Interpretacja Ginseng Strip 2002 - Yung Lean

„Ginseng Strip 2002” autorstwa Yung Leana to utwór, który nie tylko katapultował szwedzkiego rapera do międzynarodowej sławy, ale także stał się jednym z flagowych dzieł wczesnego cloud rapu i symbolu estetyki „Sad Boys”. Piosenka, wydana w 2013 roku jako część EP-ki Lavender, szybko zyskała popularność w niszowych społecznościach internetowych, a jej teledysk stał się wiralem, przyczyniając się do szerszej popularyzacji gatunków takich jak cloud rap i SoundCloud rap. Co ciekawe, w 2022 roku utwór przeżył renesans popularności dzięki TikTokowi, stając się najczęściej streamowaną piosenką na świecie na tej platformie i debiutując na 47. miejscu listy Billboard Global 200.

Tekst piosenki, z pozoru chaotyczny i pełen non sequiturów, jest w rzeczywistości odzwierciedleniem młodzieńczej ekspresji, internalnych konfliktów i pragnienia ucieczki. Już w intro słyszymy nawiązania do „2003” oraz „Arizona iced out boys” i „Emotional boys 2001”, co podkreśla silny element nostalgii za wczesnymi latami 2000. i estetyką Y2K, która stała się wizytówką wczesnej twórczości Yung Leana. Nazwa „Ginseng Strip 2002” również powstała spontanicznie, z chęci połączenia słowa „ginseng” (herbata) z rokiem 2002.

Wersy takie jak „Bitches come and go (bro) / But you know I stay” tworzą poczucie stałości i niezmienności w świecie, który wydaje się efemeryczny. Yung Lean wciela się w rolę outsidera, obserwatora, ale także aktywnego uczestnika opisywanych, często kontrowersyjnych scen. Cały utwór przesycony jest abstrakcyjnymi rymami i wrażliwymi treściami, inspirowanymi stylem rapera Lil B. W tekście znajdziemy liczne odniesienia do popkultury, np. do Zooey Deschanel, R. Kelly'ego czy Adele. Wers o „Zooey Deschanel look-alike cocaine addict” to jeden z bardziej zapadających w pamięć, obrazujący dekadencję i hedonizm. Podobnie, fraza „Peeing on old people's houses is an inflict” to przykład nonsensownych, a jednocześnie prowokacyjnych obrazów, które budują specyficzny, surrealistyczny świat Yung Leana.

Centralnym punktem utworu jest refren: „Yung Lean in the club for some morphine (morphine)”. Jest to szczere przyznanie się do poszukiwania ucieczki poprzez substancje, metaforyczne odniesienie do leku przeciwbólowego jako sposobu na odrętwienie i dystans od ostrej, niepewnej rzeczywistości. Lean otwarcie nawiązuje do używania pigułek, opisując to obrazowo jako „Poppin' pills like zits”. Brutalne i czasem gwałtowne obrazy, takie jak „Slitting wrists while dark evil spirits like Slitherin”, ujawniają burzliwy świat wewnętrzny, w którym Lean zmaga się z autodestrukcją i mrocznymi aspektami sławy. Ta dychotomia między publiczną personą a osobistymi wrażliwościami jest kluczowa dla interpretacji utworu.

Ciekawostką jest proces powstawania piosenki. Producent Yung Gud wyznał w 2014 roku, że „Ginseng Strip 2002” był początkowo jedynie sprawdzeniem mikrofonu. Sam beat powstał w zaledwie 5-10 minut. Utwór bazuje na pociętym samplu o nazwie „Loop 61” japońskiego producenta DÉ DÉ MOUSE, który z kolei stworzył główną pętlę, wykorzystując bibliotekę sampli „Heart of Asia” z 1995 roku. Loop 61 został pierwotnie udostępniony w ramach otwartego projektu „INTO INFINITY” wytwórni Dublab. W 2021 roku Dublab odkryło nieautoryzowane wykorzystanie sampla, co doprowadziło do komunikacji z wytwórnią Yung Leana. Sam Yung Lean podkreślał, że zawsze dąży do powrotu do „pierwszego pomysłu”, co świadczy o jego spontanicznym podejściu do tworzenia.

Yung Lean, znany jako Jonatan Aron Leandoer Håstad, jest uważany za pioniera cloud rapu. Jego twórczość, charakteryzująca się „mglistą” produkcją, ostrym liryzmem i monotonnym flow, zaintrygowała młodszą publiczność i różne subkultury internetowe. Pomimo początkowych zarzutów o „rap memiczny” lub brak substancji, „Ginseng Strip 2002” ukształtował estetykę internetową i zainspirował wielu undergroundowych artystów na całym świecie. Jego wpływ na hip-hop jest niezaprzeczalny, torując drogę dla takich artystów jak XXXTentacion, Lil Peep i Lil Xan. Nawet Travis Scott, który wystąpił na albumie Yung Leana Unknown Memory, był fanem jego twórczości.

Piosenka kończy się serią absurdalnych i niepokojących obrazów: „Rotten teeth like Gargamel”, „Fuck fat hoes like Adele” czy „Get my dick stuck inside a lamp shell”. Te wersy, połączone z końcowym, enigmatycznym stwierdzeniem „Yung Lean only attracts an older clientele / Very Well”, mogą być interpretowane jako refleksja nad własnym wizerunkiem, dojrzałością i akceptacją siebie jako postaci, która przyciąga specyficzny typ odbiorcy. W wywiadzie z 2020 roku Yung Lean przyznał, że ludzie często początkowo nienawidzą jego muzyki, bo jest „prowokacyjna, zbyt szczera, zbyt bliska”. „Ginseng Strip 2002” pozostaje cyfrową kapsułą czasu, przesiąkniętą sennymi syntezatorami, młodzieńczymi kaprysami i egzystencjalną melancholią, stanowiąc tablicę jego doświadczeń i stanu emocjonalnego podczas wspinaczki na szczyty niszowej sławy.