Interpretacja 이런 친구 사이 - 20 Years of Age

Utwór „이런 친구 사이” (dosł. „Taka przyjaźń” lub „Tacy przyjaciele”) autorstwa 20 Years of Age to przejmująca ballada z 2016 roku, która doskonale oddaje ból i złożoność nieodwzajemnionej miłości, ukrytej w pozornie beztroskiej przyjaźni. Utwór, wydany na albumie 2nd, Pt.1 '듣고 싶어질 때' (Kiedy chcę cię usłyszeć), charakteryzuje się melancholijnym tempem 87 BPM i trwa 3 minuty i 53 sekundy, co pozwala na powolne rozwinięcie emocjonalnej narracji.

Piosenka rozpoczyna się od sceny tak codziennej, że aż bolesnej w kontekście ukrytych uczuć narratora. Słowa „yeoboseyo, eo na jigeum da wasseo geoui” („Halo, jestem już prawie na miejscu”) to prozaiczne otwarcie, które natychmiast zanurza nas w intymnym dialogu dwójki przyjaciół. Narrator spieszy się na spotkanie, zauważając zmianę fryzury drugiej osoby – „meoriseutail bakkwossne”. Ta z pozoru błaha obserwacja jest jednak pierwszym sygnałem głębszego zaangażowania: w myślach narasta w nim irytacja („maeumsogeuro yeolman se”), być może z powodu spóźnienia, ale równie dobrze może być to frustracja związana z faktem, że jest obserwatorem, a nie centralną postacią w życiu przyjaciela. Spóźnienie i oferowanie zapłaty za posiłek („oneureun naega salge”) to próba złagodzenia sytuacji, podczas gdy „geureohge museopge chyeodaboji ma” („nie patrz tak strasznie”) sugeruje, że przyjaciel/przyjaciółka jest osobą o silnym charakterze, która dominuje w tej relacji.

Kluczowy zwrot następuje, gdy przedmiot uczuć narratora zaczyna mówić o kimś innym, kim jest zauroczony/zauroczenia. „geunde neo eoje gyae saenggakna, jakku ne yaegil hae nega joheunga bwa” („ciągle myślisz o tamtej osobie z wczoraj, zdaje się, że ją lubisz”) – te słowa to nóż w serce dla narratora, który musi udawać obojętność. Co więcej, narrator bierze udział w tej rozmowie, pytając „neon eottae?” („jak się czujesz?”) i doradzając: „geureohge ti nage johahaji ma” („nie okazuj tego tak wyraźnie”). Ta scena idealnie oddaje dylemat bycia w „friend zone” – bycia blisko osoby, którą się kocha, ale w roli powiernika jej miłosnych perypetii z kimś innym.

Refren „geureohdae geureohdae nega jeongmal yeppeudae, nan 1do moreugessneunde gyaen geureonga bwa” („Mówią, mówią, że jesteś naprawdę piękna. Ja nic nie widzę, ale tamta osoba chyba tak”) jest gorzko-słodkim wyznaniem. Narrator słyszy od swojego przyjaciela/przyjaciółki, że tamta trzecia osoba uważa go/ją za pięknego/piękną. To jest podwójnie bolesne: po pierwsze, dlatego że to nie jest opinia narratora bezpośrednio, a po drugie, bo podważa jego własne, głębokie przekonanie o urodzie przyjaciela. Kontrast jest wyraźny: „yeppeudae nal mossalge guneun nega gyaen yeppeunga bwa” („Mówią, że ta, która mnie dręczy, jest dla niego/niej piękna”). Fraza „nal mossalge guneun” (dosł. „która sprawia, że nie mogę żyć”) jest hiperbolą oznaczającą, że przyjaciel/przyjaciółka sprawia narratorowi ból, jest irytujący lub trudny w obejściu, a mimo to narrator uważa go/ją za piękną – co tylko podkreśla siłę jego/jej uczuć.

Moment po opuszczeniu kawiarni jest naznaczony samotnością i pustką: „kapereul nawa neowa heeojigo, honja hanchameul georeosseo, gwaenhi maeumi dapdaphae” („Wyszedłem z kawiarni i rozstałem się z tobą, szedłem sam przez dłuższą chwilę, moje serce czuło się bez powodu ściśnięte”). To klasyczny obraz nieodwzajemnionej miłości, gdzie radość z bycia razem ustępuje miejscu głębokiemu smutkowi i samotności po rozstaniu.

Piosenka osiąga emocjonalny szczyt podczas drugiej rozmowy telefonicznej: „yeoboseyo nande, na gyae mannagiro haesseo, eung naeil 7sie bojae” („Halo, to ja. Umówiłem/am się z tamtą osobą. Mhm, jutro o 7:00”). Słowa te, wypowiedziane przez przyjaciela, uderzają w narratora z podwójną siłą. Musi on/ona udawać spokój, kończąc rozmowę na „eung geurae jal ja” („tak, dobrze śpij”), podczas gdy jego/jej wewnętrzny świat wali się w gruzy.

Ostatnia część utworu to surowe wyznanie wewnętrznego sprzeciwu. „silheunde silheunde, wae geureonjin moreujiman, geunyang nae mami geurae na michyeossna bwa” („Nie chcę, nie chcę, nie wiem dlaczego, ale moje serce tak czuje, chyba oszalałem/am”). To jest punkt kulminacyjny, w którym narrator przestaje udawać i mierzy się ze swoimi prawdziwymi emocjami. Mimo że przyjaciel/przyjaciółka jest dla niego/niej źródłem frustracji i bólu („nal mossalge guldeon neonde”), serce narratora wciąż bije inaczej. „Ne mari singyeong sseuyeo na michyeossna bwa” („Twoje słowa mnie niepokoją, chyba oszalałem/am”) – to świadomość, że każde słowo wypowiedziane przez przyjaciela, zwłaszcza te o trzeciej osobie, trafia w najbardziej czułe punkty.

„이런 친구 사이” to nie tylko piosenka o nieodwzajemnionej miłości, ale także o samotności, jaka towarzyszy ukrywaniu swoich prawdziwych uczuć. Narrator jest uwięziony w roli „dobrego przyjaciela”, co jest zarówno pocieszające, jak i torturujące. Utwór doskonale oddaje uniwersalne doświadczenie, kiedy granica między przyjaźnią a miłością staje się niewyraźna, a serce pragnie czegoś więcej, niż rozum pozwala wyrazić. 20 Years of Age z mistrzostwem maluje obraz cichej walki, gdzie zewnętrzne pozory skrywają burzę emocji, czyniąc tę piosenkę niezwykle rezonującą z słuchaczami.