Interpretacja Here i go again - Whitesnake

„Here I Go Again” to utwór, który stał się synonimem kariery Whitesnake i jednego z największych przebojów rockowych lat 80., choć jego korzenie sięgają znacznie wcześniej. Piosenka, napisana przez wokalistę Davida Coverdale'a i byłego gitarzystę Whitesnake, Berniego Marsdena, pierwotnie ukazała się w 1982 roku na albumie „Saints & Sinners”. W tamtej, bardziej bluesowej i surowej wersji, odniosła jedynie umiarkowany sukces na listach przebojów w Wielkiej Brytanii, Australii i Niemczech.

Jednak to ponowne nagranie utworu w 1987 roku na ich album zatytułowany „Whitesnake” (znany również jako „1987”) katapultowało go do światowej sławy. Wersja z 1987 roku, z nieco zmienionym tekstem i nową, bardziej lśniącą aranżacją, stała się międzynarodowym hitem, zdobywając pierwsze miejsca na listach przebojów w USA i Kanadzie. David Coverdale w wywiadach podkreślał, że propozycja ponownego nagrania „Here I Go Again” była częścią negocjacji z wytwórnią Geffen Records, aby mógł również nagrać na nowo utwór „Crying in the Rain”.

Tekst piosenki jest głęboko osobisty i, jak sam David Coverdale przyznał, dokumentuje rozpad jego pierwszego małżeństwa z Julią. W 1981 roku, podczas pobytu w willi w południowej Portugalii, borykał się z problemami w związku, co „napędziło jego pisanie”. Właśnie wtedy, w ciągu godziny, napisał utwór, którego początkowe wersy brzmią: „No I don't know where I'm going / But, I sure know where I've been” – to przyznanie się do bolesnych doświadczeń przeszłości i niepewności co do przyszłości, ale jednocześnie silne postanowienie, by iść naprzód. Słowa „And I've made up my mind, / I ain't wasting no more time” odzwierciedlają decyzję o zaprzestaniu trwania w niesatysfakcjonującej sytuacji i podjęciu nowego początku, nawet jeśli oznacza to samotną drogę.

Wersy takie jak „Though I keep searching for an answer, / I never seem to find what I'm looking for” ukazują wewnętrzne zmagania i poszukiwanie sensu, miłości czy stabilności, które wciąż pozostają nieuchwytne. Prośba do Boga o siłę, aby „carry on” i świadomość, co to znaczy „To walk along the lonely street of dreams”, malują obraz artysty targanego samotnością i niespełnionymi pragnieniami. Fraza „lonely street of dreams” to potężna metafora drogi pełnej aspiracji, które często trzeba przemierzać w pojedynkę.

Centralnym motywem utworu jest powtarzające się „And here I go again on my own / Goin' down the only road I've ever known / Like a drifter I was born to walk alone”. To silne oświadczenie o niezależności i, być może, predyspozycji do samotnego podążania przez życie. Interesującą ciekawostką jest zmiana w tekście pomiędzy wersją z 1982 a tą z 1987 roku: słowo „hobo” (włóczęga) zostało zastąpione przez „drifter” (wędrowiec). Coverdale wyjaśnił, że chciał uniknąć sytuacji, w której słuchacze mogliby pomylić „hobo” z obraźliwym słowem „homo”.

Piosenka porusza również paradoks, w którym podmiot liryczny, choć deklaruje swoją samodzielność, jednocześnie przyznaje się: „I'm just another heart in need of rescue / Waiting on love's sweet charity”. To wyznanie wrażliwości i ukrytej tęsknoty za miłością i bliskością, pomimo przyjętej postawy samotnego wędrowca. Pomimo trudności, w tekście przebija się nuta nadziei i wytrwałości: „An' I'm gonna hold on / For the rest of my days”.

Niezapomniany teledysk do wersji z 1987 roku odegrał kluczową rolę w sukcesie piosenki, stając się jednym z najbardziej ikonicznych klipów lat 80.. Wystąpiła w nim ówczesna dziewczyna, a później żona Coverdale'a, Tawny Kitaen, która zyskała status ikony epoki, tańcząc sugestywnie i wykonując salta na maskach dwóch Jaguarów XJ (jednym białym należącym do Coverdale'a i drugim czarnym należącym do reżysera Marty'ego Callnera). Według Coverdale'a, Kitaen nie była pierwotnym wyborem – początkowo rolę miała zagrać Claudia Schiffer – ale Kitaen okazała się idealna i większość jej występów była improwizowana. Teledysk zdefiniował estetykę późnego rocka lat 80. i przekształcił Whitesnake w globalny fenomen.

„Here I Go Again” to utwór o odwadze i samopoznaniu. Jest hymnem dla każdego, kto stoi na rozdrożu życia, mając za sobą doświadczenia, a przed sobą nieznane. To pieśń o akceptacji samotności jako części drogi, ale także o niezłomnej wierze w to, że na końcu tej drogi czeka coś lepszego, nawet jeśli to „ratunek” serca poszukującego miłości. Jak sam Coverdale zauważył, piosenka stała się osobistą opowieścią dla milionów ludzi, którzy znaleźli w niej swoje własne doświadczenia z „Here I Go Again” – czy to w smutku, czy w radości. To pokorne doświadczenie dla niego, słyszeć, jak głęboki wpływ piosenka wywarła na tak wielu.