Interpretacja Child In Time (Deep Purple cover) - Blackmore's Night

"Child In Time" to utwór o głębokiej wymowie, pierwotnie wydany przez Deep Purple na ich czwartym studyjnym albumie, Deep Purple in Rock, w 1970 roku. Utwór ten, trwający ponad dziesięć minut, jest najdłuższym na płycie i szybko stał się klasykiem rocka, często pojawiającym się na listach najlepszych utworów wszech czasów. Wersja Blackmore's Night, choć krótsza i zintegrowana z instrumentalnym utworem "Mond Tanz", ukazała się na ich albumie The Village Lanterne w 2006 roku.

Tekst piosenki, napisany przez Iana Gillana, jest luźno inspirowany Zimną Wojną i napiętą atmosferą lat 60. i 70. ubiegłego wieku. Gillan powiedział, że słowa "przyszły łatwo, ponieważ wszyscy byliśmy świadomi groźby nuklearnej, która wisiała nad nami u szczytu zimnej wojny". Utwór ma charakter protest songu o daremności wojny i nieludzkości. Centralna linijka "Sweet child in time, you'll see the line / Line that's drawn between good and bad" (Słodkie dziecko, z czasem zobaczysz linię / Linię oddzielającą dobro od zła) ukazuje dychotomię między niewinnością a złożonością moralną świata. Obraz "ślepego człowieka strzelającego w świat" symbolizuje ludzkość, która, mimo zdolności do rozróżniania dobra od zła, ślepo dąży do konfliktu, co prowadzi do nieuniknionych konsekwencji. Metafora "kul latających, zbierających żniwo" i ostrzeżenie "If you've been bad – Oh Lord I bet you have / And you've not been hit oh by flying lead / You'd better close your eyes, you better bow your head / Wait for the ricochet" (Jeśli byłeś zły – o Panie, założę się, że tak / I nie zostałbyś trafiony latającym ołowiem / Lepiej zamknij oczy, lepiej skłoń głowę / Czekaj na rykoszet) podkreślają nieuchronność kary za złe czyny i bezsensowność przemocy, która zawsze wraca do tych, którzy ją wywołują. Całość stanowi refleksję nad losem ludzkości, uwięzionej w cyklu przemocy i jej konsekwencji. Powtarzające się, nawiedzone dźwięki "ooh-ooo-ooo-ooo..." ewokują ponure echo zbiorowego cierpienia lub żałoby.

Interesującą ciekawostką jest geneza muzyczna utworu Deep Purple. Melodia organowa w "Child In Time" jest oparta na piosence "Bombay Calling" zespołu It's a Beautiful Day z 1969 roku. Ian Gillan wspominał, że Jon Lord pewnego dnia grał ten riff na keyboardzie, a zespołowi spodobało się to na tyle, że postanowili go przearanżować i zmienić strukturę, tworząc coś nowego, zachowując bazę. Co więcej, It's a Beautiful Day z kolei "pożyczyło" utwór Deep Purple "Wring That Neck" i przerobiło go na "Don and Dewey" na swoim drugim albumie. Ritchie Blackmore przyznał, że "w pewnym sensie ukradli pomysł", ale podkreślił, że istniała przyjaźń między zespołami i milcząca zgoda na wzajemne wykorzystywanie pomysłów muzycznych bez pozwów sądowych.

Wersja Blackmore's Night ma szczególne znaczenie ze względu na powrót Ritchie'ego Blackmore'a do jego hardrockowych korzeni, choć w kontekście jego obecnego folkowo-renesansowego projektu z żoną Candice Night. Ritchie Blackmore, znany ze swojej gry na gitarze w Deep Purple i Rainbow, przez dziesięciolecia poświęcał się Blackmore's Night, eksplorując muzykę średniowieczną. Mimo to, włączenie "Child In Time" do repertuaru Blackmore's Night było formą uhonorowania jego przeszłości i jednego z najbardziej ikonicznych utworów, w którego tworzeniu brał udział. Choć sam Blackmore krytycznie oceniał swoje solówki gitarowe w Deep Purple, uznając je za "a bit of a barge job" i twierdząc, że mógł zrobić coś lepszego. Wersja Blackmore's Night pozwala Candice Night, wokalistce i autorce tekstów zespołu, zmierzyć się z legendarnym wokalem Iana Gillana, który jest znany z niezwykłej skali głosu, szczególnie w "Child In Time". Ian Gillan zrezygnował z wykonywania utworu na żywo po 2002 roku, ponieważ uważał, że nie jest już w stanie osiągnąć wymaganych wysokich tonów, nazywając go "wydarzeniem olimpijskim". Candice Night interpretuje utwór w swoim charakterystycznym stylu, łączącym folkowe brzmienia z elementami rocka, co nadaje mu nową, intrygującą perspektywę. To wykonanie jest hołdem dla klasyka, przetworzonym przez unikalną estetykę Blackmore's Night, gdzie gitara elektryczna Ritchie'ego znowu odgrywa kluczową rolę, ale otoczona jest bardziej subtelnymi, akustycznymi i folkowymi aranżacjami, typowymi dla ich późniejszej twórczości. Ritchie Blackmore sam uważał "Child in Time" za "niesamowitą" piosenkę. Utwór w wykonaniu Blackmore's Night to fascynujący dialog między historią rocka a nowym kierunkiem artystycznym jednego z jego pionierów.