„Too F*ckin' Nice” Victorii Justice to szczery, introspektywny hymn, który zyskał uznanie słuchaczy dzięki swojej brutalnej szczerości i uniwersalnemu przesłaniu. Wydany 28 maja 2021 roku, singiel ten stanowił część powrotu artystki do muzyki po siedmioletniej przerwie, podczas której skupiała się głównie na aktorstwie. Był to jej trzeci singiel w 2021 roku, po „Treat Myself” i „Stay”, i wyraźnie ugruntował jej nową, bardziej dojrzałą i autentyczną ścieżkę muzyczną.

Piosenka natychmiast uderza w sedno problemu wielu ludzi: nadmiernej uprzejmości i skłonności do zadowalania innych kosztem własnego dobrostanu. Otwierające wersy – „Last night at dinner, you talked straight for an hour / I never said a word, said I was such a good listener / Said you talked my ear off 'bout something, who knows what? / Didn't wanna be difficult, just count it as my loss” – malują obraz osoby, która zrezygnowała ze swojego głosu, by uniknąć konfliktu lub nie być postrzeganą jako „trudna”. To unikanie stawiania granic jest tematem, który Justice porusza w sposób bardzo osobisty, sprawiając, że słuchacze z łatwością mogą się z nim utożsamić.

Refren, z powtarzającym się, ostrym stwierdzeniem „I'm way too fuckin' nice / I'll apologize / Even when I know right”, to mocne wyznanie frustracji i zmęczenia tym autodestrukcyjnym zachowaniem. Użycie wulgaryzmu „fuckin'” nie jest tu przypadkowe – podkreśla wagę emocji i poczucie beznadziei, które towarzyszy ciągłemu przepraszaniu za bycie sobą, nawet gdy ma się rację. Victoria Justice opisała ten utwór jako „hymn dla wszystkich zadowalaczy ludzi”, w tym dla siebie, identyfikując się jako „wrażliwa mała Ryba”, która przez lata „zadowalała ludzi” i „umniejszała się”, będąc w rzeczywistości „całkowitym przeciwieństwem”.

Tekst piosenki rozwija ten motyw, wskazując na skrajność „people-pleasingu”: „I'll tell you I'm sorry simply for breathing / Unnecessary, always people-pleasing”. Ten wers doskonale oddaje paranoję, jaką może wywoływać chroniczne zadowalanie innych – poczucie winy za samo istnienie. Zwrotki „All the same excuses / Feeling kinda useless / Don't know why I do this / Why do I do this?” to moment samorefleksji, w którym artystka wyraża zmęczenie powtarzającymi się schematami i bezsensownością tego postępowania. To pytanie retoryczne, „Why do I do this?”, rezonuje z każdym, kto kiedykolwiek czuł się złapany w pułapkę własnej uprzejmości.

Fani i krytycy zgodnie podkreślali, jak bardzo piosenka „trafia w sedno” i jak bardzo jest „relatywna”. W recenzjach utwór ten był określany jako „wzmacniający hymn” i odebrany jako „odzyskiwanie własnej mocy” przez Victorię Justice, która „spogląda wstecz na wszystkie momenty, w których nie broniła się ze strachu przed byciem 'trudną'”. To przesłanie jest szczególnie silne w kontekście powrotu artystki, która, jak sama przyznała w mediach społecznościowych, oddaje tę piosenkę „wszystkim kolegom #toofckinnice-rs, którzy przepraszali, gdy nie powinni byli, i nie bronili się, gdy cholernie dobrze wiedzieli, że powinni. DZIŚ WIECZOREM odzyskujemy władzę”.

„Too F*ckin' Nice” to nie tylko osobiste wyznanie, ale i zbiorowy okrzyk dla wszystkich, którzy zmagają się z byciem „zbyt miłymi”. Utwór ten jest przypomnieniem, że obrona własnych granic i wyrażanie siebie, nawet jeśli jest to „trudne”, jest aktem samoopieki i siły. Jest to synth-popowy hymn, który, dzięki swojej szczerości i bezpośredniości, trafił w gusta słuchaczy, stając się nieoczekiwanym hymnem lata dla wielu.