Interpretacja Incomprehensible - Big Thief

Utwór "Incomprehensible" zespołu Big Thief, z Adrianne Lenker jako autorką tekstu i główną wokalistką, to otwierający singiel z ich szóstego albumu Double Infinity, wydanego 5 września 2025 roku. Piosenka stanowi głębokie, poetyckie studium nad upływem czasu, akceptacją siebie i wyzwaniem rzuconym społecznym normom dotyczącym starzenia się. Od samego początku, refren „Incomprehensible, incomprehensible, incomprehensible, let me be” staje się mantrą, prośbą o pozwolenie na bycie niezrozumianą, nienazwaną i wolną od oczekiwań, które narzuca świat.

Podróż autostradą numer 17, opisana w pierwszej zwrotce, z „cotton candy rain” i przegapionym samolotem, symbolizuje spontaniczność i celebrowanie nieoczekiwanych zwrotów akcji w życiu. Zamiast martwić się utratą lotu, narratorka i jej ukochany „added on the hours / To see the lupine flowers”, co podkreśla wartość czerpania radości z niespodziewanych objazdów i znajdowania piękna w odstępstwach od planu. Przelot przez Thunder Bay i pływanie w Old Woman Bay na terenie Ontario, to konkretne miejsca, które uwiarygodniają tę osobistą podróż, a samo „swimming in the lake” jest metaforą dojrzewania i starzenia się.

Kolejne zwrotki wprowadzają element nostalgii i refleksji nad przeszłością. Podróżowanie z „stuff I left when I was a kid”, w tym z misiem Mr. Bear i drewnianym pudełkiem pełnym „broken gadgets that mean nothing now”, kontrastuje z jedynymi rzeczami, które narratorka zamierza zachować: „letters / And the photographs”. To mocny komunikat o tym, że prawdziwą wartość mają wspomnienia i emocjonalne więzi, a nie materialne przedmioty, które z czasem tracą swoje znaczenie.

Nadchodzące 33. urodziny Adrianne Lenker, wspominane w piosence, stają się punktem wyjścia do egzystencjalnych rozważań o starzeniu się. Stwierdzenie, że wiek „doesn't really matter next to eternity”, jednocześnie z zadowoleniem z „double number, and I like an odd one too”, ukazuje złożony stosunek do czasu. To także deklaracja otwartości na przyszłość: „everything I see from now on will be something new”.

Piosenka odważnie mierzy się z lękiem przed starzeniem się, „I'm afraid of getting older, that's what I've learned to say / Society has given me the words to think that way”, krytykując społeczne przekazy o unikaniu „saggy” i „gray”. Lenker przeciwstawia temu naturalny proces, zauważając, że „soft and lovely silvers are now falling on my shoulder”. Czerpie inspirację z przykładu swoich przodkiń – matki, babci i prababci – które „wrinkle like the river, sweeten like the dew / And as silver as the rainbow scales that shimmer purple blue”. To piękna afirmacja starości jako naturalnej, autentycznej formy piękna: „How can beauty that is living be anything but true?”.

Ostatnia zwrotka jest manifestem wolności i samoakceptacji: „So let gravity be my sculptor, let the wind do my hair / Let me dance in front of people without a care”. To pragnienie bycia sobą, bez lęku przed osądem, nawet w najbardziej niekonwencjonalny sposób: „Let me be naked alone, with nobody there / With mis-matched socks and shoes and stuff stuffed in my underwear”. Całość sprowadza się do ponownego, silnego refrenu: „Incomprehensible, let me be”, co jest ostatecznym wezwaniem do życia bez przepraszania, bycia „niezrozumiałym” na własnych warunkach, co celebruje niedoskonałości życia i piękno bycia wiernym sobie.

Utwór, choć zawiera elektroniczne brzmienia, jest opisywany jako „wyszeptane wyznanie”, nagrane na żywo, co stanowi zauważalne odejście od poprzednich folkowych brzmień Big Thief, sugerując nowy etap w ich muzycznej podróży.