Interpretacja Timelord (이음선) (Narr. 온달) - Yonghoon (Onewe)

Piosenka "Timelord (이음선) (Narr. 온달)" autorstwa Yonghoona z zespołu ONEWE to poruszający utwór, który stanowi szóstą część oryginalnej ścieżki dźwiękowej do gry Lord of Heroes. Jest to rockowy utwór, którego produkcją, kompozycją i aranżacją zajęła się Kim Jihye, a tekst napisała Jane, łącząc w sobie dynamiczne instrumentarium z wrażliwym wokalem Yonghoona.

Interpretacja utworu staje się znacznie głębsza, gdy weźmie się pod uwagę jego pochodzenie z uniwersum gry. Tekst piosenki nawiązuje do lore Lord of Heroes i koncepcji przeplatających się linii czasowych, co jest kluczowe dla zrozumienia głównych motywów. Yonghoon swoimi delikatnymi wokalami wzbogaca emocjonalny przekaz, tworząc wrażenie, które ma pozostawić głęboki i trwały ślad.

Utwór rozpoczyna się od introspekcji, gdzie "wspomnienia wylewają się przez szczelinę małego oddechu", a ich "fragmenty dryfują niewyraźnie tu i tam". To obraz umysłu przepełnionego migawkami przeszłości, które są niczym rozsypane puzzle, trudne do złożenia w pełny obraz. Odejście ważnej osoby pozostawia pustkę – "szczelina, która została zablokowana, gdy odszedłeś/odeszłaś" – lecz paradoksalnie, ta pustka staje się "ostatnią szansą", niczym "promień słońca opadający na ziemię". Sugeruje to, że nawet w stracie tkwi zalążek nadziei lub nowej perspektywy.

Narrator wyraża ból po odejściu osoby, która "rozszerzyła i wypełniła jego świat", pozostawiając go z poczuciem "niepotrzebnego skurczenia" i otoczonego "spojrzeniami", które tylko potęgują to uczucie. To obraz samotności i poczucia zagubienia po utracie kogoś, kto nadawał sens i rozmiar jego istnieniu.

Jednak to refren wnosi centralną metaforę utworu: "wiatr dmuchany przez księżyc, który chronił pierwotne światło" oraz "tysiące linii czasu spotykających się i tworzących węzły". Obraz księżyca strzegącego pierwotnego światła może symbolizować trwałość i niezmienność pewnych uczuć lub prawd, nawet w obliczu ciemności. Metafora "linii czasu tworzących węzły" jest bezpośrednim odniesieniem do lore gry Lord of Heroes i doskonale oddaje ideę przeznaczenia, nierozerwalnych połączeń i skomplikowanej sieci losów, które splatają się ze sobą, niezależnie od rozstań.

Modlitwa narratora, by "mógł spojrzeć poza linie czasu" i by "gdy się odwróci, w końcu tam stała/stał, uśmiechając się", podkreśla tęsknotę za ponownym spotkaniem, które ma nastąpić poza granicami znanego czasu i przestrzeni. Niezależnie od tego, czy "idą różnymi ścieżkami, przeznaczeniem jest spotkać się", a "ich obietnica wyryta na nocnym niebie" – symbol wieczności i świętości przysięgi – "wylewa się" na nowo. Ta linia mocno rezonuje z tematyką niezapomnianych chwil i cennych wspomnień, które są nadrzędne w tej piosence.

W ciszy "echo uśmiechu ukochanej osoby", a narrator nie był w stanie za nią "tęsknić w zanikającym cieniu księżyca", co może oznaczać, że ból był tak wszechogarniający, iż nie pozwalał na zwykłą tęsknotę, lub że pamięć była tak żywa, iż osoba wciąż wydawała się obecna, choć jednocześnie ulotna jak cień. Jednak bez względu na to, czy "wszystko zostanie zapomniane", narrator obiecuje pamiętać, bo wierzy, że "tysiące linii czasu spotykają się i tworzą węzły". To on jest strażnikiem tej pamięci i wiary w głębokie, przeznaczone połączenie.

Końcowe wersy przynoszą przesłanie nadziei i zachęty, nawet w obliczu straty, które jest jednym z głównych motywów utworu. "Od momentu, gdy cię spotkałem/spotkałam, aż do teraz, mogłem/mogłam choć trochę zapomnieć o tym smutku. Więc żyj. Żyj i idź naprzód z wigorem." To wzruszające przesłanie, być może skierowane do ukochanej osoby, ale równie dobrze do samego siebie, sugerujące, że choć relacja się zakończyła, wniosła w życie narratora tyle światła i siły, że nawet w obliczu jej braku, należy iść dalej z podniesioną głową. To hołd złożony wspólnej przeszłości i wyraz niezłomnej nadziei na przyszłość, w której "ciężar pożegnań i wspomnień z przeszłości" nie przeszkadza w "niesieniu nadziei, idąc naprzód".

Piosenka "Timelord" z narracją Ondala jest zatem muzyczną podróżą przez czas, pamięć i przeznaczenie, podkreślającą nieśmiertelność więzi międzyludzkich i siłę nadziei, nawet gdy świat zdaje się rozpadać na kawałki. To opowieść o tym, jak najważniejsze relacje kształtują nas i dają siłę do dalszego życia, nawet jeśli te relacje należą już do przeszłości, ale ich echo wciąż rezonuje przez "węzły linii czasu".