natura sprawia, że "Listerine" staje się uniwersalnym hymnem dla każdego, kto kiedykolwiek czuł się zagubiony w cyklu codzienności, szukając ulgi, nawet w najprostszych, a czasem najbardziej nietypowych, sposobach.