Interpretacja Ja chciałbym wporzo być - Fineasz i Ferb

Piosenka „Ja chciałbym wporzo być” z serialu „Fineasz i Ferb” to krótki, ale niezwykle wymowny utwór, który w polskiej wersji dubbingowej przypisywany jest Ferbowi, z charakterystycznym dla serialu wtrąceniem Fretki. Jest to szczególnie intrygujące, ponieważ w oryginalnej, angielskiej wersji językowej, utwór zatytułowany „I Want To Be Cool” śpiewa Baljeet, a przerywa mu Fineasz (w niektórych źródłach mowa jest o Fretce/Candace, ale kontekst anglojęzycznych źródeł skłania do Baljeeta i Candace). Ta znacząca zmiana w polskiej lokalizacji, oddająca głos Ferbowi, nadaje piosence zupełnie nowy wymiar i podkreśla unikalność tej postaci.

Ferb, znany ze swojej stoickiej postawy, opanowania i niemal całkowitego milczenia – zazwyczaj wypowiadającego zaledwie jedno zdanie na odcinek lub wcale – rzadko kiedy pozwala sobie na tak otwarte wyrażenie emocji. Jest postacią, której myśli i uczucia manifestują się głównie poprzez czyny, wirtuozerskie konstrukcje i kreatywne rozwiązania. Moment, w którym śpiewa o pragnieniu bycia „wporzo” (czyli cool, akceptowanym, zrelaksowanym), jest więc niczym uchylenie rąbka jego wewnętrznego świata, zwykle skrywanego za spokojnym spojrzeniem i zielonymi włosami. Jest to jedno z nielicznych przypadków, gdy Ferb śpiewa w serialu, co czyni ten utwór wyjątkowym.

Tekst piosenki zaczyna się od prostego, acz głębokiego stwierdzenia: „Ja tak bym chciał, wporzo być, dziś czuje się jak pryszcz”. To porównanie, choć humorystyczne i typowe dla języka młodzieżowego, doskonale oddaje poczucie nieprzystosowania i niskiej samooceny. „Pryszcz” to symbol czegoś niechcianego, wstydliwego, czegoś, co psuje idealny obraz. W kontekście Ferba, który jest geniuszem technicznym i zawsze perfekcyjnym wykonawcą, to wyznanie jest zaskakujące. Pokazuje, że nawet osoby pozornie pozbawione problemów mogą zmagać się z wewnętrznymi kompleksami i pragnieniem bycia „jak inni”. To uniwersalne przesłanie rezonuje z każdym, kto kiedykolwiek czuł się wykluczony lub niepewny siebie.

Dalsze słowa: „Bo wszyscy, dobrze to wiem, wszyscy już oprócz mnie, wiedzą jak wporzo być, być, być!” potęgują poczucie osamotnienia. Ferb, obserwując otoczenie, ma wrażenie, że sekret „bycia wporzo” jest powszechnie znany, ale jemu samemu pozostaje nieodkryty. Ta frustracja jest częstym doświadczeniem w okresie dorastania, gdy presja społeczna i dążenie do bycia akceptowanym stają się intensywne. Dla Ferba, który w oczach wielu jest idealny, to wyznanie podkreśla, że nawet sukcesy i geniusz nie eliminują potrzeby przynależności i wewnętrznego spokoju. Fakt, że piosenki są integralną częścią każdego odcinka "Fineasza i Ferba" – co podkreślają twórcy Dan Povenmire i Jeff "Swampy" Marsh – sprawia, że ten krótki muzyczny moment staje się kluczowym elementem charakterystyki postaci.

„Ciągle mi się to śni, Jeśli sposób zna ktoś, niechaj zdradzi mi go, Nie chce strachem być bo...” te linijki ujawniają głębszy lęk. Bycie „strachem” odnosi się do bycia tchórzem, osobą nieśmiałą, bojącą się podjąć wyzwanie lub wyrazić siebie. To pragnienie poznania „sposobu” na bycie „wporzo” jest poszukiwaniem klucza do pewności siebie i autentyczności. Dla Ferba, który z Fineaszem buduje niewiarygodne wynalazki i przeżywa szalone przygody, lęk przed byciem „strachem” może odnosić się do obawy przed nieodnalezieniem się w sferze emocjonalnej i społecznej, która często bywa dla niego bardziej zagadkowa niż inżynieria.

W tym kluczowym momencie, kiedy Ferb zaczyna mówić o swoim lęku, następuje charakterystyczne dla serialu przerwanie: „Fretka: Dobra, dosyć!” i „Fretka: Kapuję”. To wtrącenie Fretki jest mistrzowskim posunięciem komediowym i narracyjnym. W oryginale to Candace przerywa Baljeetowi, ale w polskiej wersji to Fretka, która wbrew swojemu typowemu zadaniu „przyłapania” braci, często bywa bardziej empatyczna lub po prostu nieświadoma głębi problemu. Jej „Dobra, dosyć!” może być zarówno zniecierpliwieniem, jak i próbą powstrzymania Ferba przed dalszym obnażaniem swojej wrażliwości, być może z poczucia zakłopotania lub chęci utrzymania jego wizerunku cichego geniusza. „Kapuję” sugeruje, że Fretka (lub Candace w oryginale) szybko pojmuje istotę jego problemu, nawet jeśli nie jest w stanie (lub nie chce) go w pełni skomentować. Ta krótka wymiana dialogowa podsumowuje całą scenę, zostawiając widza z lekkim uśmiechem, ale i refleksją nad ukrytymi emocjami bohatera.

Piosenki są jednym z znaków rozpoznawczych „Fineasza i Ferba”. Serial słynie z tego, że niemal każdy odcinek zawiera oryginalny utwór muzyczny, często wpadający w ucho i stający się kultowym. Danny Jacob, kompozytor serialu, jest odpowiedzialny za stworzenie ogromnej liczby tych chwytliwych melodii. Fakt, że nawet tak cicha postać jak Ferb dostaje swój moment na scenie, świadczy o kreatywności twórców i zdolności do eksplorowania psychiki bohaterów w nieoczekiwany sposób, nawet jeśli jest to zaledwie krótki, ale treściwy fragment. Utwór „Ja chciałbym wporzo być” staje się więc małym, ale znaczącym świadectwem tego, że za fasadą geniuszu i spokoju Ferba kryją się uniwersalne ludzkie emocje, pragnienia i obawy.