Interpretacja Black Out (Japanese ver.) - CIX

Piosenka „Black Out (Japanese ver.)” autorstwa CIX, pochodząca z ich pierwszego japońskiego pełnego albumu „Pinky Swear” wydanego 30 marca 2022 roku, zanurza słuchacza w głęboko melancholijny i klaustrofobiczny stan umysłu. W przeciwieństwie do ogólnego przesłania albumu „Pinky Swear”, które dotyczy „obietnicy złożonej między CIX a ich fanami FIX” oraz „spoglądania w przyszłość razem” po okresie pandemii, „Black Out” eksploruje znacznie mroczniejsze rejony ludzkiego doświadczenia, ukazując wewnętrzną walkę z beznadzieją i poczuciem zagubienia.

Tekst utworu rozpoczyna się od sugestywnego obrazu: „Cień zabarwiony na czarno, zardzewiałe serce, długa noc” („makkuro ni somatta shadow, sabita heart nagai night”). Te słowa od razu wprowadzają nastrój głębokiego smutku i wyczerpania, wskazując na długotrwały stan cierpienia. Zjawisko „black out” – tytułowe zaćmienie – jest przedstawione jako „dziwne zjawisko” („fushigina genshō masani black out”), metaforycznie opisujące moment mentalnego lub emocjonalnego załamania, w którym światło nadziei całkowicie zanika. Przestrzeń, w której „splątany czas szaleje” („karamatta jikan ga abareru kūkan”), a „zamknięte serce w ciemności nic nie widzi” („nani mo mienai kurayami tozashita heart”), doskonale oddaje poczucie uwięzienia i braku kontroli.

W miarę rozwoju utworu pogłębia się poczucie izolacji: „Nikt nie rozumie, wszystko wiruje, nadzieja również śpi w okrutnym, zimnym powietrzu” („dare ni mo wakaranai subete uzumaiteiru, zankokuna reiki de kibō mo nemuru”). To echo samotności i beznadziei, gdzie nawet najbardziej podstawowe uczucie, jakim jest nadzieja, zostaje uśpione przez „okrutny chłód” rzeczywistości. Podmiot liryczny zdaje sobie sprawę z nieodwracalności pewnych zdarzeń, mówiąc: „Nawet jeśli spojrzę wstecz na drogę, którą przeszedłem, wiem, że już nigdy nie wrócę” („furimuitekita michi o mata furikaette mo, mō nidoto modorenai wakatteiru darou”). Ta linia podkreśla świadomość utraty i niemożności cofnięcia się w czasie, co potęguje wewnętrzny ból.

Obrazy przywoływane w tekście, takie jak „wyschnięte gałęzie” („yasekoketa eda dake”) czy „cicha noc z pustym szumem wiatru” („karappona kazenooto mo shizukana yoru”), wzmacniają wrażenie pustki i pustkowia. W tych chwilach, kiedy „nawet ciemność śpi, pozostaje tylko strach” („kurayami mo nemuru jikan ni, osore dake ga nokoru”), strach staje się jedyną dominującą emocją, towarzyszącą całkowitemu braku perspektyw. Refren – „It's gonna be a black out, Turn off all the lights, Get ready for the black out” – jest zarówno rezygnacją, jak i zaproszeniem do погруżenia się w ten stan. Jest to wezwanie do wyłączenia światła, co może symbolizować zarówno poddanie się ciemności, jak i próbę odnalezienia w niej jakiegoś nowego rodzaju percepcji.

Zastanawiające pytanie: „Jak długo muszę wytrzymać i pragnąć, aby noc się skończyła?” („dore dake taetenegaeba yoru wa owaru no ka”) wyraża głęboką tęsknotę za ulgą, a jednocześnie bezradność wobec ciągnącej się nocy. Decyzja o „zamknięciu oczu głębiej w ciemność” („yori kurayami ni me o toji”) może być interpretowana dwojako: jako akt całkowitej kapitulacji, lub jako desperacka próba adaptacji do otaczającej rzeczywistości i poszukiwania wewnętrznego światła w najgłębszych zakamarkach mroku.

W drugiej części utworu pojawiają się „słabo świecące fragmenty czasu” („kasuka ni hikaru jikan no kakera”), które jednak szybko zanikają, tak jak „księżyc blednie na czarnym niebie” („makkurona sora ni tsuki mo usuretekita”). Ta ulotna nadzieja zostaje szybko stłumiona przez obraz labiryntu, gdzie „światło ukrywa się w ciemności” („meiro no yō ni hikari ga kurayami ni kakusareteyuku”), a „wysokie ściany i wąskie korytarze” („takai kabe semai tsūro”) pozostawiają jedynie „czucie na opuszkach palców” („yubisaki no kan dake nokoru”), symbolizując skrajne ograniczenie i poleganie na minimalnych zmysłach w chaosie.

Dalsze pogrążanie się w rozpaczy następuje, gdy „prawda rozpada się w gruzy” i prowadzi do „dezorientacji” („kuzureochiru shinjitsu ni konranshiteru”), a „nadzieja ponownie śpi w okrutnym, zimnym powietrzu nocy” („zankokuna reiki de kibō mo nemuru Night”). Serce, które „ma tylko ciemność”, widzi, jak „światło znika” („kurayami shika nai kokoro ni hikari ga kieteyuku”), co wskazuje na całkowite odejście nadziei. Powtarzające się pytanie „Are you ready for the black out?” oraz stwierdzenie „Koszmarne zaćmienie, które budzi się każdej nocy” („maiban okosareru akumu no black out”) ujawniają, że ten stan nie jest jednorazowym wydarzeniem, lecz cyklicznym, nawracającym koszmarem.

Końcowe wersy „Zawsze będę pamiętać, serce zabarwione na czarno, nawet jeśli uciekam, i tak zatrzymam się w tym samym miejscu” („I’ll always keep in mind kuroku somaru Heart, nigete mo dōse tomaru no wa onaji site”) są wyrazem ostatecznej rezygnacji i przyjęcia swojego losu. Podmiot liryczny zdaje sobie sprawę z daremności ucieczki przed własnym wewnętrznym mrokiem. To nie jest po prostu piosenka o smutku, ale o głębokiej egzystencjalnej ciemności, w której bohater akceptuje, że pewne bitwy są nie do wygrania, a ucieczka jest jedynie iluzją. W kontekście albumu „Pinky Swear”, który ma być obietnicą i spojrzeniem w przyszłość, „Black Out” może stanowić kontrapunkt – mroczne odzwierciedlenie wewnętrznych zmagań, które muszą zostać przezwyciężone, by móc w pełni przyjąć obietnicę nadziei. Piosenka jest surowym, ale pięknym studium ludzkiej wytrzymałości i ciemnych zakamarków psychiki, ukazującym, że nawet w najbardziej beznadziejnych sytuacjach, sam fakt trwania jest formą walki.