Interpretacja Why’d You Only Call Me When You’re High? - Arctic Monkeys

Interpretacja utworu „Why’d You Only Call Me When You’re High?” Arctic Monkeys to podróż w głąb narkotycznego otępienia, samotności i desperackiej próby nawiązania kontaktu w środku nocy. Piosenka, wydana jako trzeci singiel z albumu AM w 2013 roku, szybko stała się klasykiem, uwodząc słuchaczy hiphopowym brzmieniem i rytmem połączonym z charakterystycznym dla zespołu blues rockiem i R&B. Alex Turner, frontman zespołu, przyznał, że inspiracją do tekstu była wiadomość głosowa, którą kiedyś otrzymał.

Piosenka otwiera się obrazem podmiotu lirycznego, który, patrząc w lustro, zdaje sobie sprawę, że „jest czas wracać do domu”, ale nie chce kończyć nocy, ponieważ „ciebie nie ma przy moim boku”. To natychmiast wprowadza w stan melancholii i tęsknoty. W kolejnych wersach bohater opisuje widzenie ukochanej, która „wychodzi, niosąc swoje buty”, ale szybko dochodzi do wniosku, że to tylko kolejne marzenie, co sugeruje jego zamroczony stan umysłu. Alex Turner celowo pisał tekst w taki sposób, aby słuchacz czuł się "na jego ramieniu", w samym środku jego doświadczeń.

Kluczowy moment następuje, gdy wybija trzecia nad ranem, a podmiot liryczny wielokrotnie próbuje skontaktować się z dziewczyną, zostawiając jej liczne nieodebrane połączenia i wiadomości. Odpowiedź, która w końcu przychodzi, staje się refrenem utworu: „Dlaczego dzwonisz do mnie tylko, kiedy jesteś na haju?”. To pytanie trafia w sedno problemu – świadczy o tym, że dla dziewczyny takie nocne telefony są normą, a jej irytacja i zrezygnowanie są już utrwalone. Muzyka, z jej pulsującym basem i perkusją, doskonale oddaje nastrój nocnych eskapad i otępienia substancjami. Alex Turner wspominał, że przy tworzeniu instrumentalnej strony utworu brał inspirację od hiphopowego producenta Dr. Dre, a konkretnie z jego albumu 2001.

Druga zwrotka jeszcze bardziej pogłębia obraz bohatera: „Gdzieś w mroku / Gadając to samo gówno / Potrzebuję partnera”. Jego zdolność do podejmowania właściwych decyzji jest zaburzona, a głowa pełna jest „złych pomysłów”. To obraz kogoś zagubionego, który w desperacji szuka towarzystwa, najlepiej kogoś, kto jest „na zewnątrz dziś wieczorem”. Tekst jest niezwykle dosłowny i szczery, co stanowi cechę charakterystyczną twórczości Arctic Monkeys, którzy często czerpią inspirację z codziennego życia, lecz filtrują je przez własną, zniekształconą perspektywę.

W teledysku, wyreżyserowanym przez Nabila Elderkin, Alex Turner, grany przez samego siebie, jest pokazany, jak pijany i odurzony wędruje przez ulice wschodniego Londynu po opuszczeniu pubu „Howl at the Moon”. Wysyła kolejne wiadomości do dziewczyny imieniem Stephanie, doświadczając halucynacji, w których widzi ją w różnych, często erotycznych, sytuacjach z innymi mężczyznami. Wideo perfekcyjnie ilustruje pogarszający się stan psychiczny bohatera, jego paranoję i brak kontroli. Ostatecznie, bohater dociera pod zły dom, dzwoniąc do drzwi, podczas gdy prawdziwa Stephanie, w swoim mieszkaniu, z irytacją ignoruje jego 17 nieodebranych wiadomości od „Alexa gościa z zespołu”.

Koniec piosenki ukazuje punkt widzenia dziewczyny, która wyraża swoje znudzenie i zmęczenie powtarzającym się schematem: „Musisz rano wstać, położysz się wcześnie / I zaczynasz mnie nudzić, kochanie / Dlaczego dzwonisz do mnie tylko, kiedy jesteś na haju?”. To potwierdzenie, że jej frustracja jest ogromna, a on, w swojej upojnej desperacji, jest ślepy na realne konsekwencje swoich działań. Wielokrotne powtórzenie refrenu na końcu, z ostatnim „high” zaśpiewanym falsetem, potęguje wrażenie błędnego koła i niemożności ucieczki od tego toksycznego wzorca.

"Why’d You Only Call Me When You’re High?" to nie tylko opowieść o nieudanej próbie nawiązania kontaktu, ale także o błędnym kole używek, samotności i nieudanych relacji międzyludzkich. To piosenka, która doskonale oddaje nocny klimat albumu AM, opowiadając o frustracji związanej z zatruwającym romansem, seksem i samotnością. Nawet Miley Cyrus, która wykonała własną wersję utworu, otrzymała pochwały od perkusisty Arctic Monkeys, Matta Heldersa, za jej „rasowy, pikantny wokal i energiczną prezencję”. Piosenka zadebiutowała na ósmym miejscu brytyjskiej listy przebojów singli, stając się pierwszym singlem Arctic Monkeys w pierwszej dziesiątce od czasu "Fluorescent Adolescent" z 2007 roku.