Interpretacja I Got A Right - Adolescents

"I Got A Right" w wykonaniu Adolescents to esencja punkrockowego buntu i manifestacji indywidualnej wolności. Tekst, choć prosty i powtarzalny, jest potężnym wyrazem niezależności i odmowy poddania się zewnętrznym naciskom. Powtarzające się frazy "Anytime I want I got a right to move - No matter what they say!" oraz "Anytime I want I got a right to sing - No matter what they say!" stanowią serce utworu, podkreślając prawo do swobodnego działania i ekspresji, bez względu na opinie czy sprzeciwy innych. To deklaracja samostanowienia, która doskonale wpisuje się w etos hardcore punka wczesnych lat 80., nurtu, którego Adolescents byli prominentnym przedstawicielem w Południowej Kalifornii, zwłaszcza w Orange County, miejscu znanym z bardziej konserwatywnego stylu życia.

Piosenka ta, mimo że znalazła się na albumie "Brats in Battalions" z 1987 roku, jest w rzeczywistości coverem utworu The Stooges, napisanego przez Jamesa Osterberga (Iggy'ego Popa), Rona Ashetona, Scotta Ashetona i Davida Alexandra. Przejęcie tego utworu przez Adolescents i włączenie go do swojego repertuaru, szczególnie w kontekście ich debiutanckiego albumu (zwanego "The Blue Album") z 1981 roku, podkreśla pokoleniową ciągłość buntu i przekazania pałeczki niezależności w muzyce punkowej. Oryginalny album Adolescents, nagrany w zaledwie cztery dni, był jednym z pierwszych szeroko dystrybuowanych albumów hardcore punk w Stanach Zjednoczonych i stał się jednym z najlepiej sprzedających się kalifornijskich albumów hardcore.

W kontekście Adolescents, utwór "I Got A Right" zyskuje dodatkowy wymiar. Zespół, składający się z młodych ludzi z Orange County, którzy czuli się odizolowani i niedocenieni w społeczeństwie epoki prezydentury Ronalda Reagana, odnalazł w muzyce punkowej formę autoekspresji i ucieczki od monotonii codzienności. Utwory takie jak ten oddają emocjonalne zawirowania wieku dorastania i potrzebę "kilku dodatkowych decybeli buntu". Śpiewanie o prawie do "ruchu" i "śpiewu" w dowolny sposób, "no matter what they say", to krzyk młodości, która odmawia bycia uciszaną lub kształtowaną przez oczekiwania dorosłych czy społeczne konwencje. To hymn dla tych, którzy chcą żyć na własnych zasadach, wyznaczać własne granice i wyrażać siebie bez cenzury.

Zakończenie utworu, z powtórzeniami "I say 'Hey, alright!'" i "I got a right!", to niemal rytualne potwierdzenie tej niezłomnej postawy. Nie jest to jedynie oświadczenie, ale wręcz prowokacja, rzucona w twarz każdemu, kto próbowałby ograniczyć swobodę jednostki. W ten sposób Adolescents nie tylko oddają hołd swoim punkrockowym prekursorom, ale także cementują swoją własną pozycję jako głosu pokolenia, które żądało prawa do bycia sobą, bez kompromisów. Ich muzyka, jak ujął to wokalista Tony Cadena (znany również jako Tony Reflex), była próbą "middle-class punk", ale z elementami inspiracji Black Sabbath, co świadczy o poszukiwaniu unikalnego brzmienia w ramach gatunku. Cały debiutancki album, na którym pojawia się ten duch, jest uważany za klasyk i punkt odniesienia dla wielu późniejszych zespołów.