Interpretacja Life's What You Make It - Talk Talk

"Life's What You Make It" zespołu Talk Talk to piosenka o niezwykłej głębi, ukryta pod pozornie prostym, chwytliwym refrenem. Wydany w 1985 roku jako pierwszy singiel z albumu The Colour of Spring, utwór ten stał się międzynarodowym przebojem, osiągając 16. miejsce na listach przebojów w Wielkiej Brytanii w styczniu 1986 roku. Choć Talk Talk zaczynało jako zespół new wave, często porównywany do Duran Duran, "Life's What You Make It" stanowiło ważny krok w ich ewolucji w kierunku bardziej eksperymentalnego, post-rockowego brzmienia.

Sama geneza utworu jest interesująca. Piosenka była jedną z ostatnich, które powstały na The Colour of Spring. Zarząd zespołu obawiał się braku oczywistego singla wśród dotychczas zgromadzonego materiału, więc Mark Hollis i Tim Friese-Greene, główni twórcy piosenek, przyjęli to jako wyzwanie. Friese-Greene wspominał, że miał wzorzec perkusyjny luźno zainspirowany piosenką "Running Up That Hill" Kate Bush, a Hollis grał na organach w stylu "Green Onions". Do tego dołączył charakterystyczny hak gitarowy Davida Rhodesa. Finalnie powstała psychodeliczno-soulowa kompozycja, która, jak na popowy utwór, była dość "dziwna".

Tekst piosenki, choć powtarzalny, jest bogaty w znaczenia. Głównym przesłaniem jest silne podkreślenie osobistej odpowiedzialności za własne życie i doświadczenia. Fraza "Baby - life's what you make it / Can't escape it" od razu stawia słuchacza przed faktem dokonanym – nie można uciec od konsekwencji własnych wyborów ani od potrzeby aktywnego kształtowania swojego losu. Nie jest to jednak oschłe stwierdzenie, ale przemyślana sentencja, wyśpiewana z przejmującą empatią przez Marka Hollisa.

Kolejne wersy, "Baby, yesterday's favourite / Don't you hate it?", wydają się odnosić do ulotności przeszłej chwały, dawnych przywiązań czy statusu, który dziś może budzić irytację lub rozczarowanie. Jest to refleksja nad tym, jak łatwo dać się ponieść nostalgią lub żalowi za tym, co minęło, zamiast skupiać się na teraźniejszości. W kontekście Talk Talk, którzy na początku kariery byli często szufladkowani, np. jako "podróbka Duran Duran", te wersy nabierają dodatkowego, ironicznego wydźwięku, mówiąc o frustracji wynikającej z oceniania przez pryzmat przeszłości i uprzedzeń.

Refren "Ev'rything's alright - life's what you make it - / Ev'rything's alright" pełni funkcję mantry, uspokajającego zapewnienia, że pomimo życiowych trudności, wszystko może być dobrze, jeśli tylko podejmiemy odpowiedzialność za swoje życie. To zaproszenie do nonkonformizmu i wolnej myśli, by patrzeć na świat przez własne serce i oczy, a nie przez narzucone idee społeczeństwa.

W kolejnej strofie, "Baby - life's what you make it / Don't backdate it", artysta radzi, by nie "datować wstecz", czyli nie pozwolić, by przeszłe błędy czy przekonania determinowały przyszłość. Mamy szansę iść naprzód, rozpocząć od nowa i nadać życiu nowy sens. Wers "Beauty is naked" sugeruje, że prawdziwe piękno tkwi w autentyczności i otwartości, w przyjmowaniu nagiej prawdy, bez prób jej ukrywania czy usprawiedliwiania. Jest to wezwanie do szczerości wobec siebie i świata.

Ostatnia sekcja, "Baby - life's what you make it / Celebrate it / Anticipate it / Yesterday's faded. / Nothing can change it / Life's what you make it", to kulminacja przesłania. Zachęca do świętowania życia, cieszenia się nim i oczekiwania z nadzieją na przyszłość. Podkreśla, że przeszłość jest już za nami i nic jej nie zmieni, dlatego należy skupić się na tym, co przed nami, i czerpać z tego, co najlepsze. Te proste, powtarzające się frazy, w połączeniu z charakterystycznym, eterycznym wokalem Marka Hollisa i bogatym instrumentarium, wciągają słuchacza w hipnotyczny trans, utwierdzając go w poczuciu, że ma moc kształtowania swojej rzeczywistości.

Warto dodać, że Talk Talk, a zwłaszcza Mark Hollis, zawsze dążył do redukcji i czystości w muzyce, eksperymentując z dźwiękiem i przestrzenią. Jak wspominał producent Tim Friese-Greene, zespół dawał muzykom sesyjnym "absolutną wolność" podczas nagrywania, często nie dając żadnych wskazówek, co prowadziło do nieoczekiwanych, innowacyjnych rezultatów. To dążenie do autentyczności i unikanie banału odzwierciedla się w tekstach, które, choć proste, niosą za sobą głębokie, egzystencjalne przesłanie. Wideo do utworu również było nietypowe, podobnie jak do "It's My Life", często zawierające elementy natury i zwierzęta, co sugeruje, że przesłanie dotyczy nie tylko życia ludzkiego, ale i piękna natury. Mark Hollis, który z czasem wycofał się z branży muzycznej, by prowadzić życie w spokoju, pozostawił po sobie dziedzictwo artysty, który zawsze podążał własną ścieżką, nie ulegając komercyjnym tendencjom, co sprawia, że jego przesłanie o "robieniu życia, jakim się chce" wybrzmiewa jeszcze mocniej.