Interpretacja Восемь - Ssshhhiiittt!

Piosenka „Восемь” rosyjskiego zespołu Ssshhhiiittt!, pochodząca z ich debiutanckiego albumu „Я так ненавижу это” (Nienawidzę tego tak bardzo), wydanego 14 listopada 2017 roku, jest głęboką, introspektywną opowieścią o dezorientacji i dojrzewaniu, która rezonuje z młodymi ludźmi zmagającymi się z rzeczywistością dorosłego życia. Tekst utworu to emocjonalny strumień świadomości podmiotu lirycznego, który czuje się zagubiony i nieprzystosowany do świata.

Początkowe wersy malują obraz zimnego i ciemnego domu oraz pustki i mroku w głowie, co natychmiast wprowadza w stan głębokiego przygnębienia i izolacji. Bohater nie odczuwa niczego, z wyjątkiem tęsknoty za jakimkolwiek znakiem, który mógłby nadać sens jego istnieniu. Ta emocjonalna martwota i apatia są kluczowe dla zrozumienia jego stanu. Mimo że tworzy piosenki, przyznaje, że „wszystkie moje piosenki wcale nie są o tym”, co sugeruje rozdźwięk między jego wewnętrznym światem a tym, co (ewentualnie) prezentuje na zewnątrz. Jego myśli są „jak czarny dym”, co wzmacnia poczucie beznadziei i niemożności ucieczki przed wewnętrznymi demonami. Kontrastuje to z wizerunkiem „szczęśliwych sąsiadów za ścianą”, którzy są obojętni na „kurz w ich oczach”, symbolizujący być może ignorancję, powierzchowność lub po prostu brak zrozumienia dla cierpienia innych.

Podmiot liryczny podkreśla swoją uczciwość i szczerość, uznając je jednocześnie za swoje nieszczęście. Chciałby być inny, ale czuje, że „ta gwiazda” już nigdy w nim nie zaświeci, co symbolizuje utraconą nadzieję, dziecięcą niewinność lub możliwość spełnienia marzeń. Szybkie starzenie się i coraz mniejsze poczucie przynależności wśród ludzi („Coraz mniej czuję się wśród ludzi”) to kolejne objawy jego alienacji. Mimo lęku przed przyszłością, wyraża subtelną wiarę w to, że „jutro stanę się silniejszy”, co jest jedynym przebłyskiem optymizmu w tym melancholijnym tekście.

Refren jest wyraźnym, bolesnym manifestem odrzucenia i nostalgii za utraconym dzieciństwem:
„Nie rozmawiajcie ze mną – tak bardzo tego nienawidzę
Zabierzcie mi życie, zostawcie kawałek lata
Nic nie zmienię, nie jestem już nastolatkiem
Mamo, wytłumacz, po co stałem się dorosły?”
To wołanie do matki, jako symbolu utraconej opieki i prostoty, jest sercem utworu. Pyta o sens dorosłości, która przyniosła jedynie ból, rozczarowanie i samotność, w przeciwieństwie do beztroskiego „kawałka lata”. Nienawiść do rozmów i prośba o zabranie życia podkreślają jego skrajne wycofanie i zmęczenie egzystencją.

W drugiej zwrotce bohater dalej rozważa swoje niekompatybilne cechy, które rodzą problemy i pytania o to, „Dlaczego stałem się właśnie taki?” oraz „Dlaczego ten obłęd jest we mnie?”. Odczucie szarych barw miejskiego zgiełku, które nieustannie wpędzają go w depresję, tylko pogłębia jego poczucie uwięzienia. Najbardziej uderza jednak świadomość, że sam się w to wpędził („Bo sam się w to wpakowałem”), co sugeruje głębokie poczucie winy lub rezygnacji z walki. Znużony poszukiwaniem siebie, rozważa pozostanie „nikim” i zasypianie z myślą o straconym dniu.

Zakończenie utworu utwierdza w przekonaniu o cykliczności jego smutku: „Jaki będę za kilka lat? Pewnie też się nie zmienię. Na pewno napiszę o tym kolejną piosenkę o moim smutku”. To swoista przepowiednia, że jego emocjonalny stan prawdopodobnie pozostanie niezmieniony, a sztuka staje się dla niego jedynie formą uzewnętrznienia niekończącego się cierpienia.

Ssshhhiiittt!, jako zespół garage rockowy z Jarosławia, znany jest z surowego, melancholijnego i introspektywnego stylu, często poruszającego tematy izolacji, osobistych zmagań i społecznego oderwania. „Восемь” idealnie wpisuje się w ten nurt, stając się hymnem dla wielu młodych ludzi, którzy odnaleźli w nim odzwierciedlenie swoich własnych trudności. Jak zauważył jeden z fanów na YouTube, piosenka rezonowała z nim już w latach 2016-2017, gdy kończył szkołę, a dopiero z perspektywy dorosłego życia i założenia rodziny naprawdę zrozumiał jej głębię, nazywając ją „historii o mnie i SSSHHHIIITTT!!!” i dziękując zespołowi za „dzieciństwo”. To potwierdza, że utwór jest czymś więcej niż tylko piosenką – to symbol przejścia, utraty niewinności i trudnej adaptacji do dorosłości, trafiający prosto w sedno egzystencjalnych lęków.