Interpretacja Rooster - Alice In Chains

Utwór "Rooster" zespołu Alice in Chains to głęboko osobisty hołd Jerry'ego Cantrella, gitarzysty i autora tekstów, złożony swojemu ojcu, Jerry'emu Cantrellowi Sr., weteranowi wojny w Wietnamie. Piosenka, wydana jako singiel w 1993 roku i pochodząca z albumu "Dirt", jest opowieścią o traumatycznych doświadczeniach wojennych, opowiedzianą z perspektywy ojca. Pseudonim "Rooster" (Kogut) był dziecięcym przezwiskiem Cantrella Sr., nadanym mu przez pradziadka z powodu jego zadziornego usposobienia i włosów sterczących jak grzebień koguta.

Jerry Cantrell napisał tę piosenkę na początku 1991 roku, gdy mieszkał u Chrisa Cornella i jego ówczesnej żony, Susan Silver, w Seattle. W tym czasie, jak sam przyznał, odczuwał żal do ojca z powodu jego nieobecności w życiu rodzinnym po rozwodzie rodziców, wynikającym w dużej mierze z wojennej traumy. Pisząc "Rooster", Cantrell próbował postawić się w sytuacji ojca, zrozumieć jego przeżycia i zmierzyć się z pytaniem, czy sam poradziłby sobie lepiej w tych okolicznościach. To ćwiczenie empatii pomogło mu zaakceptować i wybaczyć ojcu, a także naprawić ich nadszarpnięte relacje.

Tekst piosenki oddaje brutalną rzeczywistość wojny. Wersy takie jak "Ain't found a way to kill me yet / Eyes burn with stinging sweat" czy "The bullets scream to me from somewhere" doskonale ilustrują ciągłe zagrożenie i walkę o przetrwanie. Fraza "Wife and kids household pet / Army green was no safe bet" podkreśla rozdarcie między tęsknotą za domem a bezlitosną rzeczywistością pola walki. Wspomniane "Gloria sent me pictures of my boy" nawiązuje do matki Jerry'ego Cantrella i jego samego, ukazując ból rozłąki i utrzymywanie więzi na odległość. Refren "Here they come to snuff the rooster / Yeah here come the rooster, yeah / You know he ain't gonna die / No, no, no, ya know he ain't gonna die" symbolizuje niezłomność i wolę przetrwania pomimo śmiertelnego zagrożenia. "Snuff the rooster" odnosi się do próby zabicia lub schwytania żołnierza, który mimo wszystko odmawia poddania się.

Ciekawostką jest, że "Rooster" nie było jedynie dziecięcym przezwiskiem. W wietnamskim kontekście żołnierze 101. Dywizji Powietrznodesantowej, do której należał Cantrell Sr., byli nazywani "roosters" lub "chicken men" przez Wietnamczyków, ponieważ orły łysogłowe na ich naszywkach były mylone z kogutami (orły te nie występują naturalnie w Wietnamie). Co więcej, termin "rooster" bywał także slangowym określeniem strzelca karabinu maszynowego M60, ze względu na błyski wylotowe przypominające ogon koguta. To dodaje warstwę znaczeń do pseudonimu.

Ojciec Cantrella nigdy wcześniej nie rozmawiał z synem na temat swoich wietnamskich doświadczeń. Kiedy Jerry Sr. usłyszał piosenkę, był głęboko poruszony, a jego reakcja "You came too close – you hit it on the head" pokazała, jak trafnie Cantrell odgadł jego przeżycia. Teledysk do utworu, wyreżyserowany przez Marka Pellingtona, zawierał autentyczne nagrania dokumentalne z Wietnamu, bardzo realistyczne sceny walki, a także wywiady z Jerrym Cantrellem i jego ojcem. Udział ojca w teledysku był niezwykły, biorąc pod uwagę jego wcześniejszą niechęć do mówienia o wojnie, co dodatkowo podkreśliło osobisty i terapeutyczny wymiar utworu.

"Rooster" stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych utworów Alice in Chains i, co istotne, zyskał uznanie nie tylko wśród fanów grunge'u, ale także wśród weteranów wojskowych z późniejszych konfliktów, takich jak Pustynna Burza czy wojna w Iraku. Piosenka, zaśpiewana z charakterystyczną dla Layne'a Staleya emocjonalną głębią, to świadectwo ludzkiej odporności, uzdrawiania i trwałego ducha, które przekracza bariery konkretnego konfliktu i trafia do każdego, kto zmagał się z trudnościami.