Interpretacja Bird - Brutus (BE)

Piosenka „Bird” belgijskiego trio Brutus, choć często uznawana za ukryty klejnot lub bonusowy utwór, oferuje głęboką eksplorację ludzkiej niezależności, wytrwałości i dążenia do samopoznania. Utwór ten, wydany 12 maja 2017 roku na debiutanckim albumie zespołu Burst, rezonuje z intensywnością i emocjonalną surowością, z której Brutus jest znany. Stefanie Mannaerts, wokalistka i perkusistka, wraz ze Stijnem Vanhoegaerdenem na gitarze i Peterem Muldersem na basie, tworzą muzykę, która wymyka się łatwym klasyfikacjom, łącząc post-hardcore, math rock i blackgaze, zawsze z sercem na dłoni.

Centralnym punktem utworu jest powtarzające się zdanie „I was all alone but never lost” (byłem sam, ale nigdy nie zagubiony), które paradoksalnie łączy poczucie izolacji z wewnętrznym kompasem i niezachwianym kierunkiem. Nie jest to osamotnienie wynikające z porzucenia, lecz raczej świadomy wybór, przestrzeń do rozwoju, gdzie samotność staje się siłą. To echo szerszego etosu Brutus, którzy, jak zauważył jeden z recenzentów w serwisie MusicRadar w wywiadzie z 2019 roku, zaczynali od idei zespołu, bez konkretnego gatunku, polegając na chemii między sobą. Ta samodzielność i zaufanie do własnej ścieżki jest fundamentalna.

Tekst rozpoczyna się od zaproszenia: „So my boy / I’ve heard you wanna know what’s up / So follow me” (Więc mój chłopcze / Słyszałem, że chcesz wiedzieć, co się dzieje / Więc podążaj za mną). To może być metafora dla drogi artystycznej Brutus – zaproszenie słuchacza do dołączenia do ich intensywnego, bezkompromisowego świata. Może też odnosić się do wewnętrznego dialogu, gdzie narrator zwraca się do młodzieńczej części siebie, wzywając ją do śmiałej podróży. W wywiadzie dla Cryptic Rock w 2019 roku, Stefanie Mannaerts i Peter Mulders podkreślali, że inspiracją dla ich unikalnego brzmienia są głównie ich własne osobowości i gusty, co sugeruje głęboko osobisty charakter ich twórczości.

W tekście pojawia się intrygująca prośba: „And I asked fire (to) walk with us” (Poprosiłem ogień, by szedł z nami). Ogień może symbolizować pasję, transformację, ale także destrukcję i niebezpieczeństwo. Prośba o jego towarzystwo wskazuje na chęć zmierzenia się z intensywnymi emocjami lub wyzwaniami, być może pragnienie wykorzystania wewnętrznej siły, nawet jeśli jest ona surowa i trudna. Stefanie Mannaerts, znana z bezkompromisowego podejścia do tworzenia muzyki i intensywności swojego wokalu i gry na perkusji, często wspomina o swojej „czarno-białej” mentalności i potrzebie stawiania sobie „niemożliwie wysokich standardów”, co potwierdziła w rozmowie z Get In Her Ears w 2022 roku. To poszukiwanie ognia, tej nieokiełznanej siły, wydaje się naturalną częścią jej artystycznej filozofii.

Zaskakujące jest zdanie „I ignored his plea / And up we went through the open clouds and skies to see” (Zignorowałem jego prośbę / I wznieśliśmy się przez otwarte chmury i niebo, by zobaczyć). Czyja prośba została zignorowana? Może to wewnętrzny głos lęku, wołanie o ostrożność, które narrator świadomie odrzuca na rzecz wznoszenia się ku nieznanemu. Ta podróż przez „otwarte chmury i niebo” sugeruje poszukiwanie perspektywy, prawdy, a może po prostu swobody. Podkreśla to odwagę w eksplorowaniu własnych granic i akceptację samotności jako warunku tej podróży. Interpretacja serwisu Call Me Fred Radio również sugeruje, że pomimo samotności, bohater wyrusza w podróż i czuje się "nigdy nie zagubiony".

Kluczowe przesłanie utworu krystalizuje się w powtarzalności frazy „I was all alone but never lost”. Jest to esencja niezależności. Być samemu nie oznacza być zagubionym; oznacza to, że posiada się własny wewnętrzny kompas, niezależny od zewnętrznych wpływów czy towarzystwa. To przesłanie zyskuje na znaczeniu w kontekście Brutus, zespołu, który wypracował swój unikalny styl, odmawiając bycia „zaszufladkowanym”. Ich muzyka często balansuje na granicy różnych gatunków, co może być postrzegane jako artystyczna samotność, ale zawsze z klarowną wizją i kierunkiem.

Finałowe wersy „I feel some days will never change / Can we go through even after this / To eternally” (Czuję, że niektóre dni nigdy się nie zmienią / Czy możemy przejść przez to nawet po tym / Na wieczność) wprowadzają nutę melancholii i egzystencjalnej refleksji. Pomimo wewnętrznej siły, istnieje świadomość cykliczności trudności, ale także nadzieja na transcendencję. To pytanie o wytrwałość i możliwość przetrwania, czy to osobistych zmagań, czy też w kontekście długowieczności twórczości artystycznej. Album Nest, następcza płyta, wydana 29 marca 2019 roku, zyskał tytuł, który w słowach zespołu odnosił się do „kręgu bliskich ludzi” i refleksji nad wyborami dotyczącymi siebie i tych w ich „gnieździe”. To pokazuje, że nawet w indywidualnej podróży, relacje i ich wpływ na nasze wewnętrzne „gniazdo” są nieuniknione, a piosenka „Bird” może być prekursorem tych przemyśleń o samotności w obliczu tych relacji i zmian.

„Bird” to zatem hymn o niezachwianej, choć często samotnej, podróży przez życie. To piosenka o odwadze, by iść własną drogą, nawet gdy trzeba zignorować prośby, które mogłyby spowolnić nasz lot. Mannaerts, ze swoim charakterystycznym, pełnym emocji wokalem, potrafi przekazać tę złożoną mieszankę determinacji, wrażliwości i wewnętrznego pokoju, który płynie z bycia „samym, ale nigdy nie zagubionym”. To uniwersalne przesłanie, które rezonuje z każdym, kto kiedykolwiek czuł potrzebę podążania za własnym wewnętrznym głosem, mimo samotności, jaka może z tego wyniknąć.