Interpretacja Days Like This - Anette Askvik

Interpretacja utworu „Days Like This” Anette Askvik to podróż w głąb osobistego, intymnego świata, w którym zewnętrzna rzeczywistość melancholijnego, „szarego dnia” staje się katalizatorem wewnętrznego spełnienia i radości. Piosenka, pochodząca z debiutanckiego albumu Askvik Liberty (wydanego w 2011 roku), jest przykładem jej unikalnego stylu, łączącego elementy popu, jazzu i ambientu, z naciskiem na przestrzenne aranżacje i introspekcyjne teksty. Album Liberty stał się zresztą globalnym standardem do testowania sprzętu audiofilskiego ze względu na doskonałą jakość nagrania.

Askvik, norweska artystka, kompozytorka i producentka, często czerpie inspirację z natury, co jest widoczne w jej twórczości. W wywiadach podkreśla, że dorastanie w Stavanger, z jego długimi, szarymi zimami, a jednocześnie piękną przyrodą, miało wpływ na jej wrażliwość. Ta fascynacja naturą, jej energią, światłem i ciemnością, znajduje odzwierciedlenie w emocjonalnej głębi jej muzyki.

Tekst piosenki rozpoczyna się od opisu „Grey, grey day / I like you this way / Heavy sky / And clouds are hanging low” – obrazu szarego, ciężkiego nieba, który dla wielu mógłby symbolizować przygnębienie. Jednakże podmiot liryczny deklaruje: „I like you this way”, co od razu zarysowuje nietypowe podejście do melancholii. To nie jest sprzeciw wobec szarości, lecz akceptacja, a nawet upodobanie do niej. W tej szarości, w tym „ciężkim niebie”, Anette Askvik odnajduje coś wartościowego. Jest to intrygujący paradoks, który stawia tę piosenkę w opozycji do typowego poszukiwania słońca i beztroski.

Następnie pojawia się linia „Cry an ocean / It’s tears of joy”. Płacz, zazwyczaj kojarzony ze smutkiem, tutaj zostaje zdefiniowany jako wyraz radości. To podkreśla głębokość i intensywność odczuwanego szczęścia, które jest tak silne, że manifestuje się w sposób, który dla innych mógłby być mylący. Te łzy nie są oznaką bólu, lecz przelaniem emocji, które są tak przepełniające, że nie mieszczą się w konwencjonalnych ramach.

Kluczowe dla zrozumienia utworu są powtarzające się wersy: „It’s days like this / Where they don’t have a clue / It’s days like this / Where I see green / And I’m so happy that I don’t fit in”. Fraza „they don’t have a clue” (oni nie mają pojęcia) sugeruje, że ta specyficzna forma szczęścia jest niezrozumiała dla otoczenia. Podmiot liryczny cieszy się w sposób, który wykracza poza społeczne normy i oczekiwania. Jej radość nie jest zależna od zewnętrznego uznania czy zrozumienia. Jest to forma introspektywnej, autentycznej radości, która kwitnie wbrew, a może właśnie dzięki, odmienności.

Wyrażenie „I see green” może mieć kilka interpretacji. Zieleń tradycyjnie symbolizuje naturę, życie, wzrost, nadzieję i odnowę. W kontekście „szarego dnia” widzenie zieleni może oznaczać zdolność dostrzegania życia i piękna tam, gdzie inni widzą tylko monotonię. Może to być metafora wewnętrznego rozkwitu lub perspektywy, która pozwala dostrzec witalność i świeżość w pozornie ponurych okolicznościach. To świadczy o niezwykłej percepcji artystki, która w codzienności, nawet tej pospolitej i nieatrakcyjnej, odnajduje źródło inspiracji i pozytywnych odczuć. W szerszym kontekście twórczości Askvik, która inspiruje się naturą, „widzenie zieleni” staje się spójne z jej artystyczną tożsamością.

Ostatnia, bardzo mocna deklaracja „And I’m so happy that I don’t fit in” jest esencją przekazu piosenki. Podmiot liryczny nie tylko akceptuje swoją odmienność, ale wręcz cieszy się z tego, że nie pasuje do ogółu. W świecie, który często nagradza konformizm i dopasowanie, to stwierdzenie jest aktem wyzwolenia i samostanowienia. To radość płynąca z bycia autentycznym, niezależnie od oczekiwań innych. Ta wolność jest zgodna z tytułem albumu Liberty (Wolność), co podkreśla spójność tematyczną całej płyty.

Piosenka „Days Like This” to hymn na cześć indywidualności, odkrywania radości w niekonwencjonalnych okolicznościach i celebrowania własnej unikalnej perspektywy. Anette Askvik, poprzez swoje subtelne, a jednocześnie głęboko emocjonalne wykonanie, zaprasza słuchaczy do spojrzenia poza powierzchowność i odnalezienia osobistego „zielonego” w ich własnych „szarych dniach”. Utwór to dowód na to, że prawdziwa wolność i szczęście często leżą w akceptacji siebie i swoich odmiennych, czasem niezrozumiałych dla otoczenia, uczuć.
_