Interpretacja Blue - Billie Eilish

Billie Eilish's utwór "Blue", będący zamykającym utworem na albumie Hit Me Hard and Soft, to głęboka i wielowymiarowa eksploracja złożonych emocji, akceptacji oraz dziedziczonej traumy. Piosenka jest w istocie "potworem Frankensteina" złożonym z dwóch wcześniej napisanych, nieukończonych utworów: "True Blue" i "Born Blue".

Pierwsza część utworu, czerpiąca z "True Blue", powstała, gdy Billie miała zaledwie 14 lat, a jej brat Finneas 18, niedługo po sukcesie "Ocean Eyes". Przez lata krążyła jako niewydany utwór, zyskując popularność po wycieku na TikToku w 2022 roku, co ostatecznie zainspirowało Eilish do jej dokończenia i włączenia do nowego albumu. Jak sama artystka wspominała, wyciek ten, choć początkowo frustrujący, ostatecznie okazał się inspiracją do "wskrzeszenia" utworu.

Utwór rozpoczyna się od introspekcyjnej linii "I try to live in black and white, but I'm so blue", która natychmiast wprowadza słuchacza w stan wewnętrznego konfliktu. Billie pragnie prostoty i klarowności, ale jest uwięziona w głębokim smutku i melancholii, co symbolizuje kolor "blue". To pragnienie oderwania się od przeszłości i niezrealizowanej miłości jest natychmiast podważone przez wyznanie: "I'd like to mean it when I say I'm over you / But that's still not true". Podkreśla to niezłomne przywiązanie do minionych uczuć i trudność w pójściu naprzód.

Kolejne wersy, takie jak "I thought we were the same / Birds of a feather, now I'm ashamed", ukazują rozczarowanie i wstyd wynikający z uświadomienia sobie, że relacja nie była tak idealna, jak się wydawało. Wyrażenie "I told you a lie, désolée, mon amour" dodaje intymnego, bolesnego akcentu, wskazując na możliwe oszustwo lub nieprawdziwe słowa, które mogły zranić drugą osobę. Wrażenie uwięzienia i niemożności ucieczki przed wspomnieniami podkreśla wers "A bird in a cage, thought you were made for me", sugerując, że osoba mówiąca czuje się związana oczekiwaniami lub idealizacją dawnego partnera. Słowo "overseas" w kontekście "In the back of my mind, I'm still overseas" może symbolizować zarówno fizyczny dystans, jak i ucieczkę w mentalną przestrzeń, gdzie wspomnienia wciąż żyją.

Druga część utworu, oparta na "Born Blue", którą zaczęto pisać dla albumu Happier Than Ever w 2020 roku, zmienia perspektywę, skupiając się na opisie byłego partnera. Wers "You were born bluer than a butterfly / Beautiful and so deprived of oxygen" maluje obraz kogoś pięknego, ale naznaczonego wrodzoną melancholią, niedostępnością emocjonalną lub trudnym startem w życiu. Linie "Colder than your father's eyes / He never learned to sympathize with anyone" wyraźnie wskazują na wpływ surowego i pozbawionego empatii ojca na ukształtowanie charakteru tej osoby. Billie z empatią, ale i rezygnacją, stwierdza: "I don't blame you / But I can't change you / Don't hate you / But we can't save you". To mocne przesłanie akceptacji czyjegoś głęboko zakorzenionego bólu i trudności, jednocześnie uznając brak możliwości zmiany tej osoby, co w konsekwencji uniemożliwia dalszą relację.

Tekst piosenki rozwija portret partnera, który "You were born reachin' for your mother's hands / Victim of your father's plans to rule the world / Too afraid to step outside / Paranoid and petrified of what you've heard". To sugeruje osobę, która pragnęła ciepła i pocieszenia (matki), ale była kształtowana przez kontrolującego i ambitnego ojca, co doprowadziło do lęku i paranoi.

W refleksyjnym momencie, Billie dostrzega pewne podobieństwa: "But they could say the same 'bout me / I sleep 'bout three hours each night / Means only twenty-one a week now, now / And I could say the same 'bout you / Born blameless, grew up famous too / Just a baby born blue now, now". Artystka przyznaje, że również mierzy się z własnymi trudnościami, jak niedobór snu, co może być odniesieniem do presji sławy i życia w świetle reflektorów. Wers "Born blameless, grew up famous too" tworzy paralelę między nią a opisywaną osobą, sugerując, że oboje, mimo różnych okoliczności, zostali "narodzeni smutni" lub naznaczeni odziedziczonymi cechami i doświadczeniami, które ukształtowały ich wrażliwość. To ujawnia wspólną ludzką wrażliwość, niezależnie od ścieżki życiowej.

"Blue" to zamykający utwór albumu, co dodatkowo podkreśla jego ostateczność i tematykę akceptacji. Utwór zawiera również odniesienia do innych piosenek z albumu Hit Me Hard and Soft, co stanowi świadome nawiązanie i spaja całe dzieło, tworząc wrażenie, że Eilish "grała w grę spójności". Końcowa linia "But when can I hear the next one?" jest intrygującym meta-komentarzem, który wywołał wśród fanów spekulacje, że Hit Me Hard and Soft może być tylko pierwszą częścią podwójnego albumu, z drugą stroną "płonącą czerwienią", nawiązując do "Ilomilo Theory". Billie Eilish i Finneas O'Connell są autorami i producentami utworu, co podkreśla ich głęboki artystyczny wkład w tę melancholijną i intymną kompozycję.