Interpretacja Vivere - Andrea Bocelli

Piosenka "Vivere" w wykonaniu Andrei Bocellego to przejmująca refleksja nad sensem istnienia, poszukiwaniem celu i wezwaniem do pełnego przeżywania każdego momentu życia. Utwór, napisany przez Gerardinę Trovato, Angelo Anastasio i Celso Valli, po raz pierwszy ukazał się w 1994 roku jako duet Bocellego z Gerardiną Trovato, na debiutanckim albumie Bocellego "Il mare calmo della sera" oraz na płycie Trovato "Non è un film". Później, w 2007 roku, "Vivere" stało się tytułowym utworem kompilacji "The Best of Andrea Bocelli: Vivere", co podkreśla jego znaczenie w repertuarze artysty.

Tekst rozpoczyna się od wyznania wewnętrznego zmagania: "Vivo ricopiando yesterday / E sono sempre in mezzo ai guai." Narrator czuje się uwięziony w powtarzalności, odtwarzając przeszłość, co prowadzi do ciągłych problemów. To poczucie stagnacji i braku oryginalności jest głęboko ludzkie. Pyta lustro o swoją tożsamość ("Vivo e ti domando cosa sei"), ale nie otrzymuje odpowiedzi, co symbolizuje samotność w egzystencjalnych poszukiwaniach. Podkreśla swoją niemożność tworzenia i dystans do ludzi, choć kocha samą ideę miłości: "Io che non potrò mai creare niente, / Io amo l'amore ma non la gente, / Io che non sarò mai un dio." Jest to obraz osoby z poczuciem małości i braku wpływu na świat.

Refren, powracający niczym mantra, wyraża kluczowe przesłanie: "Vivere, nessuno mai che l'ha insegnato." Nikt nigdy nie nauczył nas żyć, a więc często sprowadzamy egzystencję do kopiowania przeszłości. Początkowo wybrzmiewa w nim nuta rezygnacji, mówiąca o życiu, które nie zostało wybrane, niczym piosenka, której nikt nie zaśpiewa. To zaledwie egzystencja, a nie prawdziwe życie.

Jednak utwór ewoluuje, wprowadzając przełomową perspektywę. Narrator zwraca się do słuchacza lub do osoby, która posiada zdolność tworzenia i myślenia: "Ma se tu vedessi l'uomo / Davanti al tuo portone / Che dorme avvolto in un cartone, / Se tu ascoltassi il mondo una mattina / Senza il rumore della pioggia, / Tu che puoi creare con la tua voce, / Tu pensi I pensieri della gente, / Poi di dio c'è solo dio." Jest to wezwanie do empatii, do dostrzeżenia cierpienia innych i do uświadomienia sobie własnego potencjału. W kontekście Andrei Bocellego, artysty, który tworzy "swoim głosem", te słowa nabierają szczególnego znaczenia. Sugerują, że prawdziwe życie polega na używaniu swoich darów do wpływania na świat i ludzi, na przekraczaniu osobistych ograniczeń.

W 2007 roku Andrea Bocelli nagrał nową wersję utworu, zatytułowaną "Vivere (Dare to Live)", w duecie z Laurą Pausini, która zawierała także angielskie partie. Teledysk do tej wersji, wyreżyserowany przez Beniamino Catenę, promował "Progetto Vivere" – projekt charytatywny Action Aid przeciwko ubóstwu. Kadry z Afryki, przedstawiające ludzi niosących wodę do drzewa na pustyni, symbolizują ideę, że ubóstwo można zwalczać, gdy każdy wnosi swój wkład. To nawiązanie w teledysku idealnie współgra z tekstem, wzbogacając jego interpretację o wymiar społeczny i wspólnotowy.

W kolejnym refrenie pojawia się zmiana: "Vivere, non si può vivere senza passato, / Vivere è bello anche se non l'hai chiesto mai, / Una canzone ci sarà, sempre qualcuno che la canterà." Uznanie, że nie można żyć bez przeszłości, sugeruje pogodzenie się z nią i zrozumienie, że stanowi ona fundament naszej tożsamości. Nadzieja, że "zawsze ktoś zaśpiewa tę piosenkę", oznacza przekonanie o uniwersalności doświadczeń i o tym, że nasze życie, nawet jeśli nie jest idealne, ma wartość i może znaleźć oddźwięk u innych.

Ostatnie strofy piosenki stanowią kulminację i gorące wezwanie do działania: "Qualcuno non mi basta. / Vivere cercando ancora il grande amore. / Perché, perché, perché, perché non vivi questa sera? / Vivere come se mai dovessimo morire. / Perché, perché, perché, perché non vivi ora?" Wyraża to niezgodę na przeciętność, na powierzchowne istnienie. Jest to naglące pytanie o to, dlaczego odkładamy życie na później, dlaczego nie żyjemy teraz. Refleksja nad życiem, które w gruncie rzeczy nie zostało przeżyte, jest głęboko poruszająca i stanowi przypomnienie o ulotności chwili.

Piosenka kończy się potężnym akcentem, wyrazem ostatecznej decyzji: "Ti dico no, / Ti dico sì, / Ti dico che / Ho voglia di vivere." Pomimo wszystkich wątpliwości, poszukiwań i momentów zwątpienia, narrator dokonuje wyboru. Mówi "nie" rezygnacji, "tak" – możliwości, i stanowczo deklaruje: "Chcę żyć." To oświadczenie jest aktem odwagi, świadomym przyjęciem życia ze wszystkimi jego wyzwaniami, z pełną świadomością własnej roli i potencjału, do czego zachęcała również wersja z Pausini i jej przesłanie o wspólnym działaniu przeciwko ubóstwu. "Vivere" to zatem hymnem o odnalezieniu w sobie siły do pełnego i świadomego życia, nie tylko dla siebie, ale i dla świata.