Utwór "Halo" Favsta i Gibbsa z gościnnym udziałem Kukona to głęboka podróż w świat rapera, balansującego na granicy sukcesu i wewnętrznej pustki. Wydany jako drugi singiel 21 września 2020 roku, stanowił zapowiedź wspólnego albumu Favsta i Gibbsa, zatytułowanego Hample, który ostatecznie ukazał się 10 grudnia 2021 roku. Cały krążek, a więc i "Halo", jest dedykowany miłośnikom motoryzacji i nocnych podróży autem po mieście, mając za zadanie podbijać emocje i budować wyjątkowy klimat. To właśnie w tych nocnych eskapadach, pełnych myśli i refleksji, tkwi serce utworu.

Kukon w swojej zwrotce otwiera przed nami obraz życia, które na pierwszy rzut oka wydaje się spełnieniem marzeń: szybkie samochody, piękne kobiety ("pani w tym zabójczym ciele"), sława i pieniądze ("robię karierę", "jestem raperem"). Jednak pod tą lśniącą fasadą kryje się mroczniejsza przeszłość i teraźniejsze problemy. Wersy takie jak "Jadę z Małolatem zakręcić aferę / Wchodzimy oknem na typa kwaterę / Wisiał nam pieniądze i wyłączył tele" malują obraz życia na krawędzi, gdzie zasady ulicy są niezmienne, a długi trzeba egzekwować. To reminiscencje czasów, kiedy nie było "do śmiechu", a "czterech ziomali gotowych do biegu" było częścią codzienności pełnej "ryzyka i życia bez reguł". Ta surowa rzeczywistość, którą Kukon opisywał wcześniej w swoich projektach, jak choćby "Ogrody", przeplata się tu z luksusem i globalnymi podróżami – "Zwiedzamy Tokio, Paryż i Moskwę".

Paradoksalnie, to właśnie w szczycie materialnego dostatku, raper odczuwa największą samotność. "Jestem samotny, mam w kurwę pieniędzy / Budzę się w hotelu i zaczynam tęsknić" – te słowa, przepełnione goryczą, są clou utworu. Pomimo obecności kobiet ("Wyganiam niunię calutką w Givenchy", "Te panie mnie kuszą jak hajs"), to nie one przynoszą ukojenie. Pojawia się tu niezwykle wzruszające wołanie o autentyczną bliskość: "Musisz załatać mi serce jak Lessie". Porównanie do wiernego psa Lassie podkreśla głęboką potrzebę bezwarunkowej miłości i oddania, czegoś, czego nie da się kupić.

Refren wykonywany przez Gibbsa ("Halo, powiedz mi proszę / nie dzwonię za późno do ciebie? / Na pewno nie dzwonię za późno?") jest emocjonalnym punktem kulminacyjnym. To rozpaczliwe pytanie, powtarzane kilkukrotnie, wyraża strach przed przegapieniem szansy na prawdziwą relację, obawę, że wszystkie sukcesy i błędy z przeszłości sprawiły, że stał się dla kogoś "samym złem". Szum w słuchawce zamiast głosu ukochanej osoby symbolizuje niedostępność, brak połączenia i pogłębia poczucie izolacji. W oficjalnej interpretacji utworu podkreślano, że "Artysta mówi tu o swojej karierze i statusie materialnym, które jak się dalej okazuje nie dają szczęścia, gdy jest się samotnym i nie jest się w stanie znaleźć miłości, właściwej kobiety z którą można dzielić to, co się osiągnęło".

Druga zwrotka Kukona powraca do korzeni i pokazuje, jak daleko zaszedł. "Wczoraj nikt we mnie nie wierzył jak w UFO" to świadectwo walki z niedowierzaniem i przeszkodami. Wspomnienie "uszpawanego lufą" bloku, "ciągłego ryzyka i życia bez reguł" zestawia z obecnym, hedonistycznym stylem życia, choć i ono jest pełne "kosmosu" i "piekła". Ostatnie wersy, "Jest problem i węszą / Możliwe, że widzisz mnie dzisiaj ostatni raz / Weź ogień i nieś to / Tylko on ciebie nie zdradzi jeśli przyjdzie czas", wprowadzają element niepokoju i paranoi, sugerując, że pomimo sukcesu, niebezpieczeństwo wciąż jest blisko. Ogień staje się tu symbolem prawdy, niezmienności i jedynej rzeczy, której można ufać w świecie pełnym zdrady i ulotnych przyjemności.

"Halo" to zatem emocjonalny rollercoaster, odzwierciedlający złożoność życia we współczesnym rapie – od blichtru i szybkich pieniędzy, przez niezaleczone rany przeszłości, po fundamentalne ludzkie pragnienie miłości i akceptacji, które w cieniu sławy często pozostaje niespełnione. Utwór ten, zgodnie z zamysłem twórców albumu Hample, to nie tylko muzyka do jazdy autem, ale przede wszystkim materiał "na nocne, samotne spacery", skłaniający do refleksji nad tym, co w życiu naprawdę ma wartość.