Interpretacja The Number of the Beast - Dream Theater

The Number of the Beast to bez wątpienia jeden z najbardziej rozpoznawalnych i wpływowych utworów w historii heavy metalu, choć – co istotne dla kontekstu interpretacji – jest to dzieło brytyjskiej legendy Iron Maiden, a nie Dream Theater. Chociaż Dream Theater nagrało cover całego albumu The Number of the Beast Iron Maiden na żywo w Paryżu w 2002 roku, wydany później jako część serii "Lost Not Forgotten Archives", to tekst piosenki, którego dotyczy niniejsza interpretacja, jest oryginalną kompozycją Iron Maiden.

Utwór otwiera się recytowanym fragmentem z Księgi Apokalipsy świętego Jana, dokładnie z jej dwunastego i trzynastego rozdziału, choć w lekko zmienionej formie dla spójności lirycznej. Słowa "Woe to you, oh earth and sea / For the Devil sends the beast with wrath / Because he knows the time is short / Let him who hath understanding / Reckon the number of the beast / For it is a human number / Its number is six hundred-and-sixty-six" natychmiast wprowadzają słuchacza w mroczną, apokaliptyczną atmosferę. Ta biblijna preambuła jest ostrzeżeniem przed nadejściem Diabła i jego bestii, której liczba, 666, jest ściśle związana z ludzkością. Co ciekawe, Iron Maiden początkowo chciało, by ten fragment przeczytał kultowy aktor horrorów Vincent Price, lecz jego honorarium (25 000 funtów) okazało się zbyt wysokie, dlatego angażowano aktora Barry'ego Claytona.

Główna część utworu, napisana przez basistę i założyciela Iron Maiden, Steve'a Harrisa, była inspirowana koszmarem, którego doświadczył po obejrzeniu filmu Damien: Omen II oraz poematem Roberta Burnsa "Tam o' Shanter". Tekst piosenki przenosi nas w umysł narratora, który budzi się sam, z pustką w głowie, starając się poskładać fragmenty wspomnień z przerażającego doświadczenia: "I left alone, my mind was blank / I needed time to think to get the memories from my mind". Narrator kwestionuje rzeczywistość tego, co widział, zastanawiając się, czy była to przerażająca rzeczywistość, czy tylko złudzenie, odbicie jego "zwichrowanego umysłu". Ta niepewność i wewnętrzny konflikt pomiędzy rzeczywistością a fantazją są centralnym elementem utworu.

Dalsze wersy opisują narastający strach i grozę. "Night was black, was no use holding back / 'Cause I just had to see, was someone watching me / In the mist, dark figures move and twist / Was all this for real or just some kind of hell?" Narrator jest zmuszony skonfrontować się z ciemnością, czuje, że jest obserwowany, widzi ciemne postacie poruszające się we mgle. Pytanie, czy to wszystko jest prawdziwe, czy to tylko rodzaj piekła, podkreśla jego pogłębiające się poczucie zagrożenia i dezorientacji. Refren, z ikonicznym "666, the number of the beast / Hell and fire was spawned to be released", jest potężnym wykrzyknikiem, który wzmacnia główny motyw utworu: nadejście zła i uwolnienie piekielnych mocy.

Kolejne zwrotki wprowadzają do opowieści elementy rytualne: "Torches blazed and sacred chants were phrased / As they start to cry, hands held to the sky / In the night the fires are burning bright / The ritual has begun, Satan's work is done". Narrator staje się świadkiem makabrycznego obrzędu, gdzie płoną pochodnie, rozbrzmiewają święte śpiewy, a ludzie wznoszą ręce do nieba. Jest to rytuał ku czci Szatana, symbolizujący jego triumf i rozpoczęcie jego "dzieła" na Ziemi. Wzmianka "Sacrifice is going on tonight" jeszcze bardziej pogłębia mroczny obraz, sugerując, że narrator jest świadkiem czegoś niewyobrażalnie złego.

W utworze pojawia się również dylemat moralny i walka wewnętrzna. Mimo przerażenia, narrator czuje się "przyciągany do śpiewających hord", które zdają się go hipnotyzować: "This can't go on, I must inform the law / Can this still be real or just some crazy dream? / But I feel drawn towards the chanting hordes / Seem to mesmerize, can't avoid their eyes". Ta nieodparta siła, która go przyciąga, może symbolizować pokusę zła lub nieuchronność jego wpływu. Ostatnie wersy piosenki przyjmują perspektywę samego Diabła lub Bestii, zapowiadając powrót i przejęcie ciała narratora: "I'm coming back, I will return / And I'll possess your body and I'll make you burn / I have the fire, I have the force / I have the power to make my evil take its course". To przerażające zakończenie sugeruje, że narrator ostatecznie ulegnie mocy zła, a Bestia, o której mowa w tekście, przypuszczalnie osiągnie swój cel.

Piosenka wywołała ogromne kontrowersje, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, gdzie konserwatywne grupy religijne oskarżyły Iron Maiden o satanizm. Organizowano publiczne palenie płyt, a członkowie zespołu byli protestowani podczas trasy koncertowej "The Beast on the Road". Steve Harris wielokrotnie odpierał te zarzuty, twierdząc, że oskarżyciele "zupełnie źle zrozumieli" utwór i "nie czytali tekstów". Sam Bruce Dickinson również publicznie odnosił się do tych oskarżeń, podkreślając, że zespół nie jest satanistyczny. W rzeczywistości, utwór jest bardziej fantastyczną opowieścią o koszmarze i strachu, czerpiącą z biblijnych motywów apokaliptycznych, niż gloryfikacją zła. Kontrowersje te, paradoksalnie, przyczyniły się do zwiększenia rozgłosu zespołu i sprzedaży albumu. Co ciekawe, podczas nagrywania albumu producent Martin Birch miał wypadek samochodowy, a rachunek za naprawę wyniósł… 666 funtów. Był tak przerażony, że nalegał, aby naliczono mu 667 funtów. Sam album był również punktem zwrotnym dla zespołu, będąc pierwszym z Bruce'em Dickinsonem na wokalu, co otworzyło nowe możliwości twórcze i przyczyniło się do globalnego sukcesu Iron Maiden.