Piosenka „Eure Mädchen” autorstwa Kraftklub to przewrotna, pełna ironii deklaracja tożsamości w niemieckim krajobrazie muzycznym. Utwór rozpoczyna się od niemal nonszalanckiego stwierdzenia, że członkowie zespołu "niestety nic nie łapią w barze w Atomino", lokalnym klubie w ich rodzinnym Chemnitz. Odzwierciedla to pewien dystans wobec własnego, rosnącego sukcesu, o którym słyszą jedynie z mediów – "nasze piosenki lecą w radiu i w telewizji". Już na wstępie pojawia się pytanie o to, jak traktować tę nową sławę: ignorować, brać na poważnie, czy może dyskutować? To odwieczny dylemat zespołów niezależnych, które nagle trafiają do mainstreamu.

Kraftklub szybko rozwiewa wszelkie wątpliwości co do swojej "wiarygodności", stwierdzając, że "wiarygodność wciąż jest daleko". Zespół otwarcie dystansuje się od ikonicznych niemieckich grup indie, takich jak Tocotronic czy Die Sterne. Tocotronic, znany z inteligentnych, często melancholijnych tekstów i specyficznej estetyki, oraz Die Sterne, reprezentujący bardziej artystyczną stronę niemieckiego rocka, symbolizują pewien rodzaj "kredybilnego" niezależnego grania. Kraftklub, deklarując „nie jesteśmy Tocotronic i nie jesteśmy też Die Sterne”, jasno podkreśla swoją odmienność, świadomie odcinając się od oczekiwań środowiska. Podkreślają, że są „tacy, jacy są, brzmią, jak brzmią”, nawet gdy „miga syrena indie-policji”, co jest zabawną metaforą na strażników gatunku i ich surowe kryteria autentyczności.

Refren jest esencją przekazu: „Nie jesteśmy wiarygodni! Robimy muzykę pop! Nie jesteśmy jak inni chłopcy, ale wasze dziewczyny tańczą z nami”. To odważne przyjęcie łatki „popmusik” i odrzucenie „kredybilności” to sprytne posunięcie. Zamiast próbować sprostać oczekiwaniom purystów, Kraftklub przekształca potencjalną krytykę w atut. Linia o „waszych dziewczynach” (eure Mädchen) tańczących z nimi jest zarówno prowokacyjna, jak i triumfalna. Sugeruje, że niezależnie od tego, co mówią krytycy czy inni muzycy, ich muzyka ma bezpośredni, visceralny wpływ na publiczność, zwłaszcza na młodą widownię, która po prostu chce się bawić, a nie analizować. To podkreśla siłę ich energetycznych występów na żywo.

Druga zwrotka maluje obraz życia w trasie – „znów jesteśmy na autostradzie”, z towarzyszącymi temu zmęczeniem i niedogodnościami: „skóra blada, nieświeży oddech i jesteśmy przeziębieni”. W kontraście do stereotypowego życia gwiazd rocka, zespół z dumą zaznacza: „sto czterdzieści koncertów bez kreski koki”. To uwypukla ich autentyczność w inny sposób – jako zespół ciężko pracujący, bez uciekania się do rock'n'roll'owych ekscesów, co czyni ich bardziej przystępnymi i realistycznymi.

Kiedy pada pytanie: „Robimy Atzenmusik?” (muzykę dla imprezowiczów, często używane z pejoratywnym wydźwiękiem), Kraftklub odpowiada z typową dla siebie ironią: „W porządku. Następnym razem Kraftklub z literą K!”. To zabawne nawiązanie do hip-hopowych artystów, którzy często używają litery "K" w swoich pseudonimach, i kolejny dowód na ich zdolność do odwracania krytyki na swoją korzyść, przyjmując ją z humorem i autoironią. Pokazuje to, że nie boją się być kojarzeni z czymś, co może być postrzegane jako mniej "artystyczne".

Ostatnia zwrotka bezpośrednio odnosi się do ich komercjalizacji: „teraz jesteśmy komercyjni, dzięki obecności w mediach”. Z ironiczną nutą opisują, jak „trzęsą im się kolana” przed rozmowami z fanami, co może być udawaną skromnością lub celowym ukazaniem dyskomfortu związanego z nowym statusem. Dalej następuje aroganckie, lecz humorystyczne twierdzenie: „musicie nam wierzyć: my ustalamy trendy, bo u nas kradną wszystkie te szwedzkie zespoły”. To żartobliwe przytyk w stronę innych scen muzycznych i podkreślenie ich oryginalności, nawet jeśli jest to podane w formie przechwałki.

W bridge'u piosenki, zespół stwierdza, że „wielki szum minął! Wasze dziewczyny tańczą z nami. Nie mamy już 2001 roku!”. Rok 2001 może symbolizować pewien moment w historii muzyki indie lub rocka, sugerując, że Kraftklub przekroczył ten etap, ewoluował, a ich popularność nie jest jedynie przelotną modą. Podkreślają, że choć "hype" może minąć, ich fundamentalny urok i zdolność do nawiązywania kontaktu z publicznością pozostają nienaruszone. Cała piosenka jest inteligentnym komentarzem na temat autentyczności, sukcesu komercyjnego i wypracowywania własnego miejsca w przemyśle muzycznym, z charakterystycznym dla Kraftklub połączeniem punkowej energii i popowej wrażliwości.