Interpretacja Choice - Jack Stauber

Utwór „Choice” Jacka Staubera, wydany 30 maja 2019 roku jako część albumu „Micropop”, to zwięzła, lecz głęboka eksploracja wewnętrznych konfliktów i złożoności ludzkiego doświadczenia, doskonale odzwierciedlająca unikalny styl artysty. Stauber, znany ze swojej awangardowej estetyki lo-fi, łączy pozornie absurdalne teksty z chwytliwymi melodiami i surrealistycznymi animacjami, by poruszać tematykę psychiki i tożsamości. Stwierdził, że jego teksty, choć czasem wydają się nonsensowne, zawsze są starannie wybrane i mają głębokie znaczenie.

Początek piosenki, z powtarzającą się frazą „Love, brain, heart, control”, od razu wprowadza w sedno problemu: ciągłą walkę między emocjami, racjonalnym myśleniem a dążeniem do panowania nad sobą. Te cztery elementy – miłość, mózg, serce i kontrola – stanowią filary ludzkiej psychiki, które nieustannie współdziałają i ścierają się. Włączenie do tego rytmicznego refrenu słów „Caffeinate! Melatonin” podkreśla, jak współczesny człowiek próbuje zarządzać tym wewnętrznym chaosem. Kofeina symbolizuje potrzebę pobudzenia, utrzymania aktywności i kontroli nad czujnością, podczas gdy melatonina reprezentuje pragnienie spokoju, snu i wyciszenia. To obraz cyklu stymulacji i sedacji, próby modulowania nastroju i zachowania za pomocą zewnętrznych substancji. Niektórzy interpretują to również jako uzależnienie lub świadome wybieranie przyjemności i produktywności kosztem zdrowia i racjonalności.

Fraza „You get me going” może odnosić się zarówno do substancji chemicznych, jak i do ludzi czy idei, które napędzają działanie podmiotu lirycznego. Następnie, nagłe „Wake up! Smack!” to jak uderzenie, gwałtowne przebudzenie lub zderzenie z rzeczywistością, symbolizujące brutalne otrzeźwienie po okresie sztucznego regulowania stanu umysłu.

Druga część utworu rozwija się w formie krótkiego dialogu, który jest najbardziej enigmatycznym, a zarazem najbardziej bezpośrednim elementem piosenki. „Nice to meet ya, Who could you be?” to pytanie o tożsamość, być może skierowane do nowo poznanej osoby, ale równie dobrze może to być wewnętrzny dialog z samym sobą, z jakąś częścią własnego „ja”. Odpowiedź „I am injury” sugeruje przyjęcie tożsamości opartej na bólu, ranie lub negatywnym doświadczeniu. Jednak natychmiastowa replika „No, you aren't! You made the choice to be!” jest potężnym stwierdzeniem o agencji i wolnej woli. Podkreśla, że wiele z naszych cierpień i stanów emocjonalnych jest wynikiem świadomych lub nieświadomych wyborów, a tożsamość oparta na byciu „obrażeniem” nie jest nieunikniona.

Powtarzające się, chaotyczne „But I am! No! I am! No!” ukazuje rozdartą walkę wewnętrzną, niemożność zaakceptowania odpowiedzialności za własne emocje i być może opór przed zmianą. To sprzeciwianie się idei, że ma się wpływ na swoje położenie, preferując widzieć siebie jako ofiarę okoliczności. Zakończenie utworu słowem „Dopamine, eh” dodaje warstwę cynizmu lub rezygnacji. Dopamina, neuroprzekaźnik związany z przyjemnością i nagrodą, może tutaj symbolizować to, że cała ta wewnętrzna walka i dążenie do kontroli jest jedynie poszukiwaniem chwilowych przyjemności, ucieczką od bólu, a być może nawet odnosi się do uzależniającej natury niektórych zachowań, w tym samookaleczeń, jak sugerują niektóre interpretacje fanów.

„Choice” jest doskonałym przykładem „micropopu” Jacka Staubera – krótkich, intensywnych utworów, które w zaledwie kilkadziesiąt sekund potrafią przekazać złożone idee. Piosenka, trwająca zaledwie 39 sekund, to kondensat emocji i filozoficznych rozważań o wyborze, kontroli i naturze ludzkiego umysłu. Stauber, jako artysta wizualny i muzyk, często tworzy dzieła, które „niepokoją komfortowych i pocieszają zaniepokojonych”, a „Choice” idealnie wpisuje się w ten nurt, pozostawiając słuchacza z pytaniami o własne decyzje i wewnętrzne mechanizmy. Jego twórczość, często nagrywana w estetyce VHS, z elementami animacji poklatkowej i eksperymentalnego popu, stanowi unikalne połączenie nostalgii i awangardy. W przypadku „Choice”, mimo braku oficjalnego teledysku stworzonego przez Staubera, piosenka doczekała się wielu fanowskich animacji, które próbują wizualizować jej intensywną, surrealistyczną naturę.