Interpretacja Fallen fallen is Babylon - Brygada Kryzys

Piosenka 'Fallen fallen is Babylon' autorstwa Brygady Kryzys, pochodząca z legendarnego, debiutanckiego „czarnego albumu” z 1982 roku, jest jednym z najbardziej ikonicznych utworów polskiej sceny punkrockowej i nowofalowej. Powstała w burzliwych czasach schyłkowego PRL-u, naznaczonego stanem wojennym, co bez wątpienia wpływa na jej wielowymiarowe przesłanie. Autorem muzyki i słów do tego utworu są wspólnie Tomasz Lipiński i Robert Brylewski. Co ciekawe, utwór 'Fallen Fallen Is Babylon' pojawiał się również we wcześniejszych nagraniach, np. grupy Tilt w 1979 roku, której członkiem był Tomasz Lipiński, co świadczy o ewolucji i głębokich korzeniach tematyki Babilonu w twórczości tych artystów.

Tekst piosenki, choć operuje językiem angielskim, bywał często śpiewany przez Polaków, którzy intuicyjnie rozumieli jego sens, a także znajdowali jego polskie tłumaczenia. Tytułowe wezwanie „Fallen, fallen is Babylon” to wyraźne nawiązanie do biblijnej Księgi Apokalipsy (Ap 14,8), gdzie upadek Babilonu symbolizuje koniec wszelkiego zła, ucisku i fałszu. Jest to również motyw silnie zakorzeniony w kulturze reggae i rastafari, z której Brylewski czerpał inspiracje, a którą później eksplorował w zespole Izrael. W kontekście Polski lat 80. Babilon staje się metaforą wrogiego systemu, ówczesnej rzeczywistości komunistycznej, represyjnego państwa i panującej ideologii.

Początkowe wersy: „Babylon inside me / is projecting to the outside / darkness in my eye / is babylon outside” (Babilon we mnie / projektuje się na zewnątrz / ciemność w moich oczach / to Babilon na zewnątrz) doskonale oddają dwoistą naturę ucisku. Babilon to nie tylko zewnętrzny, polityczny reżim, ale także wewnętrzny stan, który narzuca się jednostce, przenika umysł, zniekształca postrzeganie świata. To poczucie zniewolenia, ciemności i beznadziei, które system próbuje zaszczepić w człowieku. Artyści Brygady Kryzys zdawali sobie sprawę, że walka z opresją musi rozpocząć się od przebudzenia wewnętrznego, od zrzucenia mentalnych kajdan.

W odpowiedzi na ten ucisk, podmiot liryczny „goes to Zion / to the mount Meru” (idzie na Syjon / na górę Meru). Syjon, w tradycji biblijnej i rastafari, symbolizuje Ziemię Obiecaną, miejsce wolności, pokoju i duchowej czystości. Góra Meru zaś, pochodząca z mitologii hinduskiej i buddyjskiej, to kosmiczna góra, centrum świata, miejsce oświecenia i głębokiej kontemplacji. Ta podróż symbolizuje poszukiwanie prawdy, ucieczkę od chaosu Babilonu i dążenie do duchowego wyzwolenia, do perspektywy, która pozwala spojrzeć na świat z dystansu: „I sit down on the top / take a look around and see”. Z tej pozycji staje się jasne, że „fallen, fallen is Babylon / and the wall of babylon is fallen”. To deklaracja pewności upadku opresyjnego systemu, a także nadziei na jego zniszczenie, wypowiadana w czasach, gdy wydawał się on niewzruszony.

Kolejna część tekstu zwraca się ku naturze jako źródłu mądrości: „ask the beasts and they will teach you / the birds in the air they will tell you / green plants they will teach you too / and the fish in the see will declare to you that / fallen, fallen is babylon”. Jest to nawiązanie do biblijnej Księgi Hioba (Hi 12,7-8), gdzie natura jest przedstawiona jako nauczycielka prawdy. W kontraście do zakłamanej ludzkiej cywilizacji, zwierzęta i rośliny reprezentują autentyczność i harmonię. Mówią o upadku Babilonu nie słowami, lecz swoim istnieniem, swoją niezależnością od sztucznych struktur. W czasach szarej, zabetonowanej rzeczywistości PRL-u, zwrócenie się ku naturze było aktem buntu i poszukiwania pierwotnego ładu. Robert Brylewski, zafascynowany kulturą reggae i związanymi z nią ruchami ekologicznymi i wegetariańskimi, wniósł ten pierwiastek do twórczości Brygady Kryzys, a później rozwijał go w Izraelu.

Kulminacyjnym punktem przesłania jest refren, który nie tylko powtarza mantrę upadku Babilonu, ale także wskazuje drogę do wyzwolenia: „love is the shelter, love is the key / love is all creation / reality is living free / love is our liberation”. W kontekście brutalnej rzeczywistości, pełnej strachu i kontroli, miłość staje się schronieniem i kluczem do prawdziwej wolności. Jest fundamentem wszelkiego stworzenia i jedyną siłą zdolną do wyzwolenia. To afirmacja wartości humanistycznych w czasach, gdy były one deptane. Miłość jawi się tu jako siła rewolucyjna, zdolna obalająć mury Babilonu, zarówno te zewnętrzne, jak i wewnętrzne. Tomasz Lipiński, główny autor tekstu, wielokrotnie podkreślał w swojej twórczości wagę wewnętrznej wolności i duchowego wymiaru życia. W utworze 'Fallen fallen is Babylon' te punkowe, nowofalowe i reggae'owe inspiracje łączą się w spójną, proroczą wizję upadku opresji i triumfu miłości.

To nie tylko pieśń o politycznym sprzeciwie wobec komunizmu, ale ponadczasowy hymn o potrzebie odrzucenia wszelkich form zniewolenia – zarówno systemowego, jak i mentalnego. Jest to wołanie o autentyczność, wolność i miłość, które pozostaje aktualne, ponieważ „Babilon” w różnych formach wciąż stawia swoje mury.