"The Worry List" autorstwa Blue October to głęboko osobista i rozdzierająca serce piosenka, która ukazała się na albumie "Any Man in America" z 2011 roku. Album ten stanowi muzyczny dziennik frontmana Justina Furstenfelda, dokumentujący jego brutalny rozwód i skomplikowaną walkę o opiekę nad córką, Blue. Piosenka jest listem, a zarazem prośbą do jego córki i byłej partnerki, aby zdjęły go ze "listy zmartwień", co oznacza prośbę o zaufanie, akceptację i wiarę w jego przemianę.

Utwór rozpoczyna się od wyznania głębokiego cierpienia i autodestrukcji: "I'm tired, twisted, barely breathing, buried in the dark / I'm creeping / Don't be concerned, it's just the power of a breaking heart" ("Jestem zmęczony, pokręcony, ledwo oddycham, pogrzebany w ciemności / Skradam się / Nie martw się, to tylko siła pękającego serca"). Słowa te doskonale oddają ból i wewnętrzne zmagania, które Justin Furstenfeld przechodził w tamtym okresie, w tym walkę z uzależnieniem i pobyt w szpitalu psychiatrycznym. Przyznaje się do "bad intentions" ("złych intencji") i czuje się "guilty as fucking charged" ("cholernie winny"), co podkreśla jego świadomość popełnionych błędów i poczucie odpowiedzialności za konsekwencje. Żal za przegapione "birthdays, anniversaries, all the first days I missed" ("urodziny, rocznice, wszystkie pierwsze dni, które przegapiłem") jest wyraźny i stanowi echo tego, jak jego problemy wpłynęły na relacje rodzinne.

Jednak nadzieja i siła pojawiają się wraz z głębokim uświadomieniem sobie miłości do córki: "But now I know this: / I know that God exists. / I held her in my arms. / I never knew I was able to ever feel this strong" ("Ale teraz wiem: / Wiem, że Bóg istnieje. / Trzymałem ją w ramionach. / Nigdy nie wiedziałem, że jestem w stanie czuć się tak silnym"). W wielu wywiadach Justin podkreślał, że jego córka Blue jest dla niego dowodem istnienia wyższej siły i motywacją do zmiany. To właśnie miłość do niej dała mu siłę do walki z uzależnieniem i chęć stania się lepszym człowiekiem. Prośba "Take me off your worry list" ("Zdejmijcie mnie ze swojej listy zmartwień") jest powtarzającym się refrenem, który manifestuje jego pragnienie, aby bliscy przestali się o niego martwić, ponieważ czuje się naprawdę dobrze i jest zdeterminowany, by żyć dla córki. Podkreśla, że "I might have been gone but I never walked out" ("Może mnie nie było, ale nigdy nie odszedłem"), co jest istotnym oświadczeniem dla córki, że mimo jego nieobecności fizycznej lub emocjonalnej w przeszłości, jego miłość i zaangażowanie zawsze istniały. To wyrażenie chce przekazać, że nawet w czasach uzależnienia i chaosu, nigdy nie przestał ich kochać.

Druga zwrotka opisuje wysiłki włożone w zmianę: "I've taken a thousand red eyes to change your point of view" ("Odbyłem tysiąc lotów 'red eye', żeby zmienić wasz punkt widzenia"), symbolizujące liczne podróże i poświęcenie, by udowodnić swoją wartość. Odniesienie do "gate 14" ("bramki 14") i wyczekiwania na wizytację, która okazuje się być "no relationship" ("żadną relacją"), jest wzruszającym obrazem jego frustracji i rozczarowania z powodu niespełnionych obietnic i trudności w utrzymywaniu kontaktu z dzieckiem. Mówi: "I'm just sick of calling your bluff" ("Mam dość blefowania") i "it's just embarrassing, that I nearly threw up / Well I'm trying hard to change the things I always screw up" ("to po prostu żenujące, że prawie zwymiotowałem / Cóż, bardzo się staram zmienić to, co zawsze psuję"), co wskazuje na upokorzenie i szczere dążenie do naprawy błędów. Justin Furstenfeld sam przyznał w wywiadzie, że jego największym żalem jest to, jak traktował ludzi w środku swojego "szaleństwa, picia i narkotyków".

Piosenka osiąga emocjonalny szczyt w scenie, gdy po długiej drodze dociera do domu, aby odebrać rodzinę, lecz zastaje puste, pokryte śniegiem mieszkanie: "I couldn't wait to finally pick my family up. / Everything is quiet and covered in snow. / There's something wrong here... / Nobody's at home" ("Nie mogłem się doczekać, by w końcu odebrać rodzinę. / Wszystko jest ciche i pokryte śniegiem. / Coś jest nie tak... / Nikogo nie ma w domu"). To przedstawienie pustki i rozczarowania jest głębokim odbiciem jego osobistych doświadczeń z walki o dostęp do córki i chwil, kiedy, pomimo starań, nie mógł jej zobaczyć. Koniec piosenki jest skierowany bezpośrednio do córki: "This is what your story's about. / My pretty little girl, can you figure it out? / If it helps to know so there is no doubt, / Just listen to the stories. / Not everything is glorious. / Some hurt, some love, some shout. / I fought the world and I lost that bout. / And you are what my album's about. / I might have been gone, but I never walked out" ("O tym jest twoja historia. / Moja śliczna dziewczynko, czy potrafisz to zrozumieć? / Jeśli to pomoże, żeby nie było wątpliwości, / Po prostu posłuchaj historii. / Nie wszystko jest wspaniałe. / Niektóre ranią, niektóre kochają, niektóre krzyczą. / Walczyłem ze światem i przegrałem tę walkę. / I to ty jesteś tym, o czym jest mój album. / Może mnie nie było, ale nigdy nie odszedłem"). Ten fragment stanowi końcowe przesłanie miłości i lekcji życia, akceptując swoje porażki, ale jednocześnie zapewniając córkę o niezmiennej obecności w jej życiu. W 2012 roku ukazał się teledysk do "The Worry List", promujący album "Any Man in America". Justin Furstenfeld często wykonuje ten utwór podczas swoich solowych występów, takich jak "Open Book Tour", gdzie opowiada historie stojące za piosenkami. Czasami, jak to miało miejsce podczas jednego z występów, jego córka Blue pojawia się na scenie pod koniec utworu, co dodaje dodatkowej, wzruszającej warstwy do znaczenia piosenki. Utwór jest świadectwem trudnej, lecz ostatecznie triumfującej drogi do uzdrowienia i odkupienia, napędzanej bezwarunkową miłością ojca do dziecka.