„Necropedophile” zespołu Cannibal Corpse to utwór, który stanowi esencję ekstremalnego death metalu początku lat 90. Pojawiający się na albumie „Butchered at Birth” z 1991 roku, piosenka ta, której autorem tekstów jest ówczesny wokalista Chris Barnes, jest brutalnym i bezkompromisowym studium obrzydzenia, perwersji i rozkładu. Od pierwszych wersów utwór zanurza słuchacza w mroczny umysł narratora, który opisuje swoją transformację z „człowieka” w molestującego martwe dzieci, nekropedofila.

Tekst piosenki nie pozostawia miejsca na domysły. Jest to jawna i makabryczna relacja z aktów nekrofilii dziecięcej, przedstawiona z perspektywy sprawcy. Narrator czerpie „przyjemność ze zmarłych, całkowite zadowolenie”, otwierając trumnę i oddając się chorym fantazjom. Obrazy są celowo szokujące: lizanie „młodych, zgniłych otworów”, ejakulacja w „zimną c***ę” i dreszcze ekstazy trwające „dziewięć dni z rzędu”. Jest to tekst, który nie tylko opisuje akty seksualne z martwymi dziećmi, ale także eskaluje przemoc i okrucieństwo, włączając w to dekapitację („jej szyję odcinam, przecinając od tyłu”), używanie odciętej głowy do masturbacji i lubrykację rozkładem. Całość ma wywołać maksymalny dyskomfort i odrazę, co jest charakterystycznym zabiegiem dla gatunku death metalu, zwłaszcza w jego wczesnej, najbardziej nieskrępowanej formie.

Utwór buduje atmosferę wszechogarniającej obsesji i szaleństwa. Narrator jest nawiedzany przez „głosy” duchowo zainfekowanych zmarłych, które „wzywają go spoza grobów”. Fizyczne aspekty rozkładu splatają się z jego własnym ciałem, gdy zaczyna „krwawić ropą” i „krwią zmarłych” na „sinej skórze” ofiary. To niepokojące połączenie fizycznego rozkładu i psychicznego wynaturzenia tworzy obraz totalnej degradacji, w której granica między życiem a śmiercią, przyjemnością a bólem, rzeczywistością a obłędem, zaciera się całkowicie. Ostatnie linijki to ostateczne potwierdzenie tożsamości narratora: „Twój martwy dzieciak, którego bezczeszczę / Nekropedofil”.

W kontekście wczesnego death metalu, a zwłaszcza twórczości Cannibal Corpse, „Necropedophile” jest flagowym przykładem dążenia do ekstremalnego szoku lirycznego. Jak zauważają komentatorzy, teksty te w latach 90. były kontrowersyjne, choć ze względu na niszową naturę death metalu, nie wywołały tak szerokiego oburzenia w mainstreamie, jak mogłyby dzisiaj. Celem zespołu było często przekraczanie granic i budowanie najbardziej makabrycznych i groteskowych scenariuszy, czerpiąc inspirację z horrorów klasy B. Niektórzy odbiorcy, słuchając utworu dzisiaj, nadal reagują z obrzydzeniem, opisując teksty jako „okropne” i wywołujące mdłości. Ta piosenka nie ma na celu przekazania głębszego przesłania społecznego czy moralnego; jej moc leży w czystym, nieskrępowanym przedstawieniu absolutnego zła i perwersji, co czyni ją jednym z najbardziej intensywnych i pamiętnych utworów w dorobku Cannibal Corpse. Jej obecność w dyskografii zespołu podkreśla ich reputację jako pionierów i mistrzów death metalu, gotowych eksplorować najciemniejsze zakamarki ludzkiej psychiki bez żadnych zahamowań.