Piosenka „When All Is Said And Done” zespołu ABBA, wydana na ich ósmym i ostatnim albumie studyjnym The Visitors w 1981 roku, to niezwykle dojrzałe i poruszające spojrzenie na koniec związku. Nagrana w okresie głębokich osobistych zawirowań w zespole, w dużej mierze odzwierciedla ona rozstanie Anni-Frid Lyngstad (Fridy) i Benny'ego Anderssona, drugiego małżeństwa w zespole, które zakończyło się rozwodem w 1981 roku, tuż po rozwodzie Agnethy Fältskog i Björna Ulvaeusa w 1980 roku. To właśnie Frida zaśpiewała główny wokal, nadając tekstowi Björna Ulvaeusa osobistego i emocjonalnego wymiaru.

Utwór zaczyna się od sceny pożegnania, niczym toastu na koniec wspólnej podróży: „Here's to us one more toast and then we'll pay the bill”. Metafora „autumn chill” (jesiennego chłodu) natychmiast wprowadza nastrój melancholii i sygnalizuje nieuchronny koniec. Podobnie jak „birds of passage” (ptaki wędrowne), bohaterowie tekstu czują, że ich drogi muszą się rozejść, gdy „summer's over and the dark clouds hide the sun”. Co jednak kluczowe, tekst unika oskarżeń, podkreślając wzajemne zrozumienie i brak winy za rozpad związku: „Neither you nor I'm to blame when all is said and done”. Björn Ulvaeus, autor tekstu, przyznał, że pisząc go, miał na uwadze rozstanie Benny'ego i Fridy, a przed rozpoczęciem prac nad piosenką poprosił ich o zgodę na poruszenie tego tematu. Frida zgodziła się, mówiąc później, że „cały jej smutek został uchwycony w tej piosence”.

Druga zwrotka cofa się w przeszłość, wspominając wspólną drogę życia: „In our lives we have walked some strange and lonely tracks”. Pomimo upływu lat („slightly worn but dignified and not too old for sex”), bohaterowie zachowują godność i ambicje („We're still striving for the sky / No taste for humble pie”). Jest w tym pewna niezłomność i duma z przeżytych doświadczeń. Pojawia się także nuta wdzięczności: „Thanks for all your generous love and thanks for all the fun”, co potwierdza, że pomimo smutku rozstania, pamięć o dobrych chwilach pozostaje. Ponownie, powtórzenie frazy „Neither you nor I'm to blame when all is said and done” utrwala motyw wzajemnego zrozumienia i bezżalnego pożegnania, co jest odmienne od bardziej bolesnego tonu „The Winner Takes It All”, które opisywało rozwód Björna i Agnethy.

Punktem kulminacyjnym jest trzecia zwrotka, która opisuje proces podnoszenia się po upadku: „It's so strange when you're down and lying on the floor / How you rise, shake your head, get up and ask for more”. To przejmujący obraz odporności psychicznej i wewnętrznej siły. Bohaterka – w tym kontekście Frida – patrzy na przyszłość z trzeźwym umysłem i otwartymi oczami („Clear-headed and open-eyed / With nothing left untried”), bez pośpiechu i bez lęku przed tym, co nadejdzie. Stoi „calmly at the crossroads, no desire to run” i czuje, że „There's no hurry anymore when all is said and done”. Ta spokojna akceptacja i brak pośpiechu są oznaką osiągniętego pokoju ducha po burzliwym okresie. Jak zauważono w artykule na Songfacts, piosenka wyraża „zrozumienie, że magia w związku się skończyła i rozstanie z godnością, mówiąc: 'Chociaż nie możemy już być razem, zawsze będę pielęgnować wspaniałe wspomnienia, które mi podarowałeś'”.

Kontekst historyczny zespołu ABBA jest tu niezwykle ważny. Album The Visitors (1981) był ostatnim albumem studyjnym zespołu przed ich niemal 40-letnią przerwą i powszechnie uważa się go za ich najbardziej refleksyjne i melancholijne dzieło. W tym czasie oba małżeństwa w zespole – Agnethy i Björna, a także Fridy i Benny'ego – zakończyły się rozwodem. Björn Ulvaeus w wywiadzie z 1999 roku do dokumentu „The Winner Takes It All” powiedział, że „rozwód może być dla autorów piosenek nowym doświadczeniem i czymś, co można wykorzystać w tekstach”. Nagrywanie albumu The Visitors rozpoczęło się w marcu 1981 roku, zaledwie miesiąc po ogłoszeniu rozwodu Benny'ego i Fridy. Frida wspominała, że „cały mój smutek został uchwycony w tej piosence”. Mimo trudnej sytuacji osobistej, członkowie zespołu wykazali się niezwykłym profesjonalizmem, kontynuując wspólną pracę w studiu. Piosenka „When All Is Said And Done” stała się dla Fridy swego rodzaju katharsis, pozwoliła jej przetworzyć emocje i podzielić się nimi ze słuchaczami. W 2013 roku, w rozmowie ze Standardem, Agnetha Fältskog, mówiąc o „The Winner Takes It All”, przyznała, że było to „fantastyczne wykonanie tej piosenki, ponieważ mogłam włożyć w nią tyle uczuć” i dodała, że w tekście znalazło się „to, co ja czułam i co czuł Björn, ale także to, przez co przeszli Benny i Frida”. To pokazuje, że nawet Agnetha postrzegała piosenki z tamtego okresu jako odzwierciedlenie wspólnych, choć różnych, doświadczeń rozpadu związku.

Podsumowując, „When All Is Said And Done” to nie tylko piosenka o rozstaniu, ale przede wszystkim o jego dojrzałej akceptacji. To hymn na cześć siły wewnętrznej, która pozwala spojrzeć wstecz z wdzięcznością za wspólnie spędzone chwile i patrzeć w przyszłość bez lęku i bez obwiniania. Jest to utwór o znajdowaniu spokoju po burzy, o gotowości do wkroczenia w nowy etap życia, wzbogaconym o doświadczenia, które, choć bolesne, ukształtowały naszą tożsamość. To piosenka o tym, że nawet gdy wszystko już powiedziano i zrobiono, życie toczy się dalej, a w nowym spokoju można odnaleźć nadzieję.