Interpretacja Velveteen - Alicia Clara

Utwór „Velveteen” Alicii Clary to nie tylko tytułowa piosenka, ale także zwieńczenie jej minialbumu z 2022 roku, który stanowi introspektywną podróż artystki przez wspomnienia i emocje minionych lat. Napisany w dużej mierze w okresie pandemii, kiedy to artystka spędziła miesiące w izolacji, utwór emanuje poczuciem refleksji nad przeszłością, tęsknotą za przyszłością i złożonością ludzkich relacji w obliczu samotności. Sam tytuł, „Velveteen”, odnosi się do aksamitu – miękkiego, luksusowego materiału, który w tekście staje się metaforą warstw chroniących duszę, tworząc zarówno schronienie, jak i barierę.

Początkowe wersy, „Let's turn the morning light / From nightmare to grace / Our eyes'll adjust if it's too bright / But don't you try to catch my face”, natychmiast wprowadzają w nastrój przechodzenia z ciemności do światła, z koszmaru do ukojenia. Jest w tym nadzieja na przezwyciężenie trudności, ale też wyraźna prośba o zachowanie dystansu. Sugestia, by nie próbować „złapać jej twarzy”, podkreśla wrażliwość i być może niechęć do pełnego ujawnienia siebie, co doskonale koresponduje z obrazem „warstw aksamitu, w których śpi”. Ten aksamitny sen to stan emocjonalnego zawieszenia, bezpieczna przestrzeń, w której podmiot liryczny czuje się chroniony, jednocześnie pozostając nieco odizolowanym od świata zewnętrznego. Alicia Clara w wywiadach podkreślała, że okres pandemii, w którym powstawała płyta, wzmocnił w niej poczucie pilności w tworzeniu, ale też ukształtował artystycznie tę dwoistość: tęsknotę za kontaktem i głębokie przyjęcie samotności.

Dalej, w wersetach „Shall I reveal to you what I like to do / When I can't feel anything despite this hand on my head / It's up to you to tell me who you / Are in this dream of mine I have every night”, pojawia się motyw emocjonalnego odrętwienia. Pomimo fizycznego komfortu („dłoń na mojej głowie”), istnieje wewnętrzna pustka, którą trudno wypełnić. Zaproszenie, by druga osoba określiła swoją rolę w jej nocnym „śnie”, jest swoistym testem, próbą nawiązania prawdziwej więzi wewnątrz własnego, skomplikowanego świata. To zapytanie ujawnia pragnienie zrozumienia i autentyczności.

Refren „Underneath / The layers of velvet I sleep in” powraca, wzmacniając centralną metaforę utworu. Aksamitne warstwy mogą symbolizować intymność i poczucie bezpieczeństwa, ale także świadome ukrywanie prawdziwej jaźni. Jest to stan wewnętrznego świata artystki, gdzie marzenia i lęki splatają się, tworząc unikalną, osobistą przestrzeń.

Fragment „Call me tonight / Maybe I can turn off the lights / I won't blame you if you don't show up to my door / Undo your grip / Around my soul / (Every night)” to mieszanka nadziei i obrony. Zaproszenie do kontaktu, „może wyłączę światła”, sugeruje gotowość na bliskość, ale z zachowaniem kontroli nad poziomem otwartości. Z góry wyrażone „nie będę cię winić, jeśli nie pojawisz się u moich drzwi” ukazuje lęk przed odrzuceniem, co jest naturalnym mechanizmem obronnym w czasach izolacji, które stanowiły inspirację dla EP-ki. Petycja „rozluźnij swój uścisk / wokół mojej duszy” jest potężnym wołaniem o uwolnienie od przeszłych wpływów lub relacji, które wciąż mają na nią wpływ, co podkreśla dodatek „(co noc)”.

Ostatnie strofy, „Why say things untold from the silence of our heads / To find ourselves old counting our regrets / Chasing a faint light that gives nothing in return / If I pretend do I lie, I want it on my terms”, są refleksją nad daremnością niewypowiedzianych słów i zmarnowanych szans. Podkreślają obawę przed starzeniem się w żalu i gonitwą za iluzorycznymi celami. Pytanie „Jeśli udaję, czy kłamię, chcę tego na swoich warunkach” wyraża silną potrzebę autentyczności, ale na własnych zasadach. Podkreśla to również dążenie do zachowania kontroli nad własnym życiem i emocjami, nawet jeśli oznacza to utrzymanie dystansu lub ukrycie się za symbolicznymi „aksamitnymi warstwami”.

Piosenka kończy się melancholijnym, otwartym pytaniem: „Can we please / Try to finish this story”. To prośba o zamknięcie pewnego etapu, dokończenie opowieści – być może o relacji, o sobie samej, o procesie samopoznania, który jest motywem przewodnim całej EP-ki. Alicia Clara, znana ze swojego eterycznego, dream popowego brzmienia i wokalu często porównywanego do artystek takich jak Hope Sandoval, tworzy w „Velveteen” niezwykle intymny i rezonujący utwór, który staje się hymnem dla tych, którzy wciąż szukają równowagi między wrażliwością a potrzebą ochrony własnego wnętrza.