Interpretacja Bida - Blue Café

Utwór „Bida” zespołu Blue Café, pochodzący z wydanej w 2003 roku płyty „Demi-sec”, to intrygująca propozycja, która na pierwszy rzut oka zdaje się poruszać temat finansowych trudności, by ostatecznie wybrzmieć radosną afirmacją życia. Zespół Blue Café, założony w 1998 roku przez Pawła Ruraka-Sokala, znany jest z łączenia popu z elementami acid jazzu, funky, soulu i rytmów latynoskich. Ta stylistyczna mieszanka doskonale oddaje dwubiegunowy nastrój „Bidy”.

Piosenka rozpoczyna się od niemal nonsensownej, dziecięcej wyliczanki czy też rozgrzewki: „Stoi w polu grusza! – O, dobrze! I wszyscy... – Stoi w polu grusza! – Nie! Posłuchaj, trzy, cztery...”. Ten zabawny dialog, przypominający próbę chóru lub dziecięcą zabawę, natychmiast rozładowuje atmosferę, sugerując, że nie będziemy mieli do czynienia z ponurą lamentacją. Wprowadzenie to nadaje ton lekkości i swobody, co jest charakterystyczne dla twórczości Blue Café, zwłaszcza z okresu, gdy wokalistką była Tatiana Okupnik.

Następnie pojawia się kluczowe sformułowanie: „(Bida flow! Bida flow!)”. Fraza „bida flow” jest tu przewrotna – „bida” to potoczne określenie na biedę, brak pieniędzy, natomiast „flow” sugeruje rytm, przepływ, swobodę. Można to interpretować jako przyjęcie sytuacji, płynięcie z nurtem pomimo niesprzyjających okoliczności, a nawet nadawanie temu stanowi pewnego rodzaju „stylu” czy rytmu. To świadome, nieco ironiczne, ale i optymistyczne podejście do życia w niedostatku.

Dalsze zwrotki piosenki dosadnie opisują codzienne problemy finansowe: „I raz, i dwa, i znowu kasy brak, kto mi pożyczyć ma?!”. Wokalistka wprost wyraża frustrację brakiem pieniędzy, stawiając retoryczne pytanie o pomoc. Humorystyczny ton powraca w wersach dotyczących rodziny: „I dwa, i trzy, siostra na kasie śpi, i tak nic nie da mi!”. Obraz śpiącej siostry, która i tak nic nie pożyczy, jest jednocześnie zabawny i realistyczny, ukazując ludzkie podejście do problemów finansowych w gronie bliskich. Wykrzykniki „O yeah! O key!” dodają do tego wszystkiego nutę akceptacji i beztroski, mimo trudnej sytuacji.

Kolejna zwrotka kontynuuje ten schemat, dorzucając kolejne, równie zabawne powody unikania pożyczek: „I raz, i dwa, od szwagra nie chcę brać, on lubi prąd kopać!”. To kolejny żartobliwy obraz, który, choć może wydawać się nieco mroczny, w kontekście piosenki służy jedynie podtrzymaniu lekkiego, autoironicznego nastroju. Pojawia się także moment chwilowego załamania: „I dwa, i trzy, już nie wiem, gdzie mam iść, chce mi się tylko wyć!”. Ta linijka stanowi ważny kontrast – pokazuje, że świadomość „bida wkoło” faktycznie bywa przytłaczająca, ale jest to tylko ulotna chwila rozpaczy, szybko przełamywana refrenem.

Centralnym przesłaniem utworu jest bez wątpienia refren: „Bida wkoło, ale nam wesoło!”. Powtarzany wielokrotnie, staje się mantrą, esencją filozofii przedstawionej w piosence. To afirmacja radości i optymizmu, które potrafią przetrwać nawet w obliczu najcięższych warunków. Niezależnie od materialnych braków, od trosk o jutro, bohaterowie utworu wybierają radość i dobrą zabawę. Jest to swego rodzaju manifest życia chwilą i umiejętności czerpania szczęścia z relacji międzyludzkich czy po prostu z samego faktu bycia, a nie z posiadania. Utwór „Bida” idealnie wpisuje się w muzyczny styl Blue Café – pełen pozytywnej energii, chwytliwych melodii i tekstów, które choć dotykają czasem trudniejszych tematów, zawsze podane są w lekkiej i przystępnej formie. Piosenka jest niczym spontaniczna, taneczna celebracja, która udowadnia, że prawdziwe szczęście nie zawsze zależy od stanu konta.