Interpretacja Roi - Videoclub

„Roi” to jeden z utworów, które wyniosły francuski duet Videoclub na szczyty popularności. Stworzony przez Adèle Castillon i Matthieu Reynauda, projekt Videoclub istniał w latach 2018-2021, charakteryzując się stylem synth-popowym z wyraźnymi inspiracjami muzyką i kulturą lat 80.. Sam Matthieu Reynaud, odpowiedzialny za kompozycje, czerpał inspiracje z takich zespołów jak The Cure czy New Order, podczas gdy teksty, często pisane wspólnie, nawiązywały do filmów Jacquesa Demy’ego. „Roi”, co po francusku oznacza „król”, został wydany we wrześniu 2018 roku jako jeden z pierwszych singli, obok „Amour Plastique”, zwiastujących album „Euphories”. Piosenka szybko zyskała rozgłos, między innymi dzięki popularności, jaką duet zdobył na platformie YouTube.

Tekst utworu to głęboka, niemal obsesyjna, deklaracja miłości i podziwu, zanurzona w marzycielskiej, nostalgicznej atmosferze. Rozpoczyna się od słów, które zdają się akceptować przemijanie: „T'en trouveras d'autres des mecs comme moi / Il y en aura plein des gars pour toi” (Znajdziesz wielu innych facetów takich jak ja / Będzie wielu chłopaków dla ciebie). Jednak od razu pojawia się kontrast – brązowe loki ukochanej nie rozwiewają się z duszy ani ciała podmiotu lirycznego, co sygnalizuje jego trwałe, nieprzemijające przywiązanie. Jest to bolesne uświadomienie sobie własnej, hipotetycznej zastępowalności, połączone z niemożnością uwolnienia się od tej konkretnej osoby.

Podmiot liryczny szuka ukochanej w swoich snach i śledzi ją w marzeniach, co podkreśla intensywność jego pożądania i brak jej fizycznej obecności. Rozszarpane otchłanie szkarłatnego serca i postrzeganie ukochanej jako stałego punktu chaotycznych snów malują obraz głębokiego cierpienia i uczucia, które jest zarówno ucieczką, jak i źródłem udręki. Ukochana staje się ikoną, rubinem i szafirem, a podmiot liryczny senną różą, co nadaje jej niemal mityczny status i podkreśla jej idealizację.

Refren „Aime-moi dans la neige / Aime-moi sous le soleil / Aime-moi la peau beige / Dans les fleurs de vermeilles” (Kochaj mnie w śniegu / Kochaj mnie pod słońcem / Kochaj mnie o beżowej skórze / W szkarłatnych kwiatach) jest centralnym punktem emocjonalnym piosenki. To błaganie o bezwarunkową miłość w każdych okolicznościach – bez względu na porę roku, wygląd czy otoczenie. Wyraża rozpaczliwą potrzebę bycia kochanym bez względu na wszystko, co głęboko rezonuje z słuchaczem.

W kolejnych zwrotkach pojawia się motyw izolacji. Podmiot liryczny widzi innych ludzi biegających nago i uśmiechających się, podczas gdy on unosi się w ulicy, w oczach ukochanej, w deszczu. To obraz samotności w tłumie, obsesyjnego skupienia na jednej osobie, która staje się całym jego światem. Ukochana jest duchem dalekich wspomnień, pogrzebanych w snach, łzach i śmiechu, co sugeruje, że ta miłość jest głęboko osadzona w przeszłości, a jednocześnie wciąż żywa w jego wewnętrznym świecie.

Fragmenty takie jak „Des jours durant, fuyant la nuit, j'parcours ta peau, j'parcours la ville” (Przez całe dnie, uciekając przed nocą, przemierzam twoją skórę, przemierzam miasto) mogą symbolizować nieustanne poszukiwanie bliskości, zarówno fizycznej, jak i mentalnej, oraz próbę zrozumienia ukochanej. Słodki dym z jej ust, który ulatnia się z dnia na dzień, może symbolizować ulotność jej obecności lub samych wspomnień. Linia „Quand je règne dans la nuit, je suis seule sous mes vices” (Kiedy króluję w nocy, jestem sam pod swoimi nałogami) wprowadza element mroku i wewnętrznej walki. Sugeruje, że nawet w chwilach pozornej dominacji czy swobody, podmiot liryczny jest dręczony samotnością i własnymi słabościami, które mogą być związane z tą intensywną miłością.

Odwołanie do nimfy życzeń i pocałunków w snach wzmacnia eteryczny i nierzeczywisty charakter uczucia. Podmiot liryczny nienawidzi mdłego smaku ust i snów innych, co jest manifestacją wyłączności i odrzucenia wszelkich alternatyw. To absolutne skupienie na jednej osobie, wywyższenie jej ponad wszystkich.

Kulminacyjnym punktem jest powtarzane trzykrotnie zdanie „Avec toi je suis roi” (Z tobą jestem królem). Ta fraza, będąca tytułem piosenki, symbolizuje, że to właśnie obecność ukochanej nadaje sens i moc podmiotowi lirycznemu. Bez niej jego poczucie własnej wartości i tożsamości jest niekompletne. Miłość sprawia, że czuje się jak król, ale to panowanie jest naznaczone wrażliwością i tęsknotą. Videoclub w mistrzowski sposób ukazuje paradoks miłości – jej zdolność do sprawienia, że czujemy się zarówno niezwyciężeni, jak i całkowicie wystawieni na ciosy.

Utwór kończy się deklaracją: „J'suis un garçon de la nuit, moi je laisse tomber les filles / Je n'aime que tes bas résilles qui dans mes pensées grésillent” (Jestem chłopcem nocy, ja rzucam dziewczyny / Kocham tylko twoje kabaretki, które iskrzą w moich myślach). To potwierdzenie jego niezłomnej, wręcz obsesyjnej lojalności wobec tej kobiety, a także ujawnienie specyficznej, intymnej fascynacji, która głęboko zakorzeniła się w jego umyśle. Iskrzące kabaretki mogą być symbolem tej unikalnej, być może nieco fetishistycznej, ale przede wszystkim intensywnie osobistej i nieodpartej atrakcji.

Interesującym kontekstem dla utworu jest również historia samego zespołu. Adèle Castillon i Matthieu Reynaud byli parą w życiu prywatnym, a rozpad Videoclubu w 2021 roku był bezpośrednio związany z zakończeniem ich związku. Niektóre źródła wskazują, że Matthieu Reynaud zdradził Adèle, co miało wpływ na teksty jej późniejszych solowych piosenek. Ta osobista historia miłości i rozstania artystów rzuca dodatkowe światło na intensywne emocje, tęsknotę i marzycielski charakter „Roi”, czyniąc jego interpretację jeszcze bardziej przejmującą. Piosenka stała się później popularna również na platformie TikTok, gdzie była wykorzystywana w kontekście społeczności blackpill. Pomimo jej melancholijnego wydźwięku, utwór emanuje również pewną nadzieją, oddając słodko-gorzką esencję miłości, która nawiedza duszę.