„Triumph” to monumentalne dzieło Wu-Tang Clan, które ukazało się w 1997 roku jako główny singiel z ich drugiego studyjnego podwójnego albumu, Wu-Tang Forever. Utwór ten, trwający blisko sześć minut, jest znany z tego, że całkowicie zrezygnowano w nim z refrenu na rzecz introspekcyjnych i potężnych zwrotek wszystkich ośmiu członków Wu-Tangu, a także współpracownika (i przyszłego członka) Cappadonny. Jest to jedyna oficjalna piosenka Wu-Tang, która zawiera wszystkich oryginalnych członków oraz Cappadonnę na jednym utworze. „Triumph” stanowił swoisty manifest grupy, wyrażający jedność, agresję, mistrzostwo i głęboką mitologię, a jednocześnie był oznaką triumfu i odporności ich rozwijającego się imperium.

Piosenka otwiera się chaotyczną, ale energetyczną deklaracją Ol’ Dirty Bastarda: „What y'all thought y'all wasn't gon' see me? I'm the Osirus of this shit. Wu-Tang is here forever, motherfucker”. Odwołując się do Ozyrysa, egipskiego boga zmartwychwstania, ODB podkreśla wieczność i nieśmiertelność Wu-Tangu, rozgrzewając atmosferę swoim niepowtarzalnym szaleństwem, choć w samym utworze nie rapuje.

Bezpośrednio po tym następuje legendarna zwrotka Inspectah Decka, często uznawana za jedną z najlepszych w historii hip-hopu. Deck rozpoczyna od „I bomb atomically, Socrates' philosophies and hypothesis can't define how I be droppin these mockeries”, przyrównując swoje rymy do bomby atomowej, której siła niszczy i przeobraża nawet filozoficzne krajobrazy. Jego wers jest mistrzostwem w wewnętrznych rymach, poetyckiej gęstości i lirycznej akrobatyce. Ciekawostką jest, że Deck ponownie wykorzystał ten wers z freestyle’u, który wykonał dla mixtape'u Tony’ego Toucha w 1996 roku. Opisuje siebie jako „Battle-scarred shogun”, a swoje rymy jako „explosion when my pen hits tremendous, ultra-violet shine blind forensics”, ukazując swoją weteranową pozycję i oszałamiającą moc słów.

Następnie Method Man wkracza ze swoją charakterystyczną, drapieżną energią: „As the world turns, I spread like germs / Bless the globe with the pestilence, the hard-headed never learn”. Jego wers to testament nieugiętości i gotowości do walki w obliczu przeciwności, porównując siebie do Ghostridera czy postaci z „Tramwaju zwanego pożądaniem”, szukając wsparcia u swoich „peoples” w „line of fire”.

Cappadonna prezentuje swoją unikalną, żywą stylistykę, rzucając „deadly notes” i podkreślając, że jego „fort is basic compared to mine”. Jego liryka jest jak „Domino effect, arts and crafts, Paragraphs contain cyanide”, co świadczy o mistrzostwie i potencjalnie destrukcyjnej sile jego słów.

U-God dostarcza epicką, filmową wizję bitwy: „Olympic torch flaming, we burn so sweet / The thrill of victory, the agony, defeat”. Jego wersy pełne są obrazów wojny, z „hell glow spinning bomb” i „Golden Arms” rzucającymi „shells out the sky”, a także metaforami z Mortal Kombat, które malują obraz bezlitosnej walki i triumfu.

RZA, główny producent utworu, konstruuje podkład, który jest zarazem „militant” i „cinematic”. Co ciekawe, bit został w dużej mierze stworzony w jego skromnym mieszkaniu w Los Angeles przy użyciu sprzętu takiego jak ASR-10, MPC, Roland JV-2080, Nord Lead i Yamaha VL7. RZA był pionierem techniki „chipmunk soul”, polegającej na podkręcaniu sampli soulowych do niezwykle wysokich tonów, co później wywarło wpływ na producentów takich jak Just Blaze i Kanye West. W swojej zwrotce RZA opisuje, jak jego bity „travel like a vortex, through your spine to the top of your cerebrum cortex”, wywierając potężny wpływ fizyczny i mentalny.

GZA kontynuuje z intelektualnym i strategicznym podejściem: „War of the masses, the outcome, disastrous”. Mówi o ofiarach, upamiętnionych nazwiskach i nieuchronnych konsekwencjach. Jego zwrotka, choć krótka, podkreśla powagę i wagę przekazu Wu-Tang.

Masta Killa w swojej zwrotce podkreśla jednoczącą moc muzyki Wu-Tang: „This is a gathering of the masses that come to pay respects to the Wu-Tang Clan”. Mówi o „sparks of energy from the mind that travels in rhyme form, Givin sight to the blind”, co symbolizuje oświecenie poprzez ich liryki.

Ghostface Killah wchodzi z agresywnym: „Yo! Yo! Yo, fuck that, look at all these crab niggaz laid back”. Jego wers jest surowy, konfrontacyjny i pełen żywych, a czasem makabrycznych obrazów, takich jak „Navy Green salamander fiend” czy „Hands, like Sonny Liston”, co podkreśla jego niezwykłą siłę i bezkompromisowość.

Na koniec Raekwon zamyka utwór swoją ostrą i autorytatywną zwrotką: „Aiyyo that's amazing, gun in your mouth talk, verbal foul hawk”. Mówi o przekazywaniu „delegować mój klan z materiałami wybuchowymi” i o tym, jak jego „pen blow lines ferocious”, co świadczy o nieokiełznanej mocy i dominacji Wu-Tang.

„Triumph” to utwór, który z premedytacją łamie konwencje radiowe swoją długością i brakiem refrenu, będąc jednocześnie jednym z najważniejszych osiągnięć grupy. W czasach, gdy hip-hop skłaniał się ku bardziej przystępnym, "lśniącym" brzmieniom, Wu-Tang Clan postawił na swoją surową, ekscentryczną tożsamość. Teledysk do utworu, wyreżyserowany przez Bretta Ratnera, był chaotycznym widowiskiem z efektami cyfrowymi, motywami kung-fu i apokaliptycznymi sceneriami, a jego produkcja kosztowała niemal milion dolarów. Co ciekawe, Ol’ Dirty Bastard nie pojawił się osobiście w teledysku, ponieważ nie był zainteresowany, skoro nie miał własnej zwrotki, więc zastąpił go dubler. Od przedstawienia Manhattanu oblężonego przez „killer bees”, przez Inspectah Decka ratującego ODB ze szczytu wieżowca, po RZA zmieniającego się w rój pszczół czy GZA obserwującego Ziemię z kosmosu – wideo jest równie ambitne i surrealistyczne jak sama piosenka. „Triumph” to niekwestionowany klasyk, który podkreślał indywidualne talenty każdego członka, jednocześnie celebrując niezłomną siłę i wizję kolektywu Wu-Tang Clan.