Interpretacja Mam znów plan - Doktor Bulgot

Piosenka „Mam znów plan” autorstwa Doktora Bulgota, choć na pierwszy rzut oka wydaje się być prostym, wręcz naiwnym utworem, kryje w sobie esencję czystego, komiksowego złoczyńcy, który z namaszczeniem oddaje się sztuce tworzenia niecnych intryg. Tekst od samego początku wprowadza nas w świat bohatera, który z dystansem i pewną dozą uroczej ironii podchodzi do napotkanych „drobnych komplikacji” i „aberracji”. Nie są one dla niego przeszkodą, lecz raczej sygnałem, impulsem do działania, by „mocno depnąć gaz i naprzód gnać”. To typowe dla postaci z kreskówek czy opowieści dla dzieci, gdzie zło nigdy nie jest prawdziwie przerażające, a jego niezdarność budzi uśmiech.

Centralnym punktem utworu jest nieustanna potrzeba snucia „nowych planów”. Doktor Bulgot, w autokreacji mistrza złych knowań, chełpi się swoimi przeszłymi sukcesami, które „każdy wie”. Jest to deklaracja pewności siebie i geniuszu, choć jednocześnie przyznaje się do pewnego zaskoczenia – „Lecz nie przewidziałem. To tak zaskoczy mnie, Choć wcale nie jest źle”. To intrygujące wyznanie sugeruje, że nawet największy spiskowiec może natknąć się na coś nieprzewidzianego, co jednak, zamiast go zniechęca, inspiruje do jeszcze bardziej wyrafinowanych działań. To „mały krok, geniuszu mego mrok” prowadzi go do kolejnego, wielkiego projektu.

Najbardziej charakterystycznym elementem, który doskonale oddaje ducha postaci, jest cel jego nowego planu: „Machina zła, posłuszna mnie się stała”. Wreszcie dochodzimy do kulminacji — ujawnia się jego megalomańska wizja: „Zgładzę ptaki a potem Zoo, I będzie moim miasto to”. Ten fragment jest kluczowy dla zrozumienia, że mamy do czynienia z parodią klasycznego złoczyńcy. Zniszczenie ptaków i zoo, zanim miasto stanie się jego własnością, to absurdalny, niemal dziecięcy akt zła, który podkreśla jego oderwanie od rzeczywistości i skłonność do melodramatycznych gestów. To nie jest prawdziwe zagrożenie, lecz popis ekstrawagancji.

Piosenka "Mam znów plan" stała się niezwykle popularna dzięki serialowi animowanemu Fineasz i Ferb, gdzie Doktor Bulgot, znany również jako Dr. Heinz Doofenshmirtz w oryginalnej wersji językowej, jest głównym antagonistą. Tekst utworu to polska wersja jego charakterystycznego numeru muzycznego, który towarzyszy mu w wielu odcinkach. Doofenshmirtz, podobnie jak jego polski odpowiednik, jest naukowcem-złoczyńcą, który nieustannie wymyśla plany, często z użyciem różnego rodzaju "inatorów", aby przejąć kontrolę nad Obszarem Trzech Stanów, a przy okazji dokonać czegoś na swój dziwaczny, złośliwy sposób. Jego plany rzadko kończą się sukcesem, ale to właśnie ich komizm i przewidywalna porażka stanowią o jego uroku. Ta piosenka idealnie oddaje jego skłonność do rozkoszowania się własną złowrogością, nazywając swój plan „wielkim, podłym”, „okrutnie podłym”, a jednocześnie „najlepszym, najsłodszym jak miód wśród bzów”. Jest to arcydzieło w jego mniemaniu, „geniusza godne”.

W kontekście serialu, piosenka ta nie tylko charakteryzuje Doktora Bulgota, ale także staje się metaforą wiecznego cyklu walki dobra ze złem, gdzie zło, choć pozornie potężne, jest ostatecznie nieszkodliwe i służy jedynie jako tło dla heroicznych (lub po prostu twórczych) działań protagonistów. Utwór jest więc nie tylko interpretacją tekstu piosenki, ale także hołdem dla postaci, która mimo swoich złowrogich zamiarów, jest uwielbiana przez widzów za swój niezmienny optymizm w dążeniu do… no właśnie, do kolejnego, zuchwałego planu.