Utwór „Gaz” autorstwa Dreadsquad, czołowego polskiego projektu producenckiego Marka Bogdańskiego, znanego z łączenia brzmień reggae, dancehallu, ska i hip-hopu z nowoczesnymi gatunkami, takimi jak breakbeat czy dubstep, przedstawia intrygującą narrację, która oscyluje między literalnym opisem zdarzeń a symboliczną podróżą w głąb zmienionego stanu świadomości. Pomimo braku bezpośrednich wywiadów dotyczących konkretnie tego utworu, jego tekst doskonale wpisuje się w luźny, często ironiczny sposób opowiadania historii, charakterystyczny dla kultury reggae i dancehallu, gdzie tematyka wolności, buntu i codziennych doświadczeń jest często przetwarzana w oryginalny sposób.

Piosenka rozpoczyna się od opisu beztroskiej jazdy i przekroczenia granic rozsądku: „Pojechałem raz, chociaż dałem gaz, wszystkie gadki o trzeźwości poszły nagle w las”. To wprowadzenie od razu sygnalizuje wejście w strefę ryzyka, gdzie racjonalne myślenie ustępuje miejsca chwili. Wspomniane „grass, kilka piwek” jasno wskazuje na jazdę pod wpływem, a roszczenie sobie tytułu „króla” po spożyciu alkoholu jest wyrazem typowej dla takich sytuacji megalomanii. Początkowa próba negocjacji z policjantami, podawanie wymyślnych wymówek („O nie Panowie ja tylko jabłek dużo zjadłem, mus mi to skręcił chmielowym imadłem”), jest komicznym odzwierciedleniem desperacji i braku pomysłu na uniknięcie konsekwencji. Oferowanie łapówki („ile chcecie hajsu przeanalizujcie, to dobrze bo plastik mam w tylnej kieszeni”) oraz próby wykorzystania statusu („przecież jestem gwiazdą”) to dalsze etapy desperackiej obrony, które podkreślają bezsilność wobec prawa.

Refren „Jade zwolna przez miasto, skuty za ciasno!” powtarzany czterokrotnie po każdej zwrotce, stanowi centralny punkt utworu. Jest to dosłowne ujęcie sytuacji – narrator, najprawdopodobniej skuty kajdankami i przewożony policyjnym radiowozem, doświadcza spowolnienia i ograniczenia wolności. Powolna jazda przez miasto staje się symbolem utraconej swobody i nieuchronności konsekwencji.

Druga część utworu przenosi słuchacza w bardziej abstrakcyjny wymiar, będący prawdopodobnie odzwierciedleniem zmienionego stanu świadomości lub surrealistycznej wizji wynikającej z upojenia: „Koniec, w końcu wylądowałem na słońcu, wokół mnóstwo astronautów umiera w gorącu, leżę w dziwnej pościeli, hibernuje w bieli nic jej niewybieli”. Te obrazy „astronautów umierających w gorącu” i „hibernacji w bieli” mogą symbolizować poczucie odrealnienia, izolacji, a nawet zbliżania się do granicy życia i śmierci, gdzie nic nie jest już takie samo. Idea „wielkiej nocnej bazy, tych co Ci przegięli, kosmicznych tropicieli” może sugerować, że narrator znajduje się w miejscu, gdzie zbierają się ci, którzy „przegięli” z używkami, a „kosmiczni tropiciele” to być może inni uczestnicy tej surrealistycznej podróży lub nawet strażnicy tego nietypowego aresztu.

Ostatnia zwrotka przenosi akcję na komendę policji, gdzie „Reage leci wszędzie” – co jest ironicznym nawiązaniem do muzycznego tła Dreadsquad i całego gatunku, w którym osadzona jest piosenka. Scena „wariata przy maszynie pisze me orędzie” dodaje groteskowego charakteru, a „robienie zdjęć z każdej strony, branie autografów” ponownie odwołuje się do percepcji statusu gwiazdy przez narratora, który nawet w tej sytuacji czuje się w centrum uwagi. Wątek „Zawód: Muzyk!” i pomysł „dajmy to do prasy, w Stanach taka akcja to odrazu więcej kasy!” to gorzka refleksja nad medializacją życia publicznego i potencjalnym wykorzystaniem nawet negatywnych wydarzeń do zwiększenia popularności.

W ogólnym rozrachunku „Gaz” Dreadsquad to ostra satyra na konsekwencje nieodpowiedzialnego zachowania, ale też kreatywna opowieść o podróży przez chaos i surrealizm, która wynika z przekraczania granic świadomości. Utwór, osadzony w charakterystycznym dla Dreadsquad brzmieniu, zyskuje dodatkową warstwę komentarza społecznego, jednocześnie bawiąc i zmuszając do refleksji.