Interpretacja Highway Star - Deep Purple

Piosenka "Highway Star" Deep Purple to hymn rocka, który od ponad pięciu dekad fascynuje słuchaczy energią, wirtuozerią i dwuznaczną treścią. Utwór, który otwiera ikoniczny album Machine Head z 1972 roku, narodził się w niezwykłych okolicznościach. We wrześniu 1971 roku, w drodze na koncert w Portsmouth, reporter zapytał członków zespołu, jak piszą piosenki. Gitarzysta Ritchie Blackmore, chcąc zademonstrować proces twórczy, zaczął improwizować riff na gitarze akustycznej, grając powtarzającą się nutę "G". Wokalista Ian Gillan natychmiast zaczął spontanicznie śpiewać do niej słowa, patrząc przez okno autobusu, tworząc w ten sposób zalążek "Highway Star". Tego samego wieczoru utwór został dopracowany i wykonany na żywo, stając się od tej pory sztandarowym otwieraczem koncertów zespołu.

Na pierwszy rzut oka "Highway Star" to prosta oda do szybkiego samochodu i pasji jazdy. Podmiot liryczny wyraża absolutną dominację nad swoją maszyną, która "rozbije barierę dźwięku" i jest "zabójczą maszyną". Tekst emanuje arogancją i pewnością siebie, typową dla rock'n'rollowego stylu życia. Samochód, z jego "mocą napędową, dużymi, grubymi oponami i wszystkim", jest uosobieniem wolności i niepohamowanej mocy, które idealnie rezonują z doświadczeniami zespołu w trasie. To właśnie ten "driving rhythm" i elektryzująca praca gitary doskonale oddają esencję szybkiej podróży.

Jednakże, jak często bywa w przypadku klasyków Deep Purple, tekst skrywa głębsze, bardziej prowokacyjne znaczenia. Słowa takie jak "I bleed it" (krwawię nim) czy "I seed her" (zasiewam ją) sugerują intensywny, wręcz pierwotny związek podmiotu z obiektami jego pożądania. Drugi i trzeci wers piosenki rozszerzają tę interpretację, przenosząc obsesję z samochodu na kobietę, a następnie na samego siebie – jego "głowę" i "szybkość w mózgu". Kobieta również jest opisywana jako "zabójcza maszyna", posiadająca "ruchome usta, kontrolę nad ciałem i wszystko", co budzi skojarzenia z namiętnością i erotyzmem. Niektórzy fani interpretowali fragment "8 cylinders all mine" jako odniesienie do amfetaminy, sugerując, że samochód i kobieta mogą być metaforami dla wpływu narkotyków na umysł i ciało, dającymi poczucie nieograniczonej szybkości i kontroli. Choć Ian Gillan nigdy tego otwarcie nie potwierdził, dwuznaczność dodaje piosence mrocznego uroku.

Niezwykły charakter utworu podkreślają również partie instrumentalne. Ritchie Blackmore, którego solo gitarowe w "Highway Star" zostało uznane za jedno z najlepszych w historii rocka (plasując się na 15. lub 19. miejscu w różnych rankingach Guitar World), otwarcie przyznał, że zapisał je nuta po nucie około tygodnia przed nagraniem. Chciał, aby brzmiało "jak ktoś jadący szybkim samochodem" i miało "bardzo wyraźne brzmienie Bacha", co osiągnął, grając sztywne arpeggia na progresji Dm, Gm, Cmaj, Amaj, nawiązującej do kompozycji barokowego mistrza. Blackmore celowo wplatał neoklasyczne skale, w tym węgierską molową, nadając solo niemal nieziemski, wschodnioeuropejski posmak, co wyróżniało je na tle ówczesnego rocka. Solo organowe Jona Lorda, równie klasycznie inspirowane, doskonale uzupełnia gitarową wirtuozerię Blackmore'a, tworząc porywający dialog między instrumentami. Wersja z albumu Made in Japan zawiera szczególnie rewolucyjne solo gitarowe, imitujące partię organów Lorda.

"Highway Star" stał się ikoną gatunku, a wielu uważa go za jeden z pierwszych utworów "speed metalu", inspirując późniejsze zespoły takie jak Motörhead i Metallica. Piosenka, mimo że nie stała się hitem singlowym w USA, ugruntowała pozycję Deep Purple jako gigantów hard rocka i pozostała ulubioną pozycją na koncertach, często zamykając występy jako bis. Niesie ze sobą nie tylko adrenalinę i radość z prędkości, ale także subtelne przesłanie o nieograniczonej wolności i nieposkromionym ego podróżnika. To właśnie ten "driving beat, power vocals from Ian Gillan, and intense dual soloing" sprawiły, że "Highway Star" ucieleśnia to, co w Deep Purple najlepsze.