Piosenka "Can't You Tell" autorstwa Baby Keke to poruszający tekst, który zagłębia się w głąb wewnętrznego konfliktu, poczucia beznadziei i skomplikowanej relacji z cierpieniem. Utwór, choć pozornie prosty w budowie, jest bogaty w symbolikę i emocjonalne niuanse, malując obraz osoby uwięzionej w spirali autodestrukcji, która jednocześnie akceptuje, a nawet pragnie swojego losu.

Rozpoczynając od wersów "Tiger, tiger burn it bright / I never knew it would be alright", artysta bezpośrednio odwołuje się do słynnego wiersza Williama Blake'a "Tygrysie, tygrysie, płonący jasno". To nawiązanie do potężnej, nieokiełznanej siły, która może symbolizować przeznaczenie, wewnętrzne demony, czy też intensywność egzystencji. Kontrast między "I never knew it would be alright" (nigdy nie wiedziałem, że będzie w porządku) a "I always knew that it would be this tight" (zawsze wiedziałem, że będzie tak ciasno/trudno) sugeruje rozczarowanie lub zaskoczenie, że nadzieja na lepsze ustąpiła miejsca świadomości nieuchronnej, trudnej rzeczywistości. Zwrot "Motherfucker, escape the light" to bunt, odrzucenie konwencjonalnej ścieżki do zbawienia czy spokoju, wybierając zamiast tego mrok, który jest paradoksalnie bardziej znajomy i przewidywalny.

Centralnym punktem utworu jest wewnętrzna sprzeczność wyrażona w refrenie: "I don't really wanna get it wrong / I don't really want to get it right". Te słowa ukazują stan paraliżu, ambiwalencji wobec życiowych wyborów. Podmiot liryczny nie chce popełnić błędu, ale jednocześnie nie dąży do bycia w zgodzie z tym, co uznawane jest za właściwe. Może to odzwierciedlać zmęczenie społecznymi oczekiwaniami, rezygnację z walki o "sukces" lub strach przed konsekwencjami zarówno porażki, jak i zwycięstwa. To unikanie definicji, pozostawanie w zawieszeniu.

Najbardziej wstrząsające jest powtórzenie: "I'm in hell but I wanted it to go that way / I'm in hell but I wanted it to go that way". To zdanie jest kluczem do interpretacji, ujawniając świadomą akceptację, a nawet pragnienie cierpienia. "Piekło" staje się nie tylko stanem bytu, ale i wybraną ścieżką. Może to wynikać z poczucia kontroli nad własną agonią, z buntu przeciwko narzuconej rzeczywistości, czy też z przekonania, że tylko w tej ekstremalnej formie doświadczenia można odnaleźć jakąś formę prawdy lub autentyczności. Późniejsze zmiany "I wanted to go away" (chciałem odejść) i "I wanted you to go away" (chciałem, żebyś odszedł/odeszła) ukazują ewolucję tego stanu. Początkowo jest to akceptacja własnego losu, następnie pragnienie ucieczki od własnego cierpienia, by w końcu przerodzić się w odpychanie innych, być może w celu ochrony ich przed własnym "piekłem" lub by móc w pełni pogrążyć się w samotności.

Wersy "Secretly I hope get it wrong / But I could of used a couple times to show me where I belong" dodają warstwę głębszej tęsknoty i wrażliwości. Pomimo pozornego pragnienia bycia "w piekle" i świadomego dążenia do "błędu", istnieje ukryta nadzieja na to, że mogło być inaczej. Jest to żal za niewykorzystanymi szansami na znalezienie swojego miejsca, na otrzymanie wskazówek, które mogłyby zapobiec obecnemu stanowi. To wyznanie sugeruje, że cynizm czy autodestrukcja mogą być mechanizmem obronnym, maskującym głęboko zakorzenione pragnienie przynależności i akceptacji.

Zakończenie utworu, powtarzane "Can't you tell? / I'm in hell", to desperackie wołanie o zrozumienie. Podmiot liryczny wyraża frustrację, że jego cierpienie, które dla niego jest tak namacalne i oczywiste, może być niezauważone przez innych. To prośba o uznanie jego stanu, o zobaczenie bólu, który, mimo świadomych wyborów, nadal jest realny i wszechogarniający. Podkreśla głębokie poczucie izolacji, w którym nawet najbardziej ekstremalne wewnętrzne stany nie są dostrzegane z zewnątrz.

Niestety, pomimo prób wyszukania dodatkowych informacji, szczegółowe ciekawostki, wywiady czy interpretacje dotyczące piosenki "Can't You Tell" autorstwa konkretnego artysty "Baby Keke" (odrębnego od rapera Baby Keem, piosenkarki Baby K czy aktorki Keke Palmer) nie są szeroko dostępne w publicznych źródłach. Wynika z tego, że główna analiza i interpretacja muszą opierać się na samym tekście piosenki, która mocą swoich słów i nawiązań kulturowych (jak "Tygrys" Blake'a) sama w sobie tworzy bogate pole do refleksji nad ludzką psychiką i zmaganiem z egzystencją. Utwór ten, niezależnie od biograficznego kontekstu, pozostaje głębokim studium paradoksów wolnej woli i akceptacji cierpienia.