Interpretacja Kolorowy wiatr - Edyta Górniak

Piosenka "Kolorowy wiatr" w wykonaniu Edyty Górniak to polska adaptacja utworu "Colors of the Wind" z kultowego filmu animowanego Disneya Pocahontas z 1995 roku. W oryginale utwór ten śpiewa Judy Kuhn w filmie, a jego wersję popową wykonuje Vanessa Williams. Polska premiera filmu Pocahontas odbyła się 17 listopada 1995 roku, a Edyta Górniak użyczyła swojego głosu w partiach wokalnych tytułowej bohaterce, w tym właśnie w "Kolorowym wietrze". Tekst polskiej wersji napisał Antoni Marianowicz, wiernie oddając przesłanie oryginału.

Utwór ten jest głęboką refleksją nad relacją człowieka z naturą, stanowiąc manifest ekologiczny i hymn na cześć harmonijnego współistnienia. Piosenka stawia w opozycji dwa światopoglądy: materialistyczny, kolonizatorski, reprezentowany przez "mądrego" przybysza, oraz duchowy, zakorzeniony w szacunku do ziemi i wszystkich żywych stworzeń, wyrażany przez postać "dzikuski".

Rozpoczynając od słów: "Ty masz mnie za głupią dzikuskę, Lecz choć cały świat zwiedziłeś, [...] Dlaczego – powiedz mi – tak mało wiesz?", piosenka natychmiast kwestionuje powierzchowną wiedzę i dominujące przekonania. Krytykuje postawę posiadania i zawłaszczania, podkreślając, że "chcesz wszystko mieć na własność, nawet głaz", podczas gdy dla bohaterki "ten głaz ma także duszę, Imię ma i zaklęty w sobie czas". To kluczowa metafora, która ukazuje, że natura nie jest jedynie zasobem do eksploatacji, lecz bytem posiadającym własną tożsamość i historię.

Tekst rozszerza definicję "człowieczeństwa", mówiąc: "Ty myślisz, że są ludźmi tylko ludzie, Których ludźmi nazywać chce twój świat, Lecz jeśli pójdziesz tropem moich braci, Dowiesz się największych prawd, najświętszych prawd". Jest to bezpośrednie nawiązanie do rdzennych kultur, które często są marginalizowane, a ich mądrość ignorowana przez cywilizację zachodnią. "Kolorowy wiatr" symbolizuje tę różnorodność świata, jego barwy i odcienie, które łączą się, tworząc spójną całość, promując ideę akceptacji odmienności.

Centralne pytania, takie jak: "Czy wiesz, czemu wilk tak wyje w księżycową noc? I czemu ryś tak zęby szczerzy rad? Czy powtórzysz te melodie, co z gór płyną, Barwy, które kolorowy niesie wiatr?" są retorycznym wezwaniem do głębszego zrozumienia i odczuwania natury. Wilk symbolizuje dzikość, ryś tajemniczość, a kolorowy wiatr wolność i różnorodność. To prośba o porzucenie logiki i otwarcie się na intuicyjne poznanie, na poetycką i duchową perspektywę. Edyta Górniak, pytana o ten fragment, wyznała w wywiadzie z Interią, że wie, dlaczego wilk tak wyje w księżycową noc.

Wokalistka zaprasza do wspólnego doświadczania przyrody: "Pobiegnij za mną leśnych duktów szlakiem, Spróbujmy jagód w pełne słońca dni, Zanurzmy się w tych skarbach niezmierzonych I choć raz o ich cenach nie mów mi". To apel o bezinteresowne czerpanie z bogactwa natury, wolne od ekonomicznej kalkulacji. Podkreśla również głęboką więź ze środowiskiem, nazywając ulewę siostrą, strumień bratem, a każde żywe stworzenie druhem, co odzwierciedla ideę jedności ze wszystkimi elementami kręgu życia.

Piosenka stanowi również ostrą krytykę destrukcyjnych działań człowieka: "Do chmur każde drzewo się pnie, Skąd to wiedzieć masz, skoro ścinasz je?". Górniak, podobnie jak postać Pocahontas, niejednokrotnie podkreśla swoje głębokie połączenie z naturą, mówiąc w wywiadach, że "prawda dla mnie jest wtedy, kiedy ja dotykam ziemi, kiedy ja rozmawiam ze słońcem, z wodą, kiedy się tulę do drzew". To utożsamienie z przesłaniem piosenki sprawia, że jej wykonanie jest szczególnie poruszające i autentyczne.

Zakończenie utworu: "Możesz zdobyć świat, lecz to będzie tylko świat Tylko świat! Nie barwy, które niesie wiatr…" jest potężnym podsumowaniem, mówiącym o marności materialnego podboju w obliczu utraty duchowej i głębokiego połączenia z esencją życia. "Kolorowy wiatr" w wykonaniu Edyty Górniak stał się jednym z kamieni milowych w jej karierze i ma ogromny wpływ na polską muzykę pop, umacniając jej pozycję jako wybitnej wokalistki. Pomimo upływu lat, utwór wciąż pozostaje jednym z najchętniej słuchanych, a jego przesłanie o ochronie środowiska i zrozumieniu ekosystemu jest nadal niezwykle aktualne i inspirujące. Edyta Górniak nieraz wzruszała publiczność wykonaniem tego utworu, czego dowodem był koncert "100 lat Disneya", gdzie jej występ wywołał łzy wzruszenia u wielu osób, w tym u aktorek Anny Dereszowskiej i Małgorzaty Sochy.