Interpretacja Calling All The Monsters - Alvin i Wiewiórki

Piosenka „Calling All The Monsters”, choć oryginalnie wykonywana przez utalentowaną China Anne McClain i stanowiąca część ścieżki dźwiękowej serialu A.N.T. Farm (wydana jako drugi singiel 20 września 2011 roku), zyskała również znaczną popularność w interpretacji, bądź co bądź, „Alvin i Wiewiórki”, czyli popularnych Chipettes. Tekst, w swojej esencji, jest zaproszeniem do radosnej, halloweenowej zabawy, gdzie strach jest jedynie elementem gry, a potwory nie tyle przerażają, co zachęcają do tańca i beztroskiego szaleństwa.

Utwór otwiera się powtarzalnym i chwytliwym wezwaniem: „Calling all the monsters!”, co w kontekście Wiewiórek nabiera szczególnie urokliwego i lekko psotnego charakteru. To nie jest groźne nawoływanie, lecz raczej zaproszenie skierowane do wszystkich fantastycznych stworzeń – i oczywiście do słuchaczy – by dołączyli do niezwykłej imprezy. Fragmenty takie jak „Heart thumps and you jump, Comin’ down with goosebumps!” idealnie oddają tę intencję. Mamy tu do czynienia z kontrolowanym strachem, dreszczykiem emocji, który ma ekscytować, a nie paraliżować. Wiewiórki, znane ze swojej energii i skłonności do figli, z pewnością bawiłyby się doskonale nawołując do takich „strasznych” doznań, obiecując: „I’ma I’ma get you so scared!”. Ich wysokie głosy i animowany charakter idealnie wpisują się w ten żartobliwy ton grozy.

Kolejne wersy, „We’re wantin’ to, We’re hauntin’ you”, wzmacniają poczucie bycia prześledzanym, ale znów – w sposób bardziej figlarny niż faktycznie zagrażający. To jak zabawa w chowanego z odrobiną halloweenowego klimatu. Powtarzające się zapewnienia, że „Tonight all the monsters gonna dance, We’re comin’ to get ya!”, są sercem tej piosenki, stanowiąc kluczowe przesłanie: celem potworów nie jest zjedzenie czy przestraszenie na śmierć, lecz wciągnięcie w wir tanecznej zabawy. Jest to esencja dance-popowego i electropopowego charakteru utworu, który z miejsca podbił serca młodszej publiczności. Co ciekawe, China Anne McClain w wywiadach na temat piosenki wspominała o inspiracjach teledyskiem do "Thrillera" Michaela Jacksona oraz o próbie stworzenia czegoś „edgy” i kreatywnego, unikając „tego samego starego”. To porównanie do ikonicznego „Thrillera” jeszcze bardziej podkreśla taneczny i zabawowy wymiar „potwornego” motywu.

W tekście pojawiają się również intrygujące pytania: „If you’re only dreaming, Why I hear you screaming?”. Sugeruje to, że doświadczenia ze „strasznymi” potworami są tak intensywne, że wydają się być rzeczywistością, nawet jeśli miały być tylko snem. W interpretacji Wiewiórek mogłoby to oznaczać, że ich psoty są tak przekonujące, że ofiara rzeczywiście czuje dreszcz emocji, mimo że wie, iż to tylko gra. Fragmenty takie jak „You hide or you try… Kiss tomorrow goodbye!” czy „We thrill to your chill… B-B-B-Buckin’ for a freak-out!” to klasyczne elementy strasznych opowieści, jednak tutaj podane z przymrużeniem oka, z naciskiem na „freak-out”, czyli szalone, ekscytujące przeżycie. Wiewiórki z pewnością czerpałyby radość z widoku czyichś gęsich skórek, wiedząc, że to część ich zabawy.

Piosenka podkreśla również fizyczny aspekt zabawy: „Gonna get your body shakin’”. To wezwanie do uwolnienia się od zahamowań i oddania się rytmowi. Całość kulminuje w powtarzalnych refrenach, które utrwalają obraz potworów tańczących i „przychodzących po ciebie” – nie by cię skrzywdzić, ale by wciągnąć w taniec. Końcowe wersy, takie jak „Gonna paint it red, get inside your head, head, head, Like a demon choir playing with fire, fire, fire”, choć brzmią nieco bardziej intensywnie, w kontekście dziecięcego wykonania przez Wiewiórki tracą na grozie, stając się metaforą niezapomnianej i wciągającej zabawy, która zostaje w pamięci na długo, rozpalając wyobraźnię. Ostatecznie „Calling All The Monsters” to hymn na cześć halloweenowej beztroski, tańca i fantastycznej zabawy, gdzie nawet najbardziej przerażające stworzenia stają się towarzyszami w radosnym, choć nieco psotnym, świętowaniu.