Interpretacja Modern woman - Billy Joel

"Modern Woman" Billy's Joela to piosenka, która jest socjologicznym komentarzem do zmieniających się ról płciowych i dynamiki relacji w latach 80. XX wieku. Utwór, wydany w 1986 roku na albumie "The Bridge", a także na ścieżce dźwiękowej do filmu "Bezlitośni ludzie" (Ruthless People), przedstawia perspektywę "staromodnego mężczyzny", który zmaga się z niezależnością i pewnością siebie współczesnej kobiety.

Tekst rozpoczyna się od portretu "modern woman" – kobiety siedzącej z kawą i gazetą, w "wysokich trampkach włoskiego designu", emanującej chłodnym spojrzeniem, które "potęguje napięcie". Ten obraz od razu ustanawia jej niezależność i styl, kontrastując z wewnętrznymi obawami narratora, który zastanawia się, czy jest ona intelektualistką, czy może cichą fanką heavy metalu. Lęk mężczyzny, że "odgadnie, że nie jest zbyt bystry", podkreśla jego poczucie niższości i niepewności wobec nowej, złożonej kobiecości.

Refren jasno artykułuje główny konflikt: "Don't try to put on an act / You can't do that to a modern woman / And you're an old fashioned man / She understands the things you're doin' / She's a modern woman." Oznacza to, że tradycyjne, męskie zagrywki i urok są nieskuteczne w obliczu kobiety, która jest świadoma siebie i świata. Piosenka sugeruje, że współczesna kobieta nie da się zmanipulować ani zauroczyć powierzchownymi sztuczkami.

Billy Joel często pisze najpierw muzykę, a dopiero potem dopasowuje do niej teksty, szukając, co "muzyka mu mówi". W przypadku "Modern Woman", melodyjna, pulsująca melodia mogła natchnąć go do opowiedzenia historii o dynamicznej kobiecie. Krytycy muzyczni zauważyli, że "Modern Woman" stylistycznie czerpie z muzyki Huey Lewis and the News, co nadaje jej ówczesne, chwytliwe brzmienie pop-rockowe.

Dalsze zwrotki wzmacniają wizerunek "modern woman": "wygląda elegancko i wydaje się bardzo profesjonalna", "ma dużo pewności siebie, to łatwo zauważyć". Co kluczowe, "ma styl i ma własne pieniądze" – co oznacza, że nie jest "kolejną kochaną", którą można łatwo rozbroić, ani "zahipnotyzować zwykłym urokiem". Ta niezależność finansowa jest potężnym symbolem jej wyzwolenia i stanowi wyzwanie dla tradycyjnych męskich ról. Narrator czuje się "gorszy", ponieważ "pod tą zewnętrzną powłoką / jest ktoś, kto jest wolny".

Piosenka zyskała popularność, osiągając 10. miejsce na liście Billboard Hot 100 w 1986 roku, co świadczy o tym, że poruszała tematy rezonujące z publicznością tamtych czasów. Była to również piosenka promocyjna albumu "The Bridge". Co ciekawe, utwór został dwukrotnie wykorzystany w filmie "Bezlitośni ludzie" (Ruthless People), raz podczas sceny ćwiczeń Bette Midler, a następnie w napisach końcowych.

W późniejszym czasie Billy Joel wyraził niechęć do tego utworu. Według doniesień, "znienawidził piosenkę i przestał ją wykonywać na koncertach", a nawet "odmówił umieszczenia jej na swojej drugiej kompilacji Greatest Hits". Mimo to, wykonał ją na żywo po raz pierwszy od 1982 roku podczas koncertu w Hollywood Bowl w maju 2014 roku. Inne źródła podają, że zaśpiewał ją również 27 września 2019 roku w Madison Square Garden.

Szczególnie znaczący jest fragment: "But times have changed / Things are not the same, baby / You overcame such a bad attitude / Rock and roll just used to be for kicks / And nowadays it's politics / And after 1986 what else could be new." Ta linia podkreśla świadomość Joela, że świat się zmienia i nie ma już powrotu do przeszłości. Ironia w sformułowaniu "po 1986, co jeszcze mogłoby być nowe" jest wyraźna, zwłaszcza z perspektywy czasu, pokazując, jak szybko postępuje ewolucja społeczna i kulturowa. Niektórzy komentatorzy zauważyli, że to stwierdzenie jest zabawne w retrospekcji, biorąc pod uwagę wszystkie zmiany, które nastąpiły po 1986 roku, od grunge'u po internet i pandemie.

"Modern Woman" jest więc zniuansowaną obserwacją męskiej perspektywy na kobiecą emancypację. Choć niektórzy krytycy mogą uznać jej przekaz za nieco "przestarzały" lub "protekcjonalny" w dzisiejszym kontekście, ważne jest, aby pamiętać, że piosenka została napisana w okresie znaczących zmian społecznych i stanowi migawkę tamtego okresu. Ostatecznie, utwór zachęca "staromodnego mężczyznę" do "nauczenia się relaksowania" i "spojrzenia prawdzie w oczy" na temat współczesnej kobiety, akceptując jej niezależność i zmieniające się realia relacji.