Interpretacja Mistrzowie Mikrofonu - Dreadsquad

Utwór "Mistrzowie Mikrofonu" autorstwa Dreadsquad, z charakterystycznym wokalem Pablopavo, stanowi niezwykle istotny hołd dla korzeni muzyki sound-systemowej i de facto hip-hopu, korygując jednocześnie często powielane, uproszczone narracje o jego genezie. Piosenka nie jest jedynie pochwałą dla współczesnych zjawisk muzycznych, ale przede wszystkim manifestem historycznym, podkreślającym fundamentalną rolę Jamajki w kształtowaniu sztuki rymowania i mówienia do muzyki.

Już początek utworu jasno stawia sprawę: "Łoj! to nie tajemnica - zobacz człowieku czym się dzisiaj zachwyca ulica. Łoj Łoj nie tajemne, tak nie tajemne to - dzisiaj miastem, umysłu ciastem rządzi Hip-Hop". To potwierdzenie wszechobecności i wpływu kultury hip-hopowej, które jednak od razu zostaje uzupełnione o kluczową perspektywę. Pablopavo, z całym szacunkiem dla "załóg" i wzywaniem do nałogowego rymowania, natychmiast przestrzega: "Ale niech sie nikomu po prostu tak tutaj nie zdaje, że zna prehistoryczne początki tych bajek". To bezpośrednie wezwanie do refleksji nad tym, skąd faktycznie czerpią inspirację współcześni artyści.

Kluczowym elementem tekstu jest stwierdzenie: "Bo nie Grand mastah Flash i nie Kool & The Gang też dali początek oni po prostu rozwijali wątek. Tak jak zwykle: Jamajka jest babką, bo tam pierwsi DJe okraszali muzę gadką". Ta linijka stanowi serce interpretacji utworu. Jest to śmiałe i prawdziwe przypomnienie, że choć Grandmaster Flash czy Kool & The Gang są ikonami w historii hip-hopu, to jednak to jamajscy DJ-e i ich praktyka "toasting" – czyli mówienia lub improwizowanego rymowania na tle muzyki instrumentalnej – stworzyły podwaliny pod to, co później ewoluowało w rap. Jamajka, jako "babka", jest tu uznana za kolebkę tej formy ekspresji, gdzie DJ-e tacy jak Count Machuki w latach 50. i 60. XX wieku bawili publiczność, dodając do granych płyt R&B komiczne frazy, chwalipięctwa, rymowane opowieści i rytmiczne zaśpiewy.

Piosenka wymienia całą plejadę jamajskich pionierów, mistrzów "nawijki", którzy swoją twórczością inspirowali kolejne pokolenia: "Łoooj! mistrzem jest U-Roy! Łooj! Mistrzem jest też brotha I-Roy! Jah Stitch, Eek-a-Mouse, Peter Metro i Yellowman - to są ludzie, których Słowem obdarzył Pan!". Wszyscy ci artyści to legendy jamajskiego toasting, reggae i dancehallu. U-Roy jest często uznawany za tego, który skodyfikował i spopularyzował toasting na dużą skalę. I-Roy, jego imiennik, był znany ze swojej elokwencji i płodności artystycznej, panując na scenie obok U-Roya w latach 70.. Wspomniani artyści reprezentują złotą erę jamajskiego DJ-ingu, której wpływ na globalną muzykę jest nie do przecenienia.

Sam Pablopavo w tekście wyraża swój głęboki szacunek i podziw dla tej tradycji, wspominając: "kiedy nawija Sister Carol, Pablopavo przechodzą dreszcze...". Sister Carol, czołowa postać w kobiecym toasting i reggae, jest kolejnym przykładem mistrzostwa wokalnego i charyzmy, które wywołują autentyczne emocje u słuchacza. To osobiste wyznanie podkreśla wagę autentyczności i mocy słowa w tej kulturze.

Koncept "nawijki" jest centralnym motywem utworu. "Nawijka na nogi cię postawi" to metafora nie tylko fizycznego porwania do tańca, ale także intelektualnego i duchowego pobudzenia. Jest to siła napędowa, która budzi, inspiruje i daje energię. Kontrastuje z "emce kaprawymi" i "kiepskimi emce", którzy zostają odrzuceni, co symbolizuje surową selekcję jakościową w tej sztuce. Dobra "nawijka" to broń: "Moja nawijka to kule a babilon to kręgle", co wskazuje na jej moc dekonstrukcji opresyjnych systemów i ignorancji, czyli symbolicznego "Babilonu". To przekaz, który z głębokim szacunkiem odnosi się do korzeni, jednocześnie wyrażając uniwersalną wiarę w moc słowa i muzyki do zmieniania rzeczywistości, przezwyciężania nienawiści i podnoszenia na duchu. Utwór jest więc nie tylko lekcją historii, ale i afirmacją potęgi artystycznej ekspresji.