Interpretacja A kto się kocha w Tobie - Zdzisława Sośnicka

Piosenka „A kto się kocha w Tobie” Zdzisławy Sośnickiej, z tekstem Bogdana Olewicza i muzyką Andrzeja Korzyńskiego, wydana w 1979 roku, stanowi fascynujące spojrzenie na społeczne przemiany i dylematy epoki, stając się jednym z mega przebojów lat 70-tych. Utwór ten, pochodzący z albumu „Odcienie samotności”, doskonale oddaje ducha swoich czasów, a jednocześnie pozostaje zaskakująco aktualny.

Pierwsza zwrotka maluje obraz współczesnych, pewnych siebie dziewczyn, które „mają dziś gust i styl” i którym „byle czego już nie wmówi nikt”. Opisuje ich świat – pełen „samochodów, restauracji i dyskretnego chłodu”, gdzie partnerzy wyglądają „jakby wprost z żurnali mód”. To życie, które „kręci im się tak, jak film”, wydaje się być idealne, pełne spełnionych marzeń. Jest to wizja blichtru i powierzchowności, pewnej mody na konsumpcjonizm i zewnętrzną doskonałość, która mogła być zarówno aspiracją, jak i obiektem krytyki w tamtych czasach. Sośnicka, znana z charyzmy i silnego głosu, w niezwykły sposób oddaje tę dwoistość – z jednej strony podziw dla siły i niezależności, z drugiej subtelną ironię wobec pustki, która może się za tym kryć.

Jednak prawdziwe serce piosenki bije w refrenie, który stawia fundamentalne pytanie: „A kto się kocha w Tobie, a kto się kocha w Tobie? Jak zagoniony człowiek może mieć na miłość czas?”. To pytanie kierowane jest do tytułowego „Ciebie” – być może do słuchacza, do ideału miłości, a może do samej istoty głębokiego uczucia w świecie, który pędzi coraz szybciej. Metafora „zagonionego człowieka” jest tu kluczowa. To jednostka pochłonięta codziennością, zmęczona, zabiegana, dla której „ze zmęczonych oczu krzesać blask” czy „w zagonionym sercu budzić żar” wydaje się zadaniem niemal niemożliwym. Ten kontrast między lśniącym światem z pierwszych strof a szarą rzeczywistością, gdzie brakuje czasu na pielęgnowanie intymności, jest sednem utworu.

Druga zwrotka pogłębia portret „dziewczyn”, ukazując ich dążenie do posiadania „tego, co chcą” i zdolność do przyciągania „dobra albo zła”. Podkreślony zostaje ich dystans do tradycyjnego modelu życia: „nocne bary nie są nudne tak, jak dom, czy mąż. W domu gary, wyliczony każdy grosz”. Tekst sugeruje tu ucieczkę od prozy życia, być może od niespełnionych oczekiwań w stałych związkach. Pomimo pewnej „niewierności”, pojawia się też wzmianka o lojalności: „Za wybranym pójdą jednak aż na samo dno”. To dodatkowo komplikuje obraz, dodając warstwę złożoności do pozornie hedonistycznego stylu życia. Autor tekstu, Bogdan Olewicz, słynący z pisania głębokich i inteligentnych liryków, stworzył obraz, który daleki jest od jednoznaczności. Muzyka Andrzeja Korzyńskiego, z chwytliwą melodią i charakterystyczną aranżacją Janusza Piątkowskiego z 1978 roku, doskonale współgra z tekstem, nadając piosence rytm i nostalgię jednocześnie.

„A kto się kocha w Tobie” to nie tylko piosenka o miłości, ale także komentarz społeczny na temat wartości i priorytetów w szybko zmieniającym się świecie. Wskazuje na uniwersalny problem współczesnego człowieka – jak pogodzić pogoń za sukcesem, materialnym komfortem czy po prostu codziennym bytem z potrzebą głębokiego uczucia, intymności i prawdziwego zaangażowania. W kontekście „złotego okresu” polskiej piosenki lat 60. i 70., gdzie stawiano na „klasyczną formę” i „teksty pisane przez prawdziwych poetów”, utwór Zdzisławy Sośnickiej wyróżnia się jako refleksyjna, lecz przystępna opowieść o współczesnych wyzwaniach miłosnych. Zdzisława Sośnicka, z jej wyjątkową interpretacją, sprawiła, że to retoryczne pytanie rezonuje w sercach słuchaczy, zachęcając do refleksji nad tym, co w życiu naprawdę ważne.