"Not The American Average" Asking Alexandria, utwór z debiutanckiego albumu Stand Up and Scream z 2009 roku, to brutalne i bezkompromisowe spojrzenie na nocne życie, przypadkowy seks i następujące po nim rozczarowanie. Piosenka, charakteryzująca się typowym dla wczesnego metalcore'u Asking Alexandria połączeniem agresywnych growli, melodyjnych refrenów i ciężkich breakdownów, od początku wzbudzała kontrowersje ze względu na swój jawnie seksualny i mizoginiczny wydźwięk.

Tekst rozpoczyna się od introspektywnego pytania: "All the things that you said was it all in my head?", co sugeruje pewien poziom niepewności lub wątpliwości narratora co do prawdziwych intencji drugiej osoby. Szybko jednak ton zmienia się w znacznie bardziej wulgarny i skupiony na fizyczności, opisując spotkanie jako "Clothes trailing from the backdoor to the bedroom / And I don’t even know your name". To podkreśla efemeryczność i bezosobowy charakter relacji, która jest czysto cielesna i pozbawiona głębszych więzi. Narrator domaga się, by noc była "worth my time", co może oznaczać desperackie poszukiwanie intensywnych doznań w obliczu pustki.

Centralnym punktem utworu jest powtarzające się stwierdzenie "I knew when I first saw you / You’d fuck like a whore / You’d fuck like a whore / Hope they hear you screaming for more". Ten fragment jest szczególnie kontrowersyjny i przyczynił się do oskarżeń o mizoginię. Przedstawia kobietę w sposób przedmiotowy, redukując ją do roli obiektu seksualnego. Jest to jednak również interpretowane jako wyraz frustracji narratora i projekcja jego własnego cynizmu po doświadczeniach z zawodami miłosnymi. W jednym z wywiadów Danny Worsnop, wokalista zespołu, wspomniał, że piosenka opowiada o dziewczynie, z którą się spotykał i która miała chłopaka, a nawet pomagała mu w pisaniu tekstu. To dodaje warstwę gorzkiej prawdy do utworu, sugerując, że obelżywy język może być również reakcją na osobiste zranienie lub zdradę.

Obrazy takie jak "Your thighs were made for cheeks to graze / My lips, your poison / They bring you to your knees" kontynuują ten motyw dominacji i surowej fizyczności, gdzie pocałunki są "trucizną" sprowadzającą na kolana. Całość jest mocno osadzona w estetyce, która w tamtym czasie była charakterystyczna dla gatunku, często balansując na granicy prowokacji i przekraczania granic. Piosenka oddaje dziki i hedonistyczny wizerunek, który Asking Alexandria kultywowała na początku swojej kariery, o czym świadczą wypowiedzi członków zespołu o ich "anty-grzecznym" nastawieniu i zamiłowaniu do imprezowania.

Fragmenty takie jak "One step too late / And I never told you / That I can't take another disappointment / Breathing and grasping / All leads to another messy ending" wprowadzają jednak nieco głębszy, bardziej melancholijny ton. Sugerują one, że za fasadą bezwzględnego imprezowicza kryje się osoba zmęczona kolejnymi rozczarowaniami i niepowodzeniami w związkach. To poczucie zmęczenia i powtarzających się "brudnych zakończeń" ukazuje cykl, w którym narrator utknął, być może wykorzystując seks jako ucieczkę lub sposób na radzenie sobie z bólem, choć ostatecznie prowadzi to do jeszcze większej pustki.

Samo sformułowanie "Not The American Average" można interpretować jako deklarację odstępstwa od norm, zwłaszcza tych dotyczących amerykańskiego ideału miłości, związków czy moralności. W kontekście wczesnej twórczości Asking Alexandria i ich wizerunku, który był daleki od "grzecznego chłopca", jest to manifest buntu przeciwko oczekiwaniom. Jednak w miarę rozwoju zespołu, stosunek do tego utworu ewoluował. Danny Worsnop otwarcie przyznał w 2019 roku, że piosenka "Not The American Average" nie będzie już grana na żywo. Powodem jest to, że stała się zbyt kontrowersyjna ze względu na mizoginiczny i seksistowski ton tekstu, co w obecnym klimacie społecznym jest nieakceptowalne. Stwierdził również, że osobiście "nie znosił" jej grać i od lat próbował ją usunąć z repertuaru. To pokazuje, jak teksty, które kiedyś miały być prowokacyjne i "rock'n'rollowe", w miarę upływu czasu i dojrzewania zespołu oraz zmiany wrażliwości społecznej, mogą stać się obciążeniem, a nawet powodem do wstydu dla samych twórców. Decyzja o wycofaniu utworu jest świadectwem ewolucji artystycznej i osobistej, wskazując, że nawet _"brudne i szalone" piosenki mogą mieć swój termin ważności w kontekście publicznego odbioru.