Frédéric François, znany jako "chanteur de charme" (śpiewak uroku) lub "chanteur d'amour" (śpiewak miłości), od zawsze kładł nacisk na tematykę uczuć w swojej twórczości. Pochodzący z Sycylii, od najmłodszych lat nasiąkał muzyką, a jego ojciec, górnik, śpiewał neapolitańskie piosenki, akompaniując sobie na gitarze. To dziedzictwo miłości i namiętności głęboko ukształtowało jego styl. W swojej karierze François często podkreślał, że jego ambicją było śpiewanie wyłącznie piosenek o miłości, widząc w niej najsilniejszą ludzką emocję.

Piosenka "Un Cri D'amour" (Krzyk miłości) to poruszający przykład tej konsekwencji, będący utworem pełnym tęsknoty, nadziei i głębokiego smutku po utracie. Choć dokładna data wydania tego konkretnego singla nie jest jednoznacznie podana w wyszukanych źródłach, wiadomo, że album o podobnym tytule, "Une femme pour toute la vie un cri d'amour", jest dostępny w formatach winylowych i CD. Piosenka wpisuje się w charakterystyczny dla artysty nurt romantycznych ballad, które przez lata zjednały mu rzesze wiernych fanów.

Tekst rozpoczyna się od słów pełnych rezygnacji: "Je retiens mes larmes tu n'es plus ma femme / Nous étions si proches et ton coeur décroche" (Powstrzymuję łzy, nie jesteś już moją żoną / Byliśmy tak blisko, a twoje serce się odrywa). Narrator przyznaje, że rozstanie stało się faktem, podkreślając jednocześnie, jak nagłe i bolesne jest to zerwanie. Użycie frazy "ton coeur décroche" doskonale oddaje poczucie, że to partnerka mentalnie odeszła, zanim fizycznie zakończył się związek. W dalszej części słyszymy: "Les adieux nous servent qu'a brisé les rêves / Tu n'as plus d'alliance je te souhaite bonne chance" (Pożegnania służą jedynie łamaniu snów / Nie masz już obrączki, życzę ci powodzenia). To zdanie wyraża gorycz, jaką niosą ze sobą rozstania, zacierające wszelkie wcześniejsze marzenia. Życzenie "bonne chance" brzmi tu ironicznie, maskując głęboki ból i bezradność.

Refren jest sercem utworu i stanowi błagalny krzyk desperacji: "Un cri d'amour nous sauverais peut-être / Un cri d'amour avant que tout s'arrête / Tu n'as qu'a dire un mot qu'a faire un geste / Et je me jette entre tes bras" (Krzyk miłości mógłby nas uratować / Krzyk miłości, zanim wszystko się skończy / Wystarczy, że powiesz słowo, wykonasz gest / A ja rzucę się w twoje ramiona). To ostatnia nadzieja, ostatnia szansa na ocalenie miłości, zanim będzie za późno. Narrator jest gotów na natychmiastową reakcję, wystarczy najmniejszy znak ze strony ukochanej, aby wszystko naprawić. Podkreśla, jak niewiele potrzeba, by znów być razem, co świadczy o jego niezmiennej gotowości i miłości.

Druga zwrotka wprowadza element wzajemnego zrozumienia i empatii, co jest typowe dla dojrzałych piosenek miłosnych Frédéric François, który często dotykał w swojej twórczości także smutku i bólu serca. "C'est toi qui me quitte et toi la plus triste / Est-ce que tu regrettes notre vie défaite / Est-ce que tu découvres tout ce que j'éprouve / Je comprends ta peine puisque j'ai la même" (To ty mnie zostawiasz, a ty jesteś najsmutniejsza / Czy żałujesz naszego zniszczonego życia / Czy odkrywasz wszystko, co czuję / Rozumiem twój ból, ponieważ mam ten sam). Narrator dostrzega smutek w oczach partnerki, sugerując, że decyzja o rozstaniu jest dla niej równie bolesna. Rodzi się pytanie o żal i świadomość cierpienia, które ją spotyka, co jest lustrzanym odbiciem jego własnego bólu. Ta wzajemna empatia sprawia, że utwór staje się bardziej uniwersalny, pokazując, że rozstanie to tragedia dla obu stron. Frédéric François, który sam ma długoletnie i szczęśliwe małżeństwo, często czerpie inspirację z uniwersalnych emocji miłości i straty, co pozwala mu tworzyć piosenki, w których ludzie się odnajdują.

Powtarzające się fragmenty refrenu, a także dodane w końcowej części "La la la la la la / Un cri d'amour c'est tout ce qu'il nous reste" (La la la la la la / Krzyk miłości to wszystko, co nam pozostało), wzmacniają poczucie desperacji i ostateczności. Ten krzyk to już nie tylko prośba, ale ostatnia iskierka nadziei, ostatni ratunek dla umierającego uczucia. Repetycja podkreśla obsesyjną naturę tej myśli, która dominuje w umyśle narratora.

Un Cri D'amour doskonale oddaje esencję twórczości Frédérica François – jest to piosenka o miłości w jej najbardziej szczerej, bolesnej, ale i pełnej nadziei formie. To hołd dla uczucia, które mimo wszystko trwa i walczy o przetrwanie, nawet w obliczu rozpadu. Jak sam artysta podkreślał, jego celem jest tworzenie piosenek, które "pozostają w pamięci zbiorowej i w sercach ludzi" i które "przechodzą z pokolenia na pokolenie". Un Cri D'amour bez wątpienia jest jednym z takich utworów, opowiadającym o uniwersalnym doświadczeniu miłosnej utraty i niezłomnej nadziei na odnowienie więzi.