Interpretacja Wujcio Wariatuńcio - Fasolki

"Wujcio Wariatuńcio" to jeden z najbardziej rozpoznawalnych i lubianych utworów zespołu Fasolki, stanowiący esencję radości i beztroski dzieciństwa, typowej dla programów takich jak "Tik-Tak". Tekst piosenki, którego autorem jest Andrzej Marek Grabowski, z muzyką Krzysztofa Marca i Ryszarda Hadzewicza, maluje obraz postaci niezwykłej, wymykającej się schematom dorosłego świata. Grabowski, znany jako autor i scenarzysta filmów oraz programów telewizyjnych dla dzieci, w tym kultowego "Tik-Taka", doskonale rozumiał dziecięcą psychikę i ich potrzebę fantazji.

Piosenka rozpoczyna się od sceny, która natychmiast wprowadza w świat pełen niespodzianek i lekkiego chaosu: "Coś gruchnęło, coś huknęło / Mamie wpadło do talerza kilo tynku / Coś buchnęło i walnęło / Czarna postać pojawiła się w kominku". To wejście Wujcia Wariatuńcia jest niczym uderzenie gromu, symbolizujące jego nagłe i często zaskakujące pojawienie się w codziennym życiu. Jest to personifikacja energii i nieprzewidywalności, która burzy ustalone porządki, wprowadzając element zabawy i lekkomyślności. Reakcja dorosłych – "Starsi, gdy go widzą, to stukają w czoło" – doskonale oddaje ich niezrozumienie dla jego postawy. Wujcio reprezentuje wszystko, co sprzeczne z dorosłą powagą i racjonalnością. Jest ucieleśnieniem tej części nas, którą jako dorośli często musimy tłumić, by sprostać oczekiwaniom społecznym.

Dla dzieci jednak Wujcio to prawdziwy bohater. "Ale dzieciom z naszym wujciem / Wierzcie mi, że jest wesoło" – ten fragment chóru jest kluczowy. Ukazuje on, jak inna jest perspektywa najmłodszych. Tam, gdzie dorośli widzą dziwactwa i powód do zmartwień, dzieci dostrzegają źródło radości, przygody i beztroski. Wujcio nie ocenia, nie krytykuje, ale zachęca do przekraczania granic wyobraźni, do śmiechu i psot. Jest symbolem wolności od konwenansów.

Kolejna zwrotka kontynuuje ten fantastyczny nurt, prezentując scenę "samochodu, który prowadzi Baba Jaga, szczerbata, z nosem jak haczyk i blizną", co aż "pan milicjant aż z wrażenia połknął gwizdek". To groteskowe połączenie postaci z bajek z elementami rzeczywistości (pan milicjant) jest typowe dla dziecięcej wyobraźni, gdzie granice między fantazją a światem realnym są płynne. Jest to również swego rodzaju bunt przeciwko nudnej rzeczywistości, zachęta do postrzegania świata w barwniejszy, bardziej kreatywny sposób. Wujcio Wariatuńcio nie boi się przekraczać granic absurdu, a wręcz w nim rozkwita, dając dzieciom poczucie, że wszystko jest możliwe. Jak wskazują dostępne informacje, piosenka ta, podobnie jak wiele innych utworów Fasolek, była silnie związana z programem "Tik-Tak", gdzie Andrzej Marek Grabowski był jednym z twórców, a Ewa Chotomska (również założycielka zespołu Fasolki) współtworzyła teksty, choć w tym przypadku autorem był Grabowski. To środowisko sprzyjało tworzeniu piosenek, które były pełne humoru, fantazji i łamały schematy.

Finałowe zwrotki, w których Wujcio "lubi przebrać się, żartować i wygłupiać" oraz fakt, że "przy nim zawsze coś wybucha", podkreślają jego dynamiczną naturę. Jest on źródłem nieustających atrakcji, a jego obecność gwarantuje, że nigdy nie będzie nudno. Ostatnie wersy "Szkoda, że tak mało wujciów jest na świecie / Może ktoś z was będzie wujciem / Jeśli się na starość nie zestarzejecie" niosą ze sobą głębokie przesłanie. Jest to apel o zachowanie wewnętrznego dziecka, o pielęgnowanie w sobie radości, spontaniczności i otwartości na świat, niezależnie od wieku. Piosenka, poprzez postać Wujcia Wariatuńcia, uczy, że prawdziwa młodość nie jest kwestią lat, lecz stanu ducha. Zachęca do tego, by dorastając, nie tracić iskry szaleństwa i umiejętności czerpania radości z drobnych rzeczy, pozostając "wariatuńciem" w najlepszym tego słowa znaczeniu. Utwór ukazał się na kilku albumach Fasolek, w tym na "Piosenki Pana Tik-Taka" (1987) i "Fasola – przeboje z Telewizyjnego Teatrzyku Piosenki dla Dzieci" (1989), co świadczy o jego trwałej popularności i znaczeniu dla polskiej muzyki dziecięcej.