Interpretacja Bad Guy (ft. Justin Bieber) - Billie Eilish

Interpretacja utworu „Bad Guy (ft. Justin Bieber)” autorstwa Billie Eilish to podróż przez świat prowokacji, autoironii i spełnionych marzeń. Pierwotna wersja „Bad Guy” zadebiutowała 29 marca 2019 roku jako piąty singiel z albumu WHEN WE ALL FALL ASLEEP, WHERE DO WE GO?. Była to piosenka, w której Billie Eilish z charakterystyczną dla siebie nonszalancją i mrocznym urokiem odwracała role, wyśmiewając stereotypowego „twardziela” i z dumą ogłaszając siebie prawdziwą „bad guy” – osobą, która robi, co chce, i której cyniczna dusza nie dba o konwenanse.

W warstwie tekstowej Billie Eilish kreuje postać, która gra na emocjach innych, prowokuje i nie boi się przekraczać granic. Zwrotki takie jak „White shirt now red, my bloody nose / Sleepin', you're on your tippy toes” czy „Bruises on both my knees for you / Don't say thank you or please” malują obraz kogoś, kto jest zarówno ofiarą, jak i sprawcą, świadomie wchodzącego w toksyczne relacje, gdzie ból i manipulacja są elementem gry. Refren, „I'm that bad type / Make your mama sad type / Make your girlfriend mad tight / Might seduce your dad type”, jest esencją tej autoironicznej kreacji – Eilish z przymrużeniem oka opisuje siebie jako archetyp „złej” dziewczyny, która burzy porządek i wywołuje skrajne emocje.

Remiks „Bad Guy” z udziałem Justina Biebera, wydany 11 lipca 2019 roku, dodał tej opowieści zupełnie nową, fascynującą warstwę. Jest to współpraca, która była spełnieniem dziecięcych marzeń Billie Eilish. Eilish od dawna była wielką fanką Justina Biebera, nazywając go nawet swoją „pierwszą miłością” w wywiadzie dla Marie Claire w lipcu 2019 roku. Okładka singla do remiksu to wymowne zdjęcie młodej Billie, pozującej w swojej sypialni, której ściany obklejone są plakatami kanadyjskiego gwiazdora. To symboliczne ujęcie podkreśla, jak daleką drogę przeszła artystka – od fanki do partnerki wokalnej swojego idola.

Wejście Justina Biebera do utworu w drugiej zwrotce wnosi męską perspektywę do „bad guy” persona. Bieber, który sam w przeszłości mierzył się z wizerunkiem „bad boya” w mediach, płynnie wpasowuje się w tę rolę. Jego tekst „Gold teeth, my neck, my wrist is froze (So icy) / I got more ice than, than the snow” to klasyczna, ostentacyjna prezentacja bogactwa i statusu, typowa dla pop-raperów. Kontynuuje, opisując tatuaże („Tattoos on both my sleeves”) i bezsenność, które podkreślają jego zbuntowany styl życia, ale jednocześnie zdaje się dystansować od „polityki”, co może sugerować zmęczenie medialną otoczką.

Wspólny refren Eilish i Biebera, gdzie Bieber dodaje wersy takie jak „Yeah, I'm a bad guy / Ain't no holdin' back guy / Come off like I'm mad guy / Always got your back guy”, pokazuje zgranie w tej "złej" narracji. Oboje bawią się swoją publiczną personą, tworząc wrażenie, że wspólnie akceptują i celebrują swoją reputację. Moment w bridge’u, kiedy Billie śpiewa „I like when you get mad / I guess I'm pretty glad that you're alone”, a potem dodaje „You said she's scared of me? / I mean, I don't see what she sees / But maybe it's 'cause I'm wearing your cologne”, jest szczególnie intrygujący. To flirt, rywalizacja, a jednocześnie potwierdzenie wzajemnego wpływu i zrozumienia tej „mrocznej” strony. Noszenie jego perfum sugeruje intymność, ale też przejmowanie jego „złej” tożsamości, być może nawet zastępowanie jej.

Krytycy i fani mieli mieszane odczucia co do remiksu. Niektórzy uznali go za „niepotrzebny” dodatek do i tak już świetnego utworu. Inni doceniali fakt, że spełnił on marzenie Billie Eilish i był „najbardziej zaskakującym duetem roku”. Justin Bieber był bardzo wspierający, tweetując „So proud of you @billieeilish” po premierze utworu. W późniejszym wywiadzie Bieber ze łzami w oczach mówił o chęci ochrony Billie przed trudnościami przemysłu muzycznego, z którymi sam się zmagał w młodym wieku, co podkreśla jego dojrzałość i troskę o młodszą koleżankę.

Podsumowując, remiks „Bad Guy (ft. Justin Bieber)” to więcej niż tylko odświeżona wersja hitu. To symboliczne spotkanie dwóch pokoleń popu, gdzie idol i fanka stają się równorzędnymi „złymi bohaterami”. Utwór ten bawi się konwencjami, prowokuje i celebruje niezależność, a jednocześnie jest świadectwem spełnionych marzeń i wzajemnego szacunku w branży muzycznej. Billie Eilish udowadnia, że jest mistrzynią subwersji i autoironii, a dodatek Biebera tylko wzmacnia tę grę wizerunkiem, jednocześnie stanowiąc hołd dla jego wpływu na jej karierę.