The song "Mo Faya" is performed by Firma, a Polish hip-hop group. The lyrics provided feature Bosski Roman, Kali, and Tadek, who are all members or associated with Firma. The song "M.O. Faya" was released in 2005 on the album "Nielegalne rytmy". Firma was founded in 2000 by Tadek and Kali, with Popek, Pomidor, and Bosski Roman joining later. Bosski Roman, whose real name is Roman Paweł Lachowolski, is a rapper, publisher, producer, and social activist, known for co-founding Firma. Tadek (Tadeusz Polkowski) is also a co-founder of Firma and is known for his solo patriotic projects.

"Mo Faya" to utwór zespołu Firma, jednego z najbardziej rozpoznawalnych i kontrowersyjnych składów na polskiej scenie hip-hopowej. Piosenka, wydana w 2005 roku na albumie „Nielegalne rytmy”, jest esencją wczesnego stylu grupy, charakteryzującego się surowym, ulicznym przekazem, otwartą krytyką władzy i policji, a także celebracją stylu życia wolnego od narzuconych norm społecznych. W utworze swoje partie prezentują Bosski Roman, Kali i Tadek, kluczowe postaci formacji.

Głównym motywem przewodnim, powtarzającym się niczym mantra w tekście, jest dosadne stwierdzenie: „każdy pies jest fają”. Jest to jednoznaczne wyrażenie głębokiej niechęci i pogardy wobec policji. W kontekście ulicznego rapu, „pies” to slangowe określenie funkcjonariusza policji, a „faja” (lub „fajka”) używane jest w pejoratywnym sensie, symbolizując coś niegodnego, słabego lub po prostu obiekt kpiny. Ta fraza staje się bojowym okrzykiem, manifestującym bunt i opór wobec instytucji, która w oczach artystów i ich słuchaczy często reprezentuje opresję i niesprawiedliwość. „Jebać barwę niebieską” to kolejne, równie mocne potwierdzenie tej postawy, ugruntowujące przekaz o całkowitej awersji do „niebieskich” mundurowych.

Utwór w sposób jawny gloryfikuje również używanie marihuany i haszyszu, co jest typowe dla wielu hip-hopowych produkcji z tamtego okresu. Kali, w swojej zwrotce, szczegółowo opisuje proces palenia jointów i boni, używając slangowych określeń takich jak „marichuane, skuna, topa, lolka, sensi, bonio, haszysz, poluma”. Wersy takie jak „Daj marichuanę daj skuna topa spalimy lolka, jaraj to sensi nie koka” jasno wskazują na preferencje narkotykowe artysty i jego otoczenia, jednocześnie dystansując się od twardszych używek, jak kokaina. Podkreśla się tu swobodę i przyjemność płynącą z palenia, która uderza „głęboka chmura w płuca”, sugerując intensywne doznania. Nagle pojawiająca się „policyjna radiola” w jego części tekstu symbolizuje ciągłe zagrożenie i ryzyko związane z nielegalnym stylem życia, zmuszając do natychmiastowego ukrycia dowodów, co tylko potęguje obraz konfliktu z prawem.

Refren, powtarzany przez Kaliego i Tadka, „Z przepisów drogowych robimy se jaja, ciągle powtarzamy, że każdy pies to faja” poszerza obszar buntu o ogólne lekceważenie zasad i norm społecznych. Nie chodzi tu jedynie o przepisy dotyczące ruchu drogowego, ale o szerszą filozofię ignorowania narzuconych reguł, które są postrzegane jako ograniczające wolność jednostki. Jest to wyraz swego rodzaju ulicznej anarchii, gdzie własne zasady i lojalność wobec „dobrych chłopaków” są ważniejsze niż jakiekolwiek oficjalne regulacje.

Bosski Roman w swoich częściach tekstu uzupełnia obraz życia na ulicy, opisując idealne warunki do zabawy: „kiedy słychać dancehallowy wokal, kiedy ludzi masa i pęka w szwach lokal”. To kwintesencja hedonistycznego stylu życia, gdzie muzyka, taniec i pełne lokale tworzą atmosferę nieustannej imprezy. Istotne jest jednak to, że ta beztroska zabawa możliwa jest tylko wtedy, „kiedy niebieska faja nie stawia tu swego oka”, co ponownie podkreśla nieustanny cień nadzoru i potrzebę unikania konfrontacji z policją. W jego zwrotkach pojawiają się również odniesienia do kobiet – „ładna dziewczyna, piękne piersi, kobiecina się wypina, wygina” oraz alkoholu – „Johny Walker, Martini, wódka”, co dopełnia obraz nocnego życia wypełnionego używkami i rozrywką. To celebracja wolności i przyjemności, nieograniczonej przez konwenanse i zakazy.

Tadek wprowadza do utworu element paranoi i ostrożności, przestrzegając przed „podstarzałymi konfidentami” i „społeczniakami” obserwującymi z okien. Ten fragment doskonale oddaje klimat wzajemnej nieufności i ciągłego zagrożenia w środowisku ulicznym, gdzie zdrada i donosicielstwo są powszechne. Mimo to, postawa buntu jest niezmienna: „bo z przepisów drogowych robimy sobie jaja i ciągle powtarzamy, że każdy pies to faja”. Jego końcowa zwrotka to już jawna deklaracja nienawiści: „Od stóp do głów, nienawidzę psów, te śmiecie by chciały znać każdy nasz ruch”. Jest to ostre i bezkompromisowe odrzucenie systemu, oskarżenie policji o bezkarność i wezwanie do solidarności wśród tych, którzy podzielają te poglądy. Tadek jasno mówi: „Pluję na szefów wszystkich policyjnych grup, bo każdy tutaj pierdoli psiarnię”, a także wyraża zadowolenie, że ich „teksty znają i ciągle powtarzają, że każdy pies jest fają” w środowiskach więziennych, co świadczy o dotarciu przekazu do osób najbardziej dotkniętych działaniem prawa.

Utwór "Mo Faya" jest więc manifestem ulicznego buntu, hedonizmu i antyestablishmentowej postawy. Firma, jako zespół, była znana z podobnych przekazów, a ich twórczość często odbijała realia życia w trudniejszych dzielnicach. Sam Bosski Roman, choć później zaangażował się w projekty promujące sport i wartości patriotyczne w ramach fundacji "Drużyna Mistrzów", we wczesnym etapie kariery wraz z Firmą był ikoną tego typu ulicznego rapu. "Mo Faya" to hołd dla wolności wyboru, niezależnie od tego, czy chodzi o używki, czy o lekceważenie prawa, i silne wezwanie do solidarności w obliczu postrzeganej niesprawiedliwości. To piosenka, która doskonale oddaje ducha pewnej epoki w polskim hip-hopie, gdzie autentyczność i bezkompromisowość były cenione ponad wszystko.