Interpretacja It - George Jones

"It" The Primitives to utwór, który, choć nie jest jednym z ich najszerzej znanych singli, doskonale wpisuje się w charakterystyczny dla zespołu nurt indie pop i power pop, często łączący słodką, pozornie niewinną melodię z tekstami o bardziej złożonych, a nawet gorzkich emocjach. Tekst piosenki jest surowym i bezpośrednim wyrazem frustracji oraz rozczarowania, koncentrującym się wokół powtarzającego się uczucia "nienawiści" do pewnej sytuacji, która zdaje się być zakończonym związkiem.

Utwór rozpoczyna się od natychmiastowego deklarowania silnego negatywnego uczucia: „I hate it / It's no good it's all over and it doesn't matter anymore / You told me that you walked out the door / It's too late oh I hate it”. Te pierwsze wersy od razu rzucają słuchacza w sam środek dramatu, podkreślając poczucie beznadziejności i ostateczności. Podmiot liryczny, prawdopodobnie kobiecy, biorąc pod uwagę wokal Tracy Tracy, mierzy się z faktem odejścia drugiej osoby i niemożnością powrotu. Fraza "it doesn't matter anymore" może sugerować próbę zdystansowania się, ale natychmiastowe powtórzenie "oh I hate it" ujawnia głębokie, nieskrywane cierpienie. To emocjonalne rollercoaster, gdzie próba racjonalizacji zderza się z visceralnym odczuciem straty.

Druga zwrotka cofa nas do genezy tego bolesnego końca: „It was love at first sight and it was heavenly / And almost over night it wasn't hard as used to be / It was all down hill then it was time to slip / It's too bad it's so sad I'm fed up with it”. Ta część kontrastuje intensywność początkowego uczucia – "love at first sight", "heavenly" – z jego szybkim upadkiem. Historia opowiadana jest w sposób lapidarny, ale z dużą siłą emocjonalną. Przejście od sielanki do "downhill" i "slip" sugeruje utratę kontroli, a może nawet poczucie bierności wobec pogarszającej się sytuacji. Sformułowanie "fed up with it" podkreśla zmęczenie i rezygnację, które często towarzyszą końcowi długiego lub burzliwego związku. Brak "it wasn't hard as used to be" może oznaczać, że to, co kiedyś było trudnością wartą pokonania, nagle stało się łatwe do odpuszczenia, co jest kolejnym ciosem dla podmiotu lirycznego.

Refren „I hate it...” powtarza się, stanowiąc mantrę rozpaczy. W kontekście The Primitives, których twórczość często łączyła chwytliwe melodie z bardziej refleksyjnymi lub nawet melancholijnymi tekstami, to powtórzenie może być zarówno oznaką obsesji, jak i próbą przetworzenia bólu poprzez prostą, acz potężną deklarację. W wywiadach członkowie zespołu, jak Paul Court, często podkreślali, że nie bali się eksperymentować z różnymi nastrojami i tematami, nawet jeśli ich muzyka była z pozoru "popowa".

Ostatnia zwrotka wprowadza element wzajemnego obwiniania i próby jego przezwyciężenia: „I bring it on you and you bring it on me / It was nothing near it's the oldest history / It's been hard on us both we don't like it one bit / Let's stop blamin' it on each other let's blame each other on it”. Ten fragment jest szczególnie interesujący, ponieważ sugeruje świadomość podmiotu lirycznego, że winą za rozpad związku obarczały się obie strony. "It's the oldest history" może oznaczać, że problem jest powszechny, niezależny od ich konkretnego przypadku, a może też, że toksyczne schematy były obecne w związku od dawna. Ostateczne wezwanie "let's stop blamin' it on each other let's blame each other on it" to próba przewrotnego spojrzenia na sytuację – zamiast obwiniać się nawzajem o to, co się stało, proponuje obwinić się nawzajem za samo obwinianie. To świadczy o punkcie kulminacyjnym frustracji, gdzie mechanizm wzajemnego oskarżania stał się równie niszczący jak pierwotne problemy. Pokazuje to pragnienie zakończenia cyklu winy, nawet jeśli oznacza to przyjęcie na siebie odpowiedzialności za całą dynamikę rozpadu.

W ogólnym ujęciu, choć szczegóły dotyczące samej piosenki "It" przez The Primitives są trudne do znalezienia w dostępnych materiałach, tekst doskonale rezonuje z estetyką zespołu. The Primitives, znani z takich hitów jak "Crash", często łączyli energetyczny jangly pop z tekstami, które mogły być bardziej złożone i gorzkie, niż sugerowałaby to radosna melodia. Wokale Tracy Tracy, określane jako "słodkie" i "dziewczęce", często służyły jako intrygujący kontrapunkt dla bardziej surowych lub cynicznych liryk. "It" jest w tym sensie kwintesencją ich stylu – pozornie prosta konstrukcja, ale z głębokim rezerwuarem emocji, które są zarówno uniwersalne, jak i boleśnie osobiste. To utwór o końcu miłości, o gorzkim posmaku rozczarowania i ostatecznym, wyczerpującym zmęczeniu, które prowadzi do desperackiego odrzucenia całej sytuacji, wyrażonego w prostym, ale dosadnym "I hate it".