Piosenka „Bohema” zespołu Wilki, skomponowana i napisana przez Roberta Gawlińskiego, stanowi muzyczną podróż w głąb hedonistycznych wspomnień i refleksję nad specyficznym stylem życia. Utwór ukazał się na albumie „Watra” w 2004 roku, jednakże jego korzenie sięgają znacznie wcześniej. Jak sam Robert Gawliński przyznaje, tekst piosenki jest efektem jego przemyśleń i doświadczeń z początku lat 90., kiedy to Wilki świętowały swoje pierwsze, spektakularne sukcesy. To był czas beztroskiej zabawy i ucieczki od codzienności, często w Krakowie, gdzie Gawliński „wpadał, aby poszaleć i oderwać się od warszawskiej rzeczywistości”. Tekst powstał w niezwykle spontaniczny sposób – Gawliński napisał go szybko, po obiedzie, już po przeprowadzce do Józefowa, gdzie kupił dom w lesie ze względu na alergie synów. Melodia z kolei zaczęła kiełkować w jego głowie podczas pobytu w hotelu w Krakowie.

Pierwsze wersy: „Od tego trzeba zacząć rzecz / Lecę, bo zgubiłem się / Niewiele pamiętam / Far od fara i raj” natychmiast wprowadzają słuchacza w stan pewnego rodzaju zagubienia i dezorientacji, będącej prawdopodobnie konsekwencją intensywnych przeżyć. Fraza „Niewiele pamiętam” doskonale oddaje stan umysłu osoby pochłoniętej wirusem imprez i nocnego życia. „Far od fara i raj” może symbolizować oddalenie od wszelkich moralnych czy duchowych drogowskazów, a może nawet od spokoju i harmonii.

Dalej podmiot liryczny stwierdza: „Czuję w sobie chuć i wiatr / Dobrze jest, bawimy się / Myślom nie ma końca / Śnieg, zawierucha w nas”. Te słowa opisują pozornie beztroską, pełną swobody egzystencję, napędzaną wewnętrznym pragnieniem i energią („chuć i wiatr”). Jednocześnie jednak pojawia się metafora „śnieg, zawierucha w nas”, wskazująca na wewnętrzny niepokój, chaos myśli i emocji, które kontrastują z deklarowanym „dobrze jest, bawimy się”. Jest to obraz artysty, który, choć z zewnątrz wydaje się pogrążony w zabawie, w głębi duszy mierzy się z własnymi rozterkami.

Refren „Lecę, bo chcę / Lecę, bo życie jest złe / Czy są pieniądze, czy nie / Lecę, bo wolność to zew / Lecę, bo wciąż kocham ciebie / Kocham Cię” jest esencją przekazu utworu. Wyraża on nieposkromione pragnienie wolności i ucieczki, niezależnie od okoliczności materialnych. Latający motyw, wielokrotnie powtarzany, symbolizuje swobodę, oderwanie od rzeczywistości, a może nawet swoisty haj, o którym w kontekście piosenki wspominano w jednej z dyskusji jako o metaforze "ładowania speeda". To dążenie do wolności jest tak silne, że staje się wręcz instynktownym „zewem”. Co ciekawe, mimo całego tego chaosu i dążenia do ucieczki, pojawia się deklaracja miłości: „Lecę, bo wciąż kocham ciebie / Kocham Cię”, co dodaje piosence głębi emocjonalnej i sugeruje istnienie kotwicy w tym rozbuchanym świecie bohemy.

W kolejnej zwrotce „Bohema ostro bawi się / Płyną noce, przemijają dnie / Niewiele pamiętam / Upadam byle gdzie” Gawliński wprost nazywa środowisko, o którym śpiewa. Termin „bohema” odnosi się do środowiska artystycznego, którego członkowie demonstrują pogardę dla konwenansów, norm społecznych i materializmu, żyjąc w buncie i poszukując wolności. Opisuje to intensywność życia towarzyskiego, gdzie czas traci swoje znaczenie, a wspomnienia zacierają się. „Upadam byle gdzie” doskonale ilustruje niefrasobliwość, a nawet fizyczne wyczerpanie towarzyszące takiemu stylowi życia.

Zwrotka „Boisz się, więc będzie tak / Słabe życie, słaba śmierć / Wszystko w twoich rękach / Obudź się” stanowi moment otrzeźwienia, swoisty apel do słuchacza, a może i do samego siebie. Jest to przestroga przed pasywnością i wezwanie do przejęcia kontroli nad własnym losem, zanim „słabe życie” doprowadzi do „słabej śmierci”. Ten fragment wprowadza do piosenki pierwiastek moralizatorski, kontrastujący z wcześniejszym beztroskim tonem.

Muzycznie „Bohema” wyróżnia się w twórczości Wilków. Jej gitarowy początek, przypominający western lub brzmienie The Shadows, oraz ogólny „cygański klimat” nadają utworowi niepowtarzalnego charakteru, do którego doskonale pasuje ekspresyjny wokal Gawlińskiego. Sam Robert Gawliński przewidywał, że piosenka stanie się przebojem, i miał rację. Utwór trzykrotnie znalazł się na pierwszym miejscu telewizyjnej listy przebojów „30 ton”, a jego popularność potwierdzają liczne covery i obecność na ścieżce dźwiękowej filmu „Miszmasz, czyli Kogel Mogel 3”.

Podsumowując, „Bohema” to wielowymiarowa interpretacja artystycznego buntu i hedonizmu, zakorzeniona w osobistych przeżyciach Roberta Gawlińskiego z lat 90.. Jest to opowieść o ucieczce, poszukiwaniu wolności i intensywnym życiu, ale także o wewnętrznych sprzecznościach i momencie refleksji, który wzywa do przebudzenia.